No Lights... {Skymask's Death}

Het had hem even geduurd voordat hij het loodzware lichaam, dat nog zwaarder aanvoelde omdat het niet meer bewoog, het kamp in kom slepen. Alle ogen werden meteen op hem gericht, hij had nog even de tijd genomen om zijn eigen pels wat schoner te maken, vooral het bloed rond zijn poten, en daarbij, voor zover als hij ze had gezien, zijn eigen plukken vacht uit de vacht van Skymask gepeuterd, en nu stond hij daar. De ogen op hem gericht, terwijl hij Skymask met een ietwat betreurde blik, midden in het kamp losliet. Hij zette een stap terug en keek het kamp door. "Skymask.. is.. overleden.." Miauwde hij, met een totaal verslagen ondertoon in zijn stem. Zijn ogen zochten meteen naar Everstar.

Hij was nog geen moment in het kamp, of de medicine cat apprentice stapte op hem af en zei hem dat hij mee moest komen. Maar dat deed hij niet. Hij bleef bij het lijk van Skymask staan en wierp even een vriendelijke blik naar Sparrowpaw. "Even wachten," Zei hij, waarna hij naar de katten om hem heen keek. Hij slaakte een diepe zucht, nu was het tijd om te vertellen wat er aan de hand was. "Beste katten van Windclan," Miauwde hij zachtjes, nadat hij op de plek was gaan staan waar Everstar altijd op stond. Het moest maar even. "Zoals jullie vast al gezien hebben is Skymask overleden, vermoord om precies te zijn." Hij hoorde de geschrokken geluiden, maar schonk er geen aandacht aan. "Hij was samen met Icyrose bij het meer, toen een warrior hen aanviel." Zijn blik gleed over de katten heen. "Icyrose heeft, toen ze mijn geur rook, me geroepen en ik ben er meteen naartoe gegaan. Daar heb ik Skymask vechtend aangetroffen, samen met een onbekende rogue. Icyrose lag in elkaar gezakt op het ijs en toen ik dichterbij haar kwam brak het. Vandaar dat ik zo nat ben." Zijn laatste zin kwam er redelijk droog uit. "Terwijl ik Icyrose en mezelf uit het water probeerde te krijgen, vocht Skymask dapper tegen de rogue.." Hij wierp zijn blik naar de hemel en sloot zijn ogen. "Helaas.. was ik te laat om hem te redden uit de klauwen van de kater. Ik kon de rogue nog net wegjagen.. maar het was al te laat." Hij opende zijn ogen weer en keek door het publiek heen. "Moge Starclan zijn pad verlichten." Sprak hij luid en duidelijk, waarna hij van de plek afsprong en naast Skymask's lichaam ging zitten.

"Hoe zag die rogue eruit?" De kater keek zijn leider voorzichtig aan en iets in zijn ogen zei dat hij er helemaal niet op gelet had hoe de kat eruit zag. "I-ik.." Hij stamelde een beetje en keek naar zijn poten. "Sorry Everstar, ik heb gefaald, het enige wat ik kon zien was Icyrose die door het ijs zakte.. Ik heb niet op Skymask en de kater gelet.." Hij slaakte een diepe zucht. "Wat ik wel weet is dat hij een donkere kleur had.. bruin of zwart." Hij haalde zijn schouders op en schudde met zijn hoofd. "Ik had sneller moeten zijn." Sprak hij wat zachter. "En waar is Icyrose?" Meteen wierp hij zijn blik door het kamp. "Wacht.. is ze nog niet hier?" Vroeg hij verbaasd. "Ik.. ik dacht dat ze hierheen zou komen, meteen." Hij stond op en keek Everstar aan, het liefst stormde hij meteen het kamp weer uit om haar te gaan zoeken. Waar was ze heen gegaan?

"Maar ik ruik geen rogue?" De vraag galmde door zijn hoofd en Lionroar richtte zijn ogen op de kater die het gevraagd had. Hij keek hem net zo verbaasd aan als de verbaasde blik in de ogen van de warrior. Zelf moest hij dan ook even naar voren lopen om zijn neus in de vacht van de kater te steken en te ruiken. Even trok hij zich weer terug en hij schudde met zijn hoofd. "Dat klopt." Zei hij, de woorden van de anderen even over zich heen laten gaan. "Het kan zijn dat de geur vervaagd is door mijn natte pels.. of door de sneeuw. Ik weet zeker dat het een rogue was, ik herkende zijn geur niet en een clankat of bloodclanner was het niet. Dat weet ik zeker." Miauwde hij duidelijk. "Dat de geur er niet meer in zit is mogelijk, ik heb de kater een eindje mee moeten dragen, het kan zijn dat de sneeuw de geur zo goed als mogelijk gemaskeerd heeft." Miauwde hij vervolgens, zijn blik nog even op Everstar richtende die hem had bevolen hier te blijven. Hij wilde meteen het kamp uit, eigenlijk. Hij wilde achter Icyrose aan, want ze zou vast helemaal in de war zijn. Hij wilde niet dat anderen haar zo zouden aantreffen, nee.. hij moest naar haar toe.

"Lionroar, ga met hem mee" Beval Everstar hem en met tegenzin stond hij op. Hij wilde naar Icyrose toegaan, deze katten zouden haar vast niet vinden. Waar ze ook was. Als hij klaar was ging hij haar zoeken, dat sowieso. Hij luisterde niet meer naar wat Everstar zei tegen de katten en liep met Sparrowpaw mee. Als die hem maar snel verzorgde, hij wilde die patrouille voor zijn. "P-papa, waar is mama..? Ze komt.. ze komt toch wel terug?" De woorden van zijn dochter drongen tot hem door en hij draaide zijn hoofd naar haar toe, haar een warme glimlach toewerpende. "Ja, ze komt terug schat. Wees daar maar niet bang voor. Je moeder is veilig." Hij duwde zijn neusje even tegen de hare aan, om haar te troosten, waarna hij achter Sparrowpaw aan de den in stapte.

{Daan: Maak jij een topic in de med. den aan?}