[Prelude of Darkness] Aanmeldingen en overleg

Name; Lostpaw
Former names; Lostkit
Futured names; Lost.. - Loststar(?)
Gender; Female
Age; 7 moons
Bloodline; 75% ShadowClan - 25% Kittypet

Mother; Featherpelt {&Foxvoice}
Father; Frogpuddle
Brothers; Buzzardpaw
Sisters; Dreamkit - Lambpaw
Half-brothers; Rabbitkit
Half-sisters; Ferretkit

Clan; ShadowClan
Rank; Apprentice
Leader; Shrewstar
Deputy; Innerghost
Med. Cat; Littlestream
Med. Cat apprentice; Frostpaw
Mentored by; Frogpuddle trained me, but now he died.
Trained apprentices; none

Crush; none
Partner; none
Kittens; none
Ex-partner; none

Outside; Lostpaw is een poesje die altijd al wat kleiner was dan de gemiddelde kat. Dat zit haar in de genen, gezien haar moeder ook redelijk klein en smalletjes gebouwd was. Het poesje heeft een witte vacht, met hier overheen verschillende vlekjes in de kleuren rood en tabby. Deze vlekken zijn op haar kop, rug, staart en pootjes te vinden. Haar borst en het grootste gedeelte van haar buikje zijn stralend wit. Verder hebben haar ogen een prachtige ambere kleur die fel afsteekt bij haar vacht.

Personality; Lostpaw is een wat gesloten poesje, iets waar haar naam eer aan doet. Ze houd er niet van om in de spotlights te staan en houd zich meestal wat verscholen achter de rest. Dit poesje is erg vaak onzeker: over dat ze te klein is, wat anderen van haar vinden en nog veel meer van dat soort onbenullige, kleine dingen. Lostpaw is verder wel erg gesteld op haar familie en vrienden, want als je eenmaal door haar masker bent binnengedrongen kom je te weten dat Lostpaw best aardig kan zijn. Het enige is dat dit poesje erg snel en goed te intimideren is, iets wat er dus voor zou kunnen zorgen dat een dark forest kat haar als een simpele prooi ziet. Het zal wel even om haar vertrouwen te winnen, maar hierna is ze makkelijk in het handje te houden. Je zou haar heel gemakkelijk aan jou kant kunnen halen en haar veel wijsmaken.

History; Het was een donkere, ijzige nacht toen de sneeuwwitte poes in de nursery lag. De afgelopen paar uren kwamen de weeën telkens weer opzetten, de ene keer erger dan de ander. De medicine cat rende van her naar der en stuurde zijn apprentice het territorium in om snel nog wat kruiden te halen. Haar partner Frogpuddle lag al de hele tijd bij haar, en likte met zachte halen over haar schouderbladen heen om haar te ontspannen. Na een tijdje kwamen ze weer, de weeën. Het leek erger te zijn dan de vorige keren, veel erger. De medicine cat sprak zacht dat het zo ver was en deze had gelijk, want niet veel later begon de eerste kitten te komen. Er was bloed, veel bloed, té veel bloed. Ergens in de poes was er wat fout gegaan en ze had enorm veel pijn. Haar partner raakte in paniek, maar bleef kalm voor haar en de komende kittens. Toen de eerste kitten ter wereld kwam hadden ze niet veel tijd om deze veel aandacht te geven, want ondertussen was de tweede al weer op weg. Het was een tabby katertje die de naam Buzzardkit kreeg, en tevens sprekend op zijn vader leek. De bevalling ging door en er werden twee kittens tegelijk geboren. Het waren twee prachtige witte poesjes dit keer, die al snel de namen Lambkit en Dreamkit ontvingen. Echter bleek de bevalling nog niet over en na nog een hele hoop bloed kwam er uiteindelijk nog twee kittens. De kersverse ouders kwamen voor een grote schok te staan: een van die kittens was al dood. Het andere katje oogde erg klein en er werd voorspelt door de andere Queens dat deze het niet zou gaan overleven, zeker de komende leafbare niet. De ouders noemde de wat vreemd uitziende kitten Lostkit. Lostkit was een klein gebouwd poesje en een mengeling tussen haar ouders Featherpelt en Frogpuddle, gezien ze een sneeuwwitte vacht had met tabby en rode vlekjes.

