Trying to tame you {.Wolfpaw}

De grijze kattin was verschrikkelijk moe. Na het incident met Wolfpaw had gejaagd, tot het donker was, en Thistle uitgeput. De poes hief haar kopje omhoog, en zag de zon langzaam wegzakken. Ze strompelde de den binnen, verlangend naar haar warme nest. Wat Wolf had gezegd bleef als dikke watten in haar hoofd zitten. Haar vriendin.... Verliefd? Op haar? Ze wist nu echt niet wat ze moest doen... Ze schudde zachtjes haar hoofd. Een deel van zichzelf vond het vreselijk, en wist niet wat ze moest doen. Ze was toch altijd op katers gevallen? Maar haar andere deel, dat veel groter was, gaf haar een gevoel dat ze nooit eerder had gehad. Het leek alsof ze een berg vlinders had ingeslikt, die ronddansten als ze de tabby poes zag. Haar hart jubelde en juichte, en verwarmde haar hart. Liefde. Zoals ze het nog nooit eerder had gevoeld. Haar blauwe ogen gleden de den rond, en stopte bij een kat. Een zekere poes. Wolfpaw. Ze was bang, en dolblij tegelijk. Ze voelde vlinders in haar buik en zwaaide nerveus met haar staart. Ze werd warm vanbinnen, en haar hart sloeg tien keer zo snel. Nerveus keek ze rond. Wat nu? Ze stond daar onzeker voor een paar minuten, maar stapte toen toch op Wolf af. Ze sleepte haar mos nest vlakbij, maar vermeed oogcontact. Ze bloosde als een gek, en keek naar haar pootjes. "Hallo Wolf," Mompelde ze, net als de eerste ontmoeting. Maar dit was anders. Totaal anders.

Alles is gehuld in wolken en donker. Het sneeuw tapijt kraakt en de wind huilt. Er is nog één bloem die verwarmt mijn hart, maar op een manier verkilt. Die bloem verblind me met haar schoonheid en doet mijn hart bloeden met zijn gevaarlijke kanten. Waarom jij? Waarom de distel?

Wolfpaw dook in een hoopje. Bibberend en huilend. Ze wist niet meer hoe ze moest leven, ademen, laat staan spreken. Haar hart was bloedloos en uitgeput. Elke keer als de mooie slanke poes voor haar ogen verscheen verstrakte haar spieren en werd ze kil tot op het bot. Ze was kwaad. Op iedereen en toonde dat ook. Ze had haar oren tegen haar nek gedrukt en haar gevlekte haren stonden rechtovereind. Haar blauwe ogen stonden dof en kil. "Hallo Wolf," Het was een fluistering, ver weg. Weg van haar, weg van de wereld. Maar de stem, zo zoet en toch zo verraderlijk deed haar opkijken. De poes stond voor haar en niet in haar dromen. Ze sloot al haar gevoelens af en ontblootte haar tanden. Meteen proefde ze zout. Wolfpaw gromde en draaide zich om. Ze was geruïneerd , vanbinnen, kapot.

Haar eens zo lieve vriendin ontblootte haar tanden. Thistle keek verbaasd Wat...? Toen haar ogen aan het donker waren gewend, zag ze de tranen stromen over het gezicht van de poes. Wolfpaw gromde, en draaide zich weg van Thistlepaw. Thistle wist niet hoe ze het had. Ze ging liggen in haar nest. Ze wou Wolfpaw best het vertellen, dat ze, haar.... leuk vond. Ze wist alleen niet hoe. Ze had deze kat gebroken, en dat kon je niet zomaar goed maken. Ze zuchtte zacht, en schuiffelde een beetje naar Wolfpaw toe. Niet alleen opzoek naar lichaamswarmte, maar ook de connectie, die ze zo sterk hadden voor dit. Thistle wou dat ze het nooit had gevraagd, dan waren ze nu nog beste maatjes. Ze keek omhoog, en zag het gat dat Wolf had gemaakt. Er waren al een paar takjes overheen gelegd, maar je kon de sterren duidelijk zien. Ze wende haar kop naar Wolfpaw, de kat die ze leuk vond. "Wolfpaw....?" Haar stem klonk hoopvol, en vurig. "Het spijt me.... " Thistle voelde haar ogen prikken. "Ik weet dat je kwaad op me bent, maar de reden dat ik zo reageerde...." Ze slikte. "Wolf?" Vroeg ze, wachtend op antwoord om haar zin te kunnen vervolgen.

