Never alone {Thrushdive}

“Nee weet ik niet, geen gevoel van richting, zal zo recht richting jullie camp kunnen lopen in plaats van uit jullie territorium,” miauwde de Bloodclan kater. Thrushdive stak zijn nagels dieper in de grond, oké, dit begon hem echt erg op zijn zenuwen te werken en zijn zelfbeheersing begon hij ook langzaam te verliezen. Hoe langer hij naar de kater keek, hoe erger hij begon te koken, en toen knapte er iets. Thrushdive schoot naar voren en sloeg zijn klauw in het gezicht van de kater. "Zal dit helpen? Of moet ik je dragen?" Snauwde hij.

Het was wel vaker moeilijk voor Thrushdive om rustig te blijven. Vooral als het ging om het beschermen van zijn geliefde, in dit geval zijn grote liefde, Snowynight. Na dat Thrushdive zijn klauw naar de kop van de Bloodclan kat had gezwaait kwam Snowynight tussen hun in staan. Thrushdive keek haar vragend aan, terwijl ze zacht zei dat hij rustig moest zijn. Na dat ze dat had gezegd, miauwde ze: "Als ik je de juiste kant op wijs, zou dat misschien helpen om het territorium rustig te verlaten?" Thrushdive keek haar verbaasd aan. Net toen hij wat zou zeggen, was de Bloodclan kater hem voor. “Je bedoeld met ‘ik’ jij alleen dus,” waarna de kater zijn blik op hem wierp. Thrushdive gromde. “Zal wel heel gezellig worden dan, wij samen, alleen.” Thrushdive spande zijn spieren aan, klaar om aan te vallen. Maar dat deed hij niet. Voor Snowynight. "Dát, dacht ik dus niet," miauwde hij, strak naast Snowynight staand.

Snowynight zei wel te gaan, en Thrushdive voelde zich langzamerhand machteloos worden. Hij wist wel dat hij niet bepalen kon wat Snowynight wel en niet deed. Hij zuchtte en knikte naar haar, hij zou wel achter haar aan gaan, zodat hij haar toch beschermen kon, indien nodig. "Prima," murmelde hij met een lichte grom in zijn stem. “Zal vast gezellig worden.” Waarna de kater er nog sneaky schatje achterna plakte. Thrushdive grauwde. "Als je het maar laat, straatkat," grauwde hij hem dreigend aan kijkend. De kater vermande zich en wende zich tot Snowynight, "doe voorzichtig, en kom alsjeblieft meteen weer terug," miauwde hij zacht, onhoorbaar voor de Bloodclan kater, tenminste, dat hoopte hij. Daarna knikte hij naar Snowynight, en wierp hij een laatste, waarschuwende blik op de kater. Hij trok zich terug in de bosjes, en liep weg.

OOC: Jullie hoeven nu niet op mij te wachten (:

Zijn hazel-groene ogen namen in zich op hoe de witte poes probeerde om dreigend over te komen door een stap in zijn richting te zetten, niet dat het erg goed werkte maar hij had het niet verwacht aangezien ze nogal nerveus was in zijn buurt. "Ik zal eraan denken als je het territorium verlaten hebt. Kom op, lopen." Miauwde ze op een wat dwingendere toon dan ze daarvoor had gebruikt. Irritatie was duidelijk in haar ogen te zien." "Dames gaan voor" antwoordde hij op haar bevel om te gaan lopen.

Thrushdive keek van uit de struiken naar Snowynight en de Bloodclan kat. Hij kon het gewoon niet, weg gaan en Snowynight met de Bloodclan kat achter laten, daarom had hij de keuze gemaakt in de buurt te blijven. Hij luisterde, en elke keer als Austin woorden als 'schoonheid' zei, rezen zijn nek haren hoger en hoger. Hij voelde trots opborrelen toen Snowynight dwingender werd naar de rood/bruine kater. Maar de kater luisterde niet. Thrushdive bleef waar hij zat, alles nauwkeurig in de gaten houdend, uit de zicht en wind blijvend zodat de twee katten hem niet op zouden merken. Ook maakte hij geen enkele geluid, dus was de kans gewoon heel erg klein dat hij gesnapt zou worden.

De kater zag hoe gelijk nadat hij zijn woorden had uitgesproken de hare naar achteren draaide, het waarschijnlijk niet eens zijn met zijn woorden. "Zoals ik al zei, indringers gaan voor." sprak ze eigenwijs tegen haar waardoor hij geamuseerd grinnikte toen ze ook nog eens een geïrriteerde "kom op nou" er achter aan bromde. "Ik heb nog nooit van die uitdrukking gehoord, love" sprak hij, expres een zwoele toon op de koosnaam die hij haar gaf leggend.

Een grijns speelde over zijn lippen toen hij hoorde hoe ze hem afsnauwde doordat hij constant haar noemde bij koosnaampjes. "Hoezo niet, schat" ging hij expres verder met een nadruk gelegd op de koosnaam. Uiteindelijk besloot ze toch wel voor te gaan waardoor ze haar rug naar hem toekeerde. Hij kon het niet laten gelijk een opmerking te maken, "Lekker kontje heb je daar" zei die terwijl je gewoon kon horen dat er een brede grijns op zijn gezicht geprent was.

Al zijn haren stonden recht overeind. Zijn ogen werden feller, zijn nagels waren uit zijn hulsjes, en zijn tanden waren ontbloot. "Hoezo niet, schat," hoorde hij de kater zeggen. Snowynight had toch besloten voor te gaan, iets wat Thrushdive een verkeerde keuze vond. "Lekker kontje heb je daar." Dát ging te ver, en net toen hij bijna de struiken uit wou springen, begon zijn partner te spreken. "Nu moet jij eens heel goed luisteren," begon ze. "Ik heb het helemaal gehad met jou. Ik heb Thrushdive dan wel weggestuurd zodat hij geen gevaar meer zou lopen, maar mijn eigen leven heb ik veel minder lief. Dus of je loopt nu braaf mee, of je mag antwoorden aan mijn klauwen, want mijn geduld is op." Hij kon zijn oren niet geloven, beschermde Snowynight hém? De rollen waren de verkeerde kant op gegaan. Thrushdive wachtte nog even de reactie van de kater af, maar kwam wel dichter bij, geruisloos, stil, en on op merkbaar.