Lostkit groeide op als een wat gesloten kitten en werd wat minder geliefd dan haar siblings. Het was wel duidelijk dat Buzzardkit hun vader's favoriet was en dat Dreamkit en Lambkit de twee prinsesjes van hun moeder waren. Lostkit was gewoon Lostkit, de kleinste en stilste van het nest waar vaak gewoon overheen werd gekeken. De enige met wie ze het redelijk kon vinden was Lambkit, die zo nu en dan wel eens met haar wilde spelen, maar toch meer met Dreamkit optrok dan met haar. Buzzardkit was erg populair in de nursery en kreeg veel vrienden, met wie hij elke dag vrolijk speelde. Lambkit en Dreamkit kregen ook wel wat vrienden, maar niet zoveel als hun oudere broertje. Echter had Lostkit er geen. Elke dag zat ze bij de ingang van de nursery en staarde ze naar de katten in het kamp, gefascineerd door hun handelingen en wat ze telkens meebrachten naar het kamp. Lostkit werd ondertussen al weer drie moons, en ze ontmoette haar eerste echte vriend, een redelijk groot, zwart katertje die de naam Darkkit met zich meedroeg. Darkkit was een weesje, eentje die telkens weer bij een andere Queen 'woonde'. Hij speelde met haar en haalde haar elke dag op uit het nest. Ondertussen werd de band tussen haar en haar moeder langzaam maar zeker iets sterker, en werd ze ook wat meer bij het nest betrokken nu het steeds zekerder werd dat ze de winter zou gaan overleven en dat ze het dan toch waard was om liefde te geven, iets waar Lostkit zelf van in de wolken was, haar moeder hield toch nog van haar. Ze speelde steeds meer met haar siblings en zelfs haar vader kwam soms met haar spelen, iets wat haar nog blijer en vrolijker maakte. Echter was alles in een dag veranderd. Haar siblings stookten haar op om samen met nog wat andere kittens het kamp uit te gaan. Uiteindelijk stemde het poesje toe en ze vertrok 's avonds toen de maan al hoog aan de hemel stond met een groepje kittens. Buzzardkit, Dreamkit en Lambkit waren aanwezig, maar ook wat vriendjes van hun: Lilykit, Thornkit en Dawnkit, ook alle drie siblings van elkaar. Het was donker in het bos en automatisch duwde Lostkit zich dichter tegen haar broertje Buzzardkit aan. De kittens grinnikte wat om haar, maar Lostkit was zo bang dat ze het niet leek te horen. Er kwam mist opzetten en de kittens wisten niet dat ze zich in de Marshlands bevonden. Buzzardkit schepte zoals normaal gesproken weer wat op en noemde zichzelf Buzzardstar, hun nieuwe leider. Ze kregen van hem de namen Lambfur, Dreamwish, Lilywater, Thornleaf, Dawnstream en Lostheart. Ergens was Lost wel trots op de naam die ze van haar broertje had gekregen, en voelde zich toch wel weer wat beter na deze naamceremonie van hem. Opeens klonk er een kreet: Lilykit zakte weg in het drijfzand. De kittens raakten in paniek en stoven uit elkaar. Lostkit bleef verstijft staan en keek hoe het kopje van Lilykit verdween. Thornkit schreeuwde om zijn zusje en ondertussen was Dawnkit ook vast komen te zitten in het drijfzand. Als verstijft bleef ze staan, en zag hoe Dawnkit hetzelfde lot onderging als haar sibling. Buzzardkit wist Thornkit ervan te weerhouden om haar achterna te springen, gezien de elders hem ooit over het drijfzand hadden verteld. Lilykit en Dawnkit waren dood. Een kreet van Lambkit deed haar opschrikken, en ze zag hoe deze haar pootje uitstak naar Dreamkit, die hopeloos in het rond spartelde. Buzzardkit snelde naar haar toe, maar het was al te laat. Ze zag hoe haar sneeuwwitte zusje door het drijfzand naar beneden werd gezogen, net zoals Dawnkit en Lilykit. De kittens waren er stil van en Buzzardkit nam hen mee naar een veilige plek: in een holle boom. Thornkit en Lambkit snikten zachtjes en Buzzardkit keek strak voor zich uit. Lostkit zat in een hoekje weggedoken en tranen vulden haar oogjes, ze had moeten ingrijpen, ze had kunnen helpen, maar ze was te bang geweest. De kittens werden al snel gevonden door een patrouille en meegenomen naar het kamp.

