So tell me, what are your specialities?

Met haar rug naar de kuil gericht zat de rossige poes ontspannen te wachten. Gisteravond had ze Quillpaw gemeld dat ze hem toch niet zou komen halen, hij moest zich bij zonsopkomst in de kuil melden. De eerste test. Eens kijken of hij op tijd zijn nest uit zou kunnen komen. Er waren namelijk twee soorten apprentice. De soort die te enthousiast aan hun trainingen begonnen en dus al een uur van te voren hier stonden te wachten en degene die liever nog even in hun den bleven liggen. Softvoice had zo'n vermoeden dat Quillpaw tot de laatste groep behoorde, want de eerste zonnestralen kwamen al boven de horizon uit gevlogen. Met een bijna ijzige blik richtte ze zich een blik op de plek waar hij waarschijnlijk vandaan zou komen. Niets, hij was dus te laat. Zachtjes sloeg haar staart tegen het zand terwijl een zacht brommend geluid verdween uit haar keel verdween. Van naturen was ze geen streng persoon, maar ze had zich voorgenomen hem met enige rechtvaardigheid te behandelen. Helaas was het straks dus nodig dit ook van de andere kant te laten zien, ze zou hem erop moeten aanspreken.

~ Eerste post voor Quillpaw.

De gekleurde kater lag languit in zijn nest te slapen. Om hem heen begonnen de geluiden van wakker wordende apprentice’s die gingen trainen. Hij moest naar de trainingskuil. Welke mentor liet zijn apprentice nou zelf wakker worden? Zoals hij bij iedereen deed was zijn vertrouwen in Softvoice minimaal. Toch stond hij op tijd op en keek wat rond. Hij hoorde dingen over jagen en het gebied verkennen, dit wekte zijn nieuwsgierigheid over wat hij vandaag ging doen. Zichzelf in een flink sprintje zetten rende hij naar de kuil, in een wedstrijd met de zonnestralen. Dit zou hij nooit winnen, hij was niet snel genoeg. Hmm, dan maar een slimme aanpak. Zodra hij in de buurt kwam van de kuil ging hij door zijn poten en sloop zo stil als hij kon rond de kuil. Quillpaw zag zijn mentor staan, het aanblik beviel hem niet. Straks kreeg hij op zijn donder, wie weet hoe die poes was. Vanaf de achterkant sprong hij de kuil in, in de hoop dat Softvoice hem niet hoorde. Snel gaf hij met zijn poot een zacht tikje op haar rug en sprong opzij. Daarna liep hij naar haar voorkant en leek wat te stralen. ‘Je hoorde me niet hé? Ik heb je toch verast?’ Zijn helder blauwe ogen stonden trots, niet eens in de veronderstelling dat Softvoice hem ook gehoord had. Wat vrolijker door zijn ‘succes’ keek hij naar de rode kattin. ‘Wat gaan we doen vandaag?’

De nagels schoten uit haar poten toen het onverwachte geluid van iemand die vanaf de achterkant de kuil in sprong. Al vrijwel meteen sprong er een glimlach op haar gelaat. De geur van Quillpaw was overduidelijk. Toch draaide ze zich niet om, maar bleef op een bijna nonchalante manier zitten. Blijkbaar was het een slim katertje, al zou hij nog wel wat aan zijn sluiptechnieken kunnen doen. Ze voelde hoe de apprentice met zijn poot tegen haar rug tikte. Snel verborg ze de grijns en perste haar lippen op elkaar. Met haar ogen vormde ze een verraste blik, terwijl Quillpaw haar gezichtsveld binnen kwam lopen. ‘Je hoorde me niet hé? Ik heb je toch verast?’ Ze zag de trotse blik op zijn gezicht en merkte dat ze die onwillig ook op haar gezicht had staan. Deze actie van haar apprentice had indruk op haar gemaakt. Ze snorde tevreden terwijl ze hem bleef aankijken. ‘Wat gaan we doen vandaag?’ Even was er een frons op haar gezicht te onderscheiden, maar er volgde al snel een grijns. 'Wat dacht je er van als we eens beginnen met je sluiptechniek,' Sprak ze met een kleine knipoog. Soepel stond ze op, schudde het zand uit haar vacht en wenkte Quillpaw haar te volgen. De kuil in trippelend keek ze haar apprentice vriendelijk aan. 'Doe maar eens voor wat ja al kan.'

Onderwerp: Re: So tell me, what are your specialities?