Sooooo… Sad?

Onderwerp: Sooooo… Sad? do 17 apr 2014 - 20:20

Zijn blik was rustig, en misschien ook wel een beetje vrolijk. Erg duidelijk bleek dat er echter niet uit, en dus was het dan ook niet vreemd dat Tall deze keer niet werd aangesproken door een of andere kat toen hij door het territorium liep, en zo langzaam zijn weg door de doorntunnel het kamp binnen baande. De kater zou zelf wel iemand uitkiezen vandaag om mee te praten, en de -on-gelukkige was al snel gekozen en gevonden. Een grijze tabby kater, niet ver van hem vandaan, die de kater zelf nog herkende van zijn jeugd. In die tijd was hij, die Ashdrizzle heette, nog erg verdrietig, en of er veel verschil was gebeurt.. Dat was nou juist wat Tall wel wilde weten. Dus gooide de apprentice zijn gevangen prooi op de prooistapel, en liep op hem af. In zijn bek hield de knappe kater alleen nog de dikste eekhoorn, en een vette muis. De eekhoorn dropte hij af bij de nursery, waar er een paar queens op af schoten, de muis werd meegenomen naar de desbetreffende warrior, uit beleefdheid. Langzaam aan naderde Tallpaw hem, en streek naast de ander, op een beleefde afstand, neer. Waarna de muis hem toegeschoven werd. Een goed begin.

- Ashdrizzle

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? vr 18 apr 2014 - 23:38

Het was weer eens stervenskoud en hij hield er maar niet van. Met grote tegenzin stapte hij de Den uit en voelde meteen zijn gepijnigde spieren tegenstribbelen. Door de kou kreeg hij stijve poten en als die moesten bewegen.. deed het best wel veel pijn. De kater klemde zijn kaken stevig op elkaar en kneep zijn ogen dicht tegen de snijdende Leafbare wind en zocht een plekje uit om te gaan zitten, uit de koude wind. Al snel kreeg hij bezoek en het was zeker geen vreemdeling. Een muisje werd naar hem toegeschoven, maar de grijze kater schudde zijn kop. "Als je me nog eens wilt opvrolijken, gaat het zo niet lukken, jongeman." Glimlachte hij een beetje stroef.

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? za 19 apr 2014 - 12:32

De kater zag er nog steeds, net zoals de vorige paar keer dat Tall hem ontmoet had, erg sad uit. Zo zei ook zijn stem en de woorden die hij sprak, en toch duwde de kater de muis dichter naar hem toe. "Eten is goed voor je humeur," Er zat een kleine hint in verborgen, maar het maakte Tall niet uitzonderlijk veel uit als Ashdrizzle niet blij was, hijzelf was ook niet echt de meest vrolijke nu, dus.

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? za 19 apr 2014 - 18:06

"Eten is goed voor je humeur," Ashdrizzle haalde zijn schouders wat op. "Tijdens deze Leafbare gaan de Queens en Elders boven blije Warriors. En jij hebt het misschien ook nodig." Vervolgens drukte hij het muisje tegen de bruine kater aan. Hij had ook niet echt zo'n honger, het zou gewoon verspilling zijn als hij het muisje nu zou eten.

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? ma 21 apr 2014 - 21:52

Tall knikte begrijpend over wat de kater tegen hem zei, maar schudde zijn hoofd toen het muisje weer naar hem toegeduwd werd, "Nee, geloof me, ik ben nog dik genoeg van mijn kittentijd," Er glinsterden ondeugende lichtjes in zijn ogen, maar de kater was bloedserieus toen hij de muis weer stug terugschoof. Hij had hem echt niet zo hard nodig als Ashdrizzle hier naast hem, "En bovendien heb ik al aan de queens en kittens gegeven," Zei hij nog, in de hoop dat de warrior dan nu eindelijk de prooi zou eten, dan waren ze ervan af.

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? wo 23 apr 2014 - 18:34

"Nee, geloof me, ik ben nog dik genoeg van mijn kittentijd," Ging hij nou echt die kant op? "Daarom heb je dus nog geen vriendinnetje, nu snap ik het." Glimlachte hij, al ging het wel ietsje stugger en stroever. "En bovendien heb ik al aan de queens en kittens gegeven," Blij om van onderwerp te veranderen zuchtte de grijze kater en nam het muisje maar aan, maar nam toch een klein hapje. "Toch moet jij ook eten, dus laten we hem dan maar delen? Ook dikkerdjes verdienen iets, toch?"

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? wo 23 apr 2014 - 20:44

Tallpaw gaf de kater een vriendschappelijke duw toen hij hem ermee plaagde, hij was niet dik! Toch? Hij zuchtte opgelucht toen de kater na zijn argument eindelijk de muis aannam, en besloot om maar gewoon in te stemmen met het idee om het beestje te delen. Dus schoot hij nog even een 'wraakzuchtige' blik naar Ashdrizzle, die vooral vriendschappelijk was, en nam een klein hapje van de muis. Nadat hij hem had doorgeslikt begon hij weer met praten, "Dat is waar, en daarom gaf ik de muis dus aan jou," Zijn ogen twinkelden toen hij de kater weer aankeek, 1-1.

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? do 24 apr 2014 - 17:51

"Dat is waar, en daarom gaf ik de muis dus aan jou," Zijn wenkbrauwen schoten omhoog. Nou, nou zeg. "Weet dat ik, als Warrior, je ook een dagje in de Elders Den kan bezorgen, eh? Dus wat zei je ook alweer?" Hij draaide zijn kopje wat naar Tallpaw om, kon hij het beter horen.

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? do 24 apr 2014 - 22:30

De kater grinnikte toen de wenkbrauwen omhoog schoten, en de ander hem verbaasd aankeek. De dreiging deed hem niets, en dan ook echt niets, want zijn ogen glommen nog steeds, en het was duidelijk dat de jonge kater echt in een rebelse bui was. De straf zou hij later wel doen, "Nou nou," Miauwde hij bijdehand, "Wordt u nu ook al zo oud dat u me niet meer kon verstaan?" Zijn ogen twinkelden zo mogelijk nog feller dan daarvoor, hij had lol. "Ik zei dat ik daarom de muis naar u schoof,"

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? ma 5 mei 2014 - 9:53

"Nou nou," De toon van de Apprentice stond hem al helemaal niet aan. "Wordt u nu ook al zo oud dat u me niet meer kon verstaan?" Ashdrizzle kon de lol er wel van inzien, maar als Tallpaw deze houding bij een wat oudere Warrior zou gebruiken was hij er geweest. "Ik zei dat ik daarom de muis naar u schoof," Ashdrizzle schudde afkeurend zijn kop. "Ik denk dat ik Frostlake daar maar beter op kan aanspreken dan, dat hij je iets moet leren over je gedrag." Zuchtte hij, met een glimlach in zijn ogen.

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad? di 6 mei 2014 - 19:06

De kater naast hem kon de lol er blijkbaar niet van inzien, maar Tallpaw was nog niet van plan te stoppen. "Als jij dat doet, dan ga ik wel jagen, er moet ook wat nuttigs gebeuren right?" Hij grinnikte, en wilde al opstaan, rekte zich uit, en viel toen weer neer. "Doe ik zometeen wel,"

Onderwerp: Re: Sooooo… Sad?