"Wolfpaw....?" Ze besloot te luisteren naar de vage stem. Maar een antwoord? Misschien. "Het spijt me.... " De woorden begreep ze niet. Het deed haar niets. "Ik weet dat je kwaad op me bent, maar de reden dat ik zo reageerde...." De bom barstte bijna. "Wolf?" Dat was de druppel. Ze sprong blazend en huilend op. Verdrietig draaide ze zich met een ruk om. "Jij!", gilde ze door heel de den. "Jij reageerde? Je... je." Ze zocht naar woorden. "Je hebt verdomme niets gedaan. Ik had het nooit moeten vertellen." Haar spieren verslapten zodat ze trillend neer viel op haar mosbed. "Ik.. Ik haat je.", brulde ze. Haar stem sloeg over bij 'je'. In die brul had zoveel pijn en verdriet gezeten dat haar hart krampachtig protesteerde. En haar oren.

Wolfpaw draaide zich in eens om. "Jij!" Gilde ze, vol woede en verdriet, en sprong op. "Jij reageerde? Je... je." Ze was een paar seconden stil, voordat ze boos vervolgde: "Je hebt verdomme niets gedaan. Ik had het nooit moeten vertellen." Haar harde stem schalde de den rond. Een aantal apprentice's keken verstoord op, zij wouden immers slapen. "Ik.. Ik haat je." Brulde Wolfpaw, en haar stem sloeg over. De tabyy poes ging weer liggen, en zei niks meer. De tranen stroomde over Thistle's wangen. Ze kon er niet meer tegen. "De reden is," Riep ze terug, duidelijk gekwetst. "Ik wist niet hoe ik moest reageren, omdat ik je leuk vind!" Zo. Het was er uit. Het laatste stuk van haar zin gilde ze bijna, zo radeloos was ze. "En nu haat je mij. En ik vind je leuk." Mompelde ze zacht. Ze sleepte haar nest een stukje van Wolf vandaan, om haar ruimte te geven. Ze had het verknald. De poes waar ze een crush op had, haatte haar. Ongelukkig schudde ze haar kop. Waarom gebeurde dit soort dingen haar altijd. Alle opgekropte gevoelens kwamen er uit. Ze snikte er op los, en liet haar kop hangen. Ze was niet alleen haar liefde kwijtgeraakt, maar ook haar beste vriendin.

Thistlepaw klonk heel ver. "De reden is," Wolfpaw drukte haar oren tegen haar kop. Ze wou niet horen waarom dat de reden was. Die kon alleen maar slecht zijn. "Ik wist niet hoe ik moest reageren," Ja hier was het al. "omdat ik je leuk vind!" Het drong niet tot haar door. De woorden waren nutteloos en slap. Ze had niet door dat Thistlepaw het had gegild. "En nu haat je mij. En ik vind je leuk." Die laatste zin, het laatste stukje had ze dat gedroomd? Het was te ver geweest. Ja dat had ze zelf verzonnen. Hoe dom kon ze zijn. Ze zuchtte en rolde zich in een strakke bal. Al snel sukkelde ze in slaap.
In haar droom herhaalde het gesprek van gisteren en daarnet. "Wolf," "Ja?" "Heb jij al een crush?" "Ja." de droom werd doorgespoeld. "E-en ik heb ee-een crush o-op mijn b-beste vrien-vriendin." "I-Ik?" "Je geheim is veilig bij mij." "Wolfpaw....?" "Het spijt me.... " "Ik.. Ik haat je.", "De reden is," "En nu haat je mij. En ik vind je leuk." De stemmen bleven door haar kop galmen tot ze er gek van werd. Vooral die laatste bleef hangen. Terwijl de stemmen bleven roepen en schreeuwen besefte ze iets. Al die zinnen waren echt gezegd, hoe kon het dan dat die laatste die zij had verzonnen er ook was. Zou... zou die dan wel gezegd worden.
Wolfpaw schrok wakker met een wazig en schamend gevoel. Ze had 'ik haat je' eruit gefloept, maar het was helemaal niet waar. Ze had het helemaal verprutst. En het was ook zo ingewikkeld. Ze keek opzij naar Thistle. Die had haar nest weer verplaatst en lag erop als een hoopje kraaienvoer. Langzaam stond ze op. Toen ze dichterbij kwam hoorde ze haar snikken. "Hou je echt van mij?", fluisterde ze amper hoorbaar. Ze probeerde in de betraande ogen te kijken. Niet goed wetend wat te doen.

