I want to care, but I don’t

“How small life is here
and how big nothingness.
The sky, tired of light,
has given everything to the world.

De crèmekleurige kater glipte het kamp uit zonder dat het al te veel opviel. Hij werd breder en gespierder, hij kreeg het lijf van een warrior. Littekens sierden zijn huid, bijna onzichtbaar onder zijn halflange vacht. Het was een mooie dag, de zon stond hoog aan de hemel en verwarmde de wereld. Enkele schapenwolkjes dreven soms iets voor de zon. Het was aangenaam warm, niet te heet. Zijn vacht glom niet zoals het hoorde te doen, maar was wat dof. Zijn oren hingen iets opzij terwijl hij zich door RiverClan territorium bewoog. Ondanks zijn droevige aanblik waren zijn lichtblauwe ogen helder en alert. Hij kreeg de laatste tijd veel over hem heen en het was wat te veel voor de jonge kater. Zijn kop zat vol, met gedachten aan Walnutpaw en Honeypaw. Maar ook met zorgen om zijn tante. Zijn emoties duikelden over elkaar heen, waardoor hij het niet meer onder controle had. Het maakte hem prikkelbaar en gestrest, iets wat totaal niet bij hem paste. Hij stopte met lopen toen hij bij de waterval aankwam. Hij spitste zijn oren en luisterde naar het kletterende water, zou Honeypaw hier nou bang voor zijn? Het geluid die hem gerust kon stellen en vertrouwen kon geven. Hij zuchtte even zacht terwijl zijn gedachten weer eens alle kanten op sprongen. Het was vermoeiend, kopzorgen waren vermoeiend.

The two trees bow
their heads to each other.
Clouds cross the world’s
silence in a circle dance”

[Open]

Met zijn oh zo bekende grijns liep de grote warrior door het Riverclan territorium, op zoek naar slachtoffers voor zijn geplaag - of was het onder hand gepest? Ach, hijzelf bedoelde er niets verkeerds mee, het zat gewoon in zijn bloed. Hij was een trotse Riverclanner door en door, hij had het beste voor voor zijn clan, al leek dat niet altijd zo. Toch stond hij anderen bij in hun moeilijke tijden. Nu hij Creamyfrost daar zo zag zitten, besloot hij dus ook op de kater af te gaan. "Wat scheelt er?" Vroeg hij, zijn stem laag zoals altijd en hij ging naast de zuchtende warrior zitten. Panthergrowl kon wel snappen dat de druk voor hem veel werd, met zijn tante en zo, maar zo erg kon hij daar toch niet onder leiden? Misschien was er wel meer aan de hand, en hij zou blij zijn het te weten. Hij vond het altijd wel leuk om dingen van anderen te leren.

Hij dook geschrokken in elkaar toen Panthergrowl opeens naast hem kwam zitten. Er liep een koude rilling over zijn rug terwijl hij hem met grote ogen aanstaarde. Hij had de andere warrior niet horen aankomen, want hij was te veel in gedachten geweest. Snel ging hij weer normaal zitten alsof er niets was gebeurd, maar hij wist dat het kwaad al geschied was. Het was niet normaal dat hij zo reageerde, het maakte maar al te goed duidelijk dat de aanval van de das een nieuw trauma bij hem veroorzaakt had. Eentje die moeilijk sleet, als die al ooit sleet. “Het… ehm gewoon veel zorgen.” Zei hij toen om het te verdoezelen, maar zijn pokerface hielp niet echt mee. Hij kon niet liegen en dat was ook algemeen bekend. Hij was veel te eerlijk, misschien zelfs wel wat te eerlijk voor de wereld. Het bracht hem nog wel eens in situaties die hij veel liever meed. “Ben jij wel eens verliefd geweest?” Vervolgde hij toen zacht terwijl zijn blik naar de waterval gleed. Verliefdheid vond hij maar vreemd en hij wist niet hoe het hoorde te voelen. Het was verwarrend en onduidelijk en daardoor zat hij er meer dan eens over te dubben, het was ondefinieerbaar voor hem.

“Het… ehm gewoon veel zorgen.” Het laatste kwam er veel te gehaast uit en met een zelfverzekerde glimlach keek Panther de ander aan. "Uhuh," miauwde hij instemmend en knikte sarcastisch met zijn kop. “Ben jij wel eens verliefd geweest?” Zijn gele ogen schoten naar Creamyfrost en hij grinnikte ietwat ongemakkelijk. "Nee," miauwde hij vervolgens en hij likte aan zijn gitzwarte poot. "Vrouwen brengen alleen maar problemen met zich mee," legde hij uit, de reden dat hij niemand had. Dat, en nog een andere reden. "Hoezo?" Vroeg hij en hield zijn zwarte kop vragend schuin.

