What am I, a freakin kit sitter?!

De wind woelde door de dikke pels op zijn rug heen terwijl hij zijn ogen gesloten hield. Als hij alle katten nou wijs kon maken dat hij sliep, lieten ze hem misschien allemaal met rust. Die strategie wist hij toch wel een paar hartslagen vol te houden, tot hij tot zijn grote irritatie het kleine getrommel van pootstapjes vlak voor zijn neus voelde. Blijven doen alsof je sliep... Misschien zou het monstertje dan weg gaan... Waarom hij kittens aantrok, Starclan mocht het weten. Hij wist het in ieder geval niet.

{Eerste post gereserveerd voor Cherrykit}

Nieuwsgierig trippelde het kleine poesje door het Camp van haar Clan. Ze verveelde zich lichtelijk, en was opzoek naar wat afleiding. Haar vrolijke blauwe oogjes gleden rond door het Camp. Waarom was het hier zo saaai? Even bleven haar oogje rusten op de Campuitgang. Één keertje was het Camp uit geweest. Één keertje maar, samen met Tall. Zelf mocht ze niet naar buiten, omdat het "te gevaarlijk" was. Bla bla bla. Haar blik gleed verder, en bleef vervolgens rusten op de Nursery. De saaiste plek uit het Camp, en haar huis. Ze kon niet wachten tot ze Apprentice zou worden, dan kon ze daar eindelijk weg en doen wat ze wilde. Weer ging haar blik verder, en dit keer bleef hij hangen op een grote grijze langharige kater, die half sliep. Het was toch niet slim om buiten te slapen? Straks vatte hij nog kou! Vrolijk trippelde ze op de Warrior af. 'Hallo meneer.' Mauwde ze beleefd. 'Wie bent u?'

Doen alsof je dood bent, dan druipen ze allemaal af. Ging er door zijn kop heen, maar het mocht allemaal niet baten. Het duurde niet lang of een piepstemmetje drong zijn oor binnen. Nog eventjes bedacht hij zich miserabel dat altijd hij de sjaak was als het kittens betrof, maar vervolgens opende hij toch wel één van zijn amberkleurige ogen om de kitten voor hem aan te kijken. Zou hij iets morbide antwoorden op de vraag van de kitten? Een valse naam opgeven? Gewoon om te sollen? Nee, daar was hij nu te moe voor. "Smokebreath," bromde de kater, nog steeds niet de moeite doende om zijn andere oog open te doen. Zijn kop lag dan ook nog steeds plat op de grond. Een wedervraag deed hij niet aan. Hij had nog steeds goede hoop dat hij de kitten zonder grof te zijn weg kon jagen.

Nieuwsgierig keek Cherry toe terwijl de grote grijze kater één amberkleurig oog opende. "Smokebreath," Antwoordde de kater brommerig. Smokebreath... Die naam.. Die had ze eerder gehoord.. Wacht eens even! Toen ze met Tall aan het spelen was had ze haar pootje gewond geraakt, en toen waren ze naar Littlestream gegaan en die had het over Smokebreath! Dus dit was die kat. Maar Littlestream had ook gezegd dat... Dat de kans dat haar pootje eraf zou vallen nog kleiner was dan de kans dat Smokebreath aardig zou worden.. Dat zullen we nog wel eens zien! 'Dat is cool!' Mauwde ze. 'Ik eb al veel over u gehoord, van Tall en van Littlestream..' Even bleef ze stil. 'Maar ik wist niet wie u nou eigenlijk was, en nu weet ik het!' Ratelde ze enthousiast. Ze ging zitten naast de kater, en was nog niet van plan om weg te gaan.

Smokebreath wilde net zijn amberkleurige oog weer dicht laten vallen toen de kitten begon te ratelen. Eventjes kreunde hij lichtjes in wanhoop. Waarom hij. Waarom altijd hij. 'Dat is cool!' Mauwde ze. 'Ik heb al veel over u gehoord, van Tall en van Littlestream..' Even bleef ze stil. Oh hier zou Littlestream spijt van krijgen. 'Maar ik wist niet wie u nou eigenlijk was, en nu weet ik het!' Verklaarde de kitten enthousiast. "Gefeliciteerd.." bromde de kater, waarna hij besloot zijn oog dicht te laten vallen. Misschien begreep de kitten de hint.

