{Forgiven}

Zijn amberkleurige ogen gleden over de besneeuwde struiken heen, welke in plaats van bladeren, het ijskoude spul aan hun takken droegen. Zijn donkergrijze oren spitsten zich vooruit toen hij ergens in de buurt geritsel hoorde, maar zodra hij de oorzaak ervan had ontdekt gromde hij wat teleurgesteld. Het was een mus geweest, welke zijn aanwezigheid al had opgemerkt en zich dus snel uit de voeten had gemaakt.
Met geluidloze pootstappen liep hij verder in de richting van de vierboom. Ergens hoopte hij Silverstream daar tegen te komen, maar om eerlijk te zijn had hij nu echt geen zin om met iemand te praten. Zelfs niet met haar. Hij zat nog steeds in een dilemma, eentje die hij op zichzelf moest weten op te lossen. Hij wou geen één van beiden kwijt, je kon het ook wel gierig noemen, maar zo bekeek Graystripe het niet. Hield hij Swiftheart alleen maar aan de draad omdat hij kittens met haar had, en omdat hij zijn kits dit niet wilde aandoen? De gespierde kater schudde zijn kopje en keek nadien weer op. In een fractie van een seconde verstijfde zijn lichaam bij het zien van een witte kattin. Leafstorm..

De poes was sinds een paar dagen weer vrij, ze kon weer gaan en staan waar ze maar wilde nu haar nest apprentice was geworden. Blithesoul was niet in het kamp geweest en de poes had zich uit de voeten gemaakt, zich nog altijd verwarrend over haar liefde voor die kater, was het wel echt. Ze had zich echter maar aan het feit vastgeklampt dat ze zich alleen maar gekke dingen in haar kop haalde, dat ze hield van Blithesoul. Ondertussen was ze aangekomen bij de vierboom, gewoon om even rust te zoeken, en meestal was dat hier wel te vinden. Het deed haar echter nog wel zeer dat ze geen vrienden had, helemaal niemand meer sinds de ThunderClan kater Graystripe en zij met ruzie uit elkaar waren gegaan. Allemaal haar fout. Ze was net van plan om te gaan zitten toen er een grijze gestalte voor haar opdoemde, die tevens een waas met ThunderClan geur bezat. Ze verstijfde en bleef staan waar ze stond. Graystripe..

Zijn ogen vernauwden zich en hij voelde zijn vacht oprijzen. Hij was nog steeds niet vergeten wat de poes hem overlaatst had aangedaan. Hij zette een dreigende stap naar voren en sloeg nadien zijn klauwen in het gras. "Wat moet je?" Miauwde hij nijdig terwijl zijn grijze staart heen en weer sloeg. Hij wist dat hij niet op Thunderclan gebied stond dus dat hij de poes niet kon wegsturen. Maar hij had genoeg van al dat aardige gedoe met haar. Zij had zijn vertrouwen geschonden, en dat was iets dat hij niet zomaar voorbij liet gaan. Hij was niet meer zoals die zielepoot van enkele manen terug. Nee, ik ben veel erger nu, ging er door hem heen in een flits van zelfhaat. De thunderclan krijger schudde zijn brede kop en spande zijn vele spieren aan die rimpelden onder zijn pels. "Als je niets te zeggen hebt kan je evengoed terug weggaan." Vervolgde hij op een snauwende toon.

Onderwerp: Re: {Forgiven} ${Forgiven} Icon_minitime$