Nu Redpaw's maag weer gevuld was, was het tijd voor zijn training. Hij had nog geen mentor, waarom wist hij niet, maar dat had hem nooit weerhouden van een sterke kat worden. Zijn spieren waren goed te zien doordat hij tijdens deze barre winter al zijn vetreserves had moeten gebruiken.
Met grote passen kwam hij aangerend, sprong over omgevallen bomen heen, scheerde zich door het gras en dook onder lage takken door. De smeltende sneeuw plakte aan zijn poten en vacht, maar het deerde hem niet. Hij vond het heerlijk om zo te rennen.
Hij kwam aan bij de Heatherfields, een van zijn favoriete plaatsen om te trainen. Normaal gesproken was het er rustig en kon hij goed zijn gang gaan, maar deze keer leek het alsof er iemand was.. Hij snoof, en rook een bekende geur. Hij draaide zijn kop in de richting waar hij dacht dat de kat was.
"Hee," klonk zijn vriendelijke, lage stem.