Vrolijk keek het poesje de grote grijze kater aan, die nog steeds op de grond lag. "Gefeliciteerd.." bromde die, terwijl hij zijn andere oog weer sloot. Even keek ze bezorgd. Hij mocht niet in slaap vallen! Ze had nog zo veel vragen! En slapen in de sneeuw was slecht voor je, je kon wel verkouden worden! Zachtjes porde ze in zijn zij. 'Eeh, meneer Smokebreath? Slapen in de sneeuw is niet goed hoor...' Piepte ze verlegen. 'En mag ik u wat vraagjes stellen?' Voegde ze er aan toe. 'Alstublieft?' Haar smekende blauwe oogjes waren voor veel Warriors moeilijk te weerstaan. Of het bij deze kater ook zou werken wist ze niet helemaal zeker. Hij deed best wel chagrijnig, en hij sliep misschien... Ze had wel eens horen zeggen dat je chagrijnig werd van te weinig slaap, misschien probeerde hij nu die slaap in te halen?

Nadat hij even het kamp in was komen lopen, werd zijn aandacht meteen getrokken door zijn vriendin, bij een grote zwarte kater. Zijn beschermende gevoelens traden acuut op, al kende hij de kater en wist hij wel dat die te vertrouwen was. Tall liep er op af, en ging naast Cherry staan waardoor de laatste woorden ook zijn oren bereikten. Dit deed hem grinniken. Het poesje was altijd zo zorgzaam, dat was wat hij nou ook zo leuk vond aan haar. "Hey Smokebreath," Hij knikte even naar de kater ter groet, en gaf toen Cherry een kopje, "Hey Cherry," Hierna ging hij naast de poes zitten, en wilde het gesprek wel verder horen, mocht ze een paar vragen stellen?

-If I may?

Nee, ook deze kitten bleef ratelen. Misschien, als hij er minder knuffelbaar uitzag, zouden ze hem eens met rust laten? Allicht moest hij maar eens zijn vacht eraf snijden ofzo, of in de modder gaan rollen. Afzichtelijk eruit zien. Maar ja, het vrouwelijk schoon zou hem dan ook niet kunnen waarderen! En dat kon hij nou net ook weer niet hebben... "Ik was een medicine cat en mijn vacht is dik genoeg, geen zorgen." Bromde hij, zijn ogen weer sluitend. "Ga maar weer ergens spelen." Maar toen werd hij weer begroet. Het. Hield. Niet. Op. Hij opende één amberkleurig oog om een maar al te bekend katertje te zien. "Hallo Tallpaw." Bromde de kater, waarna hij zijn oog weer dicht liet vallen. Bij de Starclan, hij wilde gewoon slapen.

"Ik was een medicine cat en mijn vacht is dik genoeg, geen zorgen." Die woorden zetten haar aan het denken. Waarom mocht zij dan niet buiten slapen? Haar vachtje was toch ook heel dik? En et was wel heel erg koud. Maarja, hij was wel Medicine Cat geweest, en die wisten het toch wel? Hmm... "Ga maar weer ergens spelen." Net toen Smokebreath die woorden had uitgesproken voegde een jong katertje die ze uit duizenden zou herkennen zich bij hun gezelschap. Tallpaw! "Hey Smokebreath," Begroette Tall de kater voor hen. "Hey Cherry," Ze spinde even toen hij haar een kopje gaf. 'Hey Tall!' Mauwde ze vrolijk naar de Apprentice. Smokebreath begroette Tall terug, en even werd het stil. Ze besefte dat ze nog steeds geen antwoord op haar vraag had gekregen. 'Maar meneer Smokebreath, mag ik u nu een vraagje stellen?'

De kater glimlachte toen hij begroet werd door de oude medicine dat, het was wel lol, dat na een ontmoeting hij al de courtesy had om hallo tegen hem te zeggen. Het was even stil, en toen deed Cherrys' vraag hem grinniken, ze had volkomen gelijk, Smoebreath had nog geen antwoord gegeven. Het volhoudende poesje was niet de beste om dat bij te doen, wist Tallpaw uit ervaring, ze zou door blijven vragen, en ook als ze geen vraag mocht stellen, zou ze het toch doen. Dat is waarom Tallpaw haar zo mocht, een echte doorzetter, en nog schattig ook.

Onderwerp: Re: What am I, a freakin kit sitter?!