Thistle lag nog steeds opgekruld in haar nest. Het was zo lang stil tussen Wolf en zij dat Thistlepaw ervan uit ging dat ze sliep. Alle andere apprentice lagen al te dromen. Maar de sealpoint poes kon niet slapen. Niet op een moment als dit. Ze kon alleen maar huilen. Zelfs als ze dacht dat haar tranen op waren, kwamen er nog meer. Na een lange tijd hoorde ze pootstappen. Zou het? Ze rook Wolf nu heel dichtbij was. "Hou je echt van mij?" Hoorde ze haar fluisteren. Thistle keek om, en zag dat Wolf ook had gehuild. Er verscheen een zwak lachje op haar gezicht. "Nee, ik maak een grapje." Zei ze zacht. "Natuurlijk hou ik van je gekkie, anders zou ik het toch niet zeggen?" Ze probeerde bijna geen geluid te maken, in verband met de slapende katten. Thistle bracht haar kop dichtbij die van Wolf, en wreef haar snuit tegen die van de apprentice. "Dit is allemaal zo nieuw," Fluisterde Thistlepaw.

OCC: Gsm post, dus misschien een beetje kort....

"Nee, ik maak een grapje." Ze hield haar adem in. Was ze er ingeluisd? "Natuurlijk hou ik van je gekkie, anders zou ik het toch niet zeggen?" Tranen van blijdschap en opluchting sprongen in haar ogen. Ze voelde de zachte wrijving. "Dit is allemaal zo nieuw," Wolfpaw snorde. Ze voelde zich nog steeds een beetje beschaamd. Sorry van daarnet, maar ik was zo... zo radeloos en", ze haperde. "ik wist niet... ik wou niet." Ze hield op. Er waren geen woorden voor. "Sorry.", zuchtte ze.

~

$Trying to tame you {.Wolfpaw} Gbfbggfd_by_tea_strawberry-d6unpae$ < Love tis stamp.

Ze hoorde Wolf zachtjes spinnen, waardoor ze automatisch mee deed. Sorry van daarnet, maar ik was zo... zo radeloos en," Wolfpaw haperde even. "ik wist niet... ik wou niet." Het was weer even stil, en Thistle wou dat dit moment zo kon blijven voor altijd. "Sorry." Zuchtte de apprentice, na een lange tijd. "Het is oke." Sprak Thistlepaw liefdevol, en keek haar vriendin aan. "Zullen we gaan slapen? Het is al laat..." Ze sleepte haar nest weer dichter naar die van Wolfpaw. Haar tranen waren opgedroogd, maar haar nest was nog vochtig. Ze zakte in haar warme nest, en maakte het zich gemakkelijk. Haar blauwe ogen keken vragend. "Kom je?" Vroeg ze hoopvol. Ze had zich nog nooit zo gelukkig gevoeld.

"Het is oke. Zullen we gaan slapen? Het is al laat..." Wolfpaw zuchtte weer. Ze bleef eventjes roerloos staan. "Kom je?" Glimlachend draaide ze zich om. Ze liep naar haar nest en maakte het zich gemakkelijk. Hopelijk werd haar mos vannacht droog, nu was het zowat doorweekt. Rillend rolde ze zich op en drukte ze zich tegen Thistles warme vacht. Ze spinde en kneep haar ogen stijf dicht, om deze dag te onthouden en tegelijkertijd te vergeten. "Ik hou van je.", fluisterde ze. Wolf duwde zich dieper in haar nat mos en viel in slaap.

~Nadat je gereageerd hebt, maak ik dan een topic in het territorium voor jacht- en vechtlessen? x'D

Wolfpaw kwam naast haar liggen, en rolde zich op. Ze drukte zich tegen Thistle aan, wat de poes niet erg vond. Het was warm en comfortabel. Thistle legde haar kopje neer in de lange vacht van Wolf, en voelde de poes spinnen. "Ik hou van je." Klonk het van Wolfs kant. Voordat Thistlepaw haar ogen sloot, fluisterde ze: "Ik ook van jou."

-Beetje korte post....
Prima, pm je me dan voor de link?