De volgende morgen werd Lostkit met spoed naar de medicine cat den gebracht. Ze hoestte telkens weer slijm op en rilde van over haar hele lichaampje: ze bleek groenhoest te hebben. Haar moeder vond dat verschrikkelijk, niet zo zeer voor Lostkit, maar ze was bang dat de rest van het nest besmet zou raken. De poes schoof het hoestende bundeltje in de richting van de medicine cat en verdween uit het zicht, terug snellende naar haar twee overgebleven kittens. Lostkit werd zo dus gedumpt door haar moeder, waardoor ze in een kleine shock raakte. De kitten was erg zwakjes, maar sterkte wel weer aan. Ondertussen waren er meerdere kittens besmet geraakt met de groenhoest, zo ook Darkkit. Hij stierf echter na een paar dagen ziek te zijn geweest, iets wat nog meer schok bij Lostkit veroorzaakte: vanaf nu was ze weer alleen, en dat was haar eigen schuld. Tussen Frogpuddle en Featherpelt leek het ook niet zo gesmeerd te lopen. Ze hadden ruzie gekregen sinds de dood van Dreamkit en zeker toen Featherpelt Lostkit had verstoten, van wie Frogpuddle wel was gaan houden. Hij maakte het uit met haar omdat hij ondertussen een nieuwe poes had gevonden: Foxvoice, een rode poes met een spitse snuit en een wat valse uitdrukking op haar gezicht. Featherpelt keerde haar oude partner de rug toe en verklaarde hem vijandschap: hij zou Buzzardkit en Lambkit niet meer mogen zien zolang zij nog leefde. Lostkit hoorde dat alles maar toe vanuit de nursery, maar werd steeds weer sterker. Toen ze terug mocht naar de nursery verbood Featherpelt haar om terug te komen in het nest, omdat Lostkit veel problemen had gegeven, té veel. Het poesje was al bijna oud genoeg om apprentice te worden, maar had toch nog wat zorg nodig tot de volgende ceremonie. Foxvoice verwachtte al snel kittens van Frogpuddle en Lostkit werd opgenomen door de rode poes en haar biologische vader. Vlak voordat Lostkit apprentice mocht worden werden uit dat nest twee rode kittens geboren: Ferretkit en Rabbitkit, een poesje en een katertje.

Lostkit's tijd was gekomen en de volgende ceremonie werd ze naar voren geroepen met Buzzardkit en Lambkit, die echter helemaal niet naar haar omkeken. Lostkit besloot het van zich af te zetten en werd apprentice genaamd Lostpaw. Haar broertje en zusje ontvingen de namen Buzzardpaw en Lambpaw. Haar mentor werd tot haar grote genoegen haar vader. Hij beloofde haar een geweldige eerste training te geven en die kreeg ze ook. Samen met haar vader keerde ze terug naar het kamp toen ze plots het lichaam van Feathertail vonden. Een grote rogue stond naast haar en had bloed om te klauwen en mond: hij was haar moordenaar. De grote kater keerde zich tot Lostpaw en haar vader riep dat ze moest rennen, maar haar poten leken wel vastgebonden aan de grond, en hij viel haar aan. Haar vader wist hem echter te overmeesteren en raakte nu met hem in gevecht, maar de rogue was sterker. Dat met het gevolg dat Frogpuddle al snel aan zijn reis naar StarClan begon. Ze werd gevonden door een patrouille en werd terug gebracht naar het kamp, waar ze werd opgevangen door Buzzardpaw en Lambpaw. Ze hadden van hun moeder niet meer met haar mogen praten, hoe graag ze dat ook wilden. Uiteindelijk werd haar band met haar siblings wel iets beter, totdat Foxvoice op het toneel kwam. Ze was woedend op Lostpaw en takelde haar flink toe toen ze haar alleen in het bos trof. De rode poes met de spitse snuit beschuldigde haar ervan dat ze Frogpuddle's dood had veroorzaakt. Lostpaw vluchtte angstig voor haar pleegmoeder en ze kwamen bij het thunderpath. Bang stook Lostpaw deze over, gevolgd door de rode kattin. Een klap en een boem, getoeter van een monster. Het monster had Foxvoice aangereden, ze was op slag dood. Lostpaw keerde terug naar het kamp en beweerde dat ze was wezen jagen, en de volgende dag werd het lichaam van Foxvoice aangetroffen bij het thunderpath. Men dacht dat ze gewoon niet goed uitgekeken had, en niemand vermoedde dus dat Lostpaw bij haar dood betrokken was geweest: wat ze dus wel was.

Name; Daan.
Most known account; Frostlake, Fawnstep, Arcanepaw and Sparrowpaw
RPG-experience; 3 years
Motivation; Toen ik deze verhaallijn dacht wist ik meteen al dat ik een van de dark forest apprentices wilde gaan spelen. Ik had eerst een ander account aangemeld, maar toen ik het idee van Lostpaw in mijn kop kreeg wilde ik dat opeens, en wist ik dat ze geknipt zou zijn voor deze rol. Ik typte zo net haar geschiedenis uit, en ben nu alleen maar nog veel meer verliefd op d'r geworden <3 Verder, tsja, ik vind dit gewoon een tegekke verhaallijn en hoewel ik er later - aan het einde - met Sparrowpaw ook wel in zou komen, zou ik toch graag z'n bijzondere rol spelen van een dark forest apprentice. Het is gewoon iets waarvan je niet dagelijks de kans krijgt om het te mogen bespelen, en dat maakt het aantrekkelijk :'D