Soft snow, soft smile [Lítill]

Een calico poes stapte vanuit haar tuintje de sneeuw in. Ze glimlachte en trippelde rustig door de tuin heen. Een zacht rinkelend belletje hing om haar nek heen en liet anderen weten dat ze eraan kwam. Niet dat ze dat nu zo erg vond, want ze kreeg toch genoeg voer van haar baasjes en dacht er nooit zo overna, over dat jagen. Met een sierlijke sprong kwam de kleinere poes bovenop het smalle hek terecht en keek uit over de straat, misschien kon ze wel iemand die bekend voor haar was vinden. Ze sprong van het hek af en landde sierlijk op de koude straatstenen.

Met kalme stapjes stapte de kater de schuur uit. Tijd om weer wat goede leden te zoeken voor BloodClan. Als ze tegen de clans moesten vechten, zou hij er toch wat meer nodig moeten hebben. Eventueel zelf opleiden als het moest. Inmiddels was hij bij de Kittypet place aangekomen, en zou hij de straten afstruinen. Hij had Lostvoice al over kunnen halen om bij BloodClan te komen, de witte poes van RiverClan. Waarvan ze haar dood in Scene heeft gezet samen met hem. Ze had een Kittypet gedood, voor de ogen van haar dochter. Hij voelde zich ergens zeer trots op haar, maar nu moest hij er nog meer vinden, en dat begon bij een belletje die hij hoorde. Getrokken door het belletje sloop hij richting het geluid. Het was een lapjespoes, die kon hij waarschijnlijk wel charmeren. Hij moest alleen even zorgen dat zijn ogen er wat vriendelijker uit zou zien, wat een hele klus was voor hem. Hij stapte uiteindelijk op de poes af, met sierlijke stappen. "Goede...ochtend madame." zei hij charmerend tegen haar waarna hij 'respectvol' zijn kopje boog.

De lapjespoes keek rond in de straat of ze toevallig een bekende zag, bijvoorbeeld de kat die naast haar woonde: Maryl. Ergens was ze toch wel gehecht aan die kater geraakt en ze had het altijd gezellig met hem gehad, al had ze hem de laatste tijd niet meer zo veel gezien. De poes trippelde met kleine pasjes verder door de sneeuw heen, waarvan de stuifsneeuw alle kanten op waaide. Ze keek op bij het ruiken van een onbekende geur, eentje die niet bepaald aangenaam rook naar haar mening. Een witte kater met op zijn kop wat tabby vlekjes en ambere ogen kwam op haar af. Hij was niet erg groot, maar niet kleiner dan dat Eowyn zelf was. "Goede...ochtend madame." mauwde de kater op een wat charmante toon en de poes glimlachte. "Inderdaad, goede ochtend," mauwde de poes terug en ze bekeek de kater even kort, die herkende ze niet, zou hij hier ook wonen? Hij had wel een halsband om, al zag deze er wat vreemd uit naar haar mening. "Ik ben Eowyn, jij?" mauwde ze toen nieuwsgierig en keek de kater afwachtend aan.

Naar de houding te zien leek zijn charmante move te werken. "Inderdaad, goede ochtend," miauwde de poes naar hem. Ze inspecteerde hem, en de kleine kater hief zijn borst wat fier naar voren. "Ik ben Eowyn, jij?" vroeg ze aan hem, terwijl hij voelde dat de poes wachtte op zijn antwoord. Hij dacht even na, was het goed om zijn echte naam te zeggen? Ach, Icy stond nog steeds als BloodClan leader bekend, dus het maakte niet veel uit. "Lítill," begon hij met een glimlachje waarna zijn olijfgroene ogen op de poes richtte. "Lie-tiel, zo spreek je het uit." vervolgde hij met een korte glimlach. Ugghhh als een BloodClan kat hem nu zou zien zou hij zo geen BloodClan leader meer zijn. "Eowyn..." sprak hij even voor zichzelf uit. "Mooie naam." complimenteerde hij haar. Eigenlijk vond hij het een beetje een rare naam, maar ach, hij moest even slijmen.

OOC: Blijkbaar toch wat meer inspi dan ik dacht :')

De poes hoefde niet lang te wachten totdat ze antwoord kreeg van de kater. "Lítill," mauwde de kater met een glimlach op zijn gelaat en liet zijn olijfgroene ogen op haar rustten. "Lie-tiel, zo spreek je het uit." mauwde de kater nog een keer en de jonge poes knikte dat ze hem begrepen had. "Eowyn..." mauwde de kater toen en een glimlachje sierde de lippen van de poes. Ze plaatste zacht haar achterwerk in de sneeuw en gaf een paar likken over haar pootje heen. "Mooie naam." complimenteerde Lítill haar toen en de poes glimlachte zachtjes. "Bedankt," mauwde ze toen en keek rond. "Waar kom jij vandaan?" mauwde ze toen, zich van geen enkel kwaad bewust, zo naïef dat ze was.

De poes knikte en glimlachte even, waarna ze ging zitten in de koude sneeuw en een lik over haar gevlekte poot gaf. Lítill ging ook zitten, en sloeg zijn grijze tabby staart om zijn as-witte poten. "Bedankt," miauwde Eowyn en hij merkte dat ze even rondkeek. "Waar kom jij vandaan?" vroeg ze aan hem, en daar moest hij nog even over na denken. "Een paar blokken verderop." antwoorde hij dus maar. Dat was... wel redelijk? Een paar blokken de andere kant op was BloodClan in de buurt, dus... het was niet helemaal gelogen. "Jij?" tuurlijk wist hij waar ze woonde, maar ach, gewoon vragen. Anders leek het ook zo raar.

De kater volgde haar voorbeeld door ook te gaan zitten en de poes vroeg zich nu nieuwsgierig af of hij nieuw zou zijn. "Een paar blokken verderop." mauwde de kater en de poes knikte, dan zou het best kunnen dat ze elkaar nog niet eerder hadden getroffen. "Jij?" vroeg de kater vervolgens en de poes gaf een zwiep met haar staart naar een redelijk groot huis een paar meter verderop. "Daar," mauwde ze en sloeg haar staart weer sierlijk om haar pootjes heen.

Lítill volgde de staart van de poes, die uitkwam op een groot huis. "Daar," miauwde ze. Lítill knikte en zag dat de poes haar staart weer sierlijk om haar poten sloeg. Nu was het tijd om het te vragen. "Zeg Eowyn," begon hij, "Ken jij... BloodClan?" vroeg hij toen maar aan haar.

Short xd

De poes volgde de bewegingen van de kater en keek op toen zijn stem weer klonk. "Zeg Eowyn," begon de kater toen, "Ken jij... BloodClan?" vroeg de kater haar toen. Eowyn dacht even na, die naam had ze wel eerder gehoord ja. "Een soort van, ik heb wel eens verhalen gehoord van andere kittypets," mauwde ze toen en keek de kater toen weer aan. "Hoezo?"

Onderwerp: Re: Soft snow, soft smile [Lítill]