Bonepaw zat al een tijdje in de bosjes verstopt en wachten, er waren twee riverclanners aan het praten. Hij kende beiden katten niet, zijn ogen staarde ernaar. De ene was zwart de ander had een Crèmige kleur, hij rook de vieze vis geuren. "Wat scheelt er?" Vroeg de zwarte kater aan de andere. Het was nog altijd vreemd om tussen de katten te zitten, hij wist dat hij hier niet mocht komen maar toch deed hij dat. Het leek dat ze allebei in een diepe gedachten zaten, hij staarde naar de twee. Zou dit een gesprek worden of gewoon een denk party. Hij had weinig tijd, elke dag reisde hij wel naar een Clan. Hij moest aan veel informatie komen, steeds meer daar ging het om. “Het… ehm gewoon veel zorgen.” Zei hij, het was de andere kater die zijn mond uiteindelijk open rekte. “Ben jij wel eens verliefd geweest?” Ging de kater verder. Bone staarde het aan, misschien kon dit toch interessant worden. Waarschijnlijk was de Creamy kat wel verliefd op een andere kat, alleen op wie. "Uhuh," miauwde de zwarte kater. De zwarte kater grinnikte ongemakkelijk en staarde de andere aan, "Nee," miauwde hij vervolgens en hij likte aan zijn gitzwarte poot. "Vrouwen brengen alleen maar problemen met zich mee," vervolgde de zwarte kater. Dat noemde je nou een harte breker. zijn vriend een slecht gevoel geven over iets. "Hoezo?" Vroeg de zwarte kater die het nog steeds niet begreep. Bone schudden zijn kop maar moest zich stil houden, hij zou Skinny niks kunnen vertellen over twee katten waarvan hij de naam niet wist.

OCC: Had toestemming

Hij zag wel dat de kater hem niet geloofde, dus meteen richtte hij zijn blik op zijn voorpoten. Toen Panthergrowl weer begon te praten keek hij toch maar weer op. Hij knipperde even verrast met zijn ogen. “Poezen zijn toch niet heel anders dan katers, of wel?” Hij had veel vriendinnen en hij kon net zo goed opschieten met kattinnen als hij dat met katers kon. Hij snapte dus niet zo goed wat de andere warrior bedoelde, maar hij begreep sowieso niet wat liefde nou eigenlijk betekende. “Nou,” begon hij voorzichtig. “Een kattin zei dat ze verliefd op mij was, maar ik weet niet zo goed of ik dat ook ben. Kun je dat aan jezelf merken? Sommige katten zeggen dat je dat voelt als je verliefd bent, maar hoe voelt dat dan?” Hij zuchtte en staarde naar de waterval. “Ik weet gewoon niet hoe dat moet voelen.” Fluisterde hij naar een tijdje, terwijl zijn blik weer naar Panthergrowl gleed. “Weet jij dat wel?” Er lag toch een lichte nieuwsgierigheid in zijn stem en zijn snorharen trilden ietsje.

_{{ Haha, ik ga hier gewoon nog op reageren, who cares

“Poezen zijn toch niet heel anders dan katers, of wel?” Was het eigenwijze antwoord en het hoofd van Panther ging schuin naar rechts. Hij overdacht dit, maar kwam tot de conclusie dat Creamyfrost geen gelijk had. "Jawel, want heel vaak zijn ze van de één op de andere dag een andere persoon." Bracht hij ertegenin.
“Nou,” Zei Creamy, en Panther's oortjes gingen automatisch wat nieuwsgierig vooruit. “Een kattin zei dat ze verliefd op mij was, maar ik weet niet zo goed of ik dat ook ben. Kun je dat aan jezelf merken? Sommige katten zeggen dat je dat voelt als je verliefd bent, maar hoe voelt dat dan?” Wow, veel vragen in één keer. “Weet jij dat wel?”
De grijze kater schudde zijn kop. "Ik zou 't niet weten. Er was ooit een poes die ik leuk vond, maar toen was ik iets van twee moons of zoiets."}

Hij grijnsde wat onbeholpen na de opmerking van Panthergrowl. “Ik ben bang dat ik daar ook nog wel eens last van heb.” Hij zat vaak in de knoop met zijn emoties en het was altijd maar weer de vraag hoe hij wakker werd. “Maar volgens mij ben ik toch echt geen kattin.” Er ontstond even een plagerige fonkeling in zijn ogen, maar daarna werd zijn blik weer serieus. Hij was een beetje teleurgesteld dat de andere kater ook niet wist wat verliefdheid precies inhield. Hij wilde graag tips van anderen om zijn eigen warboel van emoties te ontcijferen, maar tot nog toe schoot dat nog niet echt op. Verliefdheid leek ongrijpbaar en misschien was dat het ook wel, misschien was het ook wel niet te omschrijven. “Jammer.” Zei hij toen. Hij keek even naar de waterval, voordat hij Panthergrowl weer aankeek. “Hoe gaat het met jou?” vroeg hij toen plots.

_{“Ik ben bang dat ik daar ook nog wel eens last van heb.” Miauwde Creamyfrost, en een plagerige grijns verscheen op het gezicht van de seal-point. “Maar volgens mij ben ik toch echt geen kattin.” Hierbij moest Panthergrowl toch wel grinniken en hij nam de ander is op. Eigenlijk was deze kater best oké en niet zo'n softie als hij gedacht had.
Nou ja, een softie was hij eigenlijk wel, nu Panther erover nadacht. Hier een beetje zitten mokken over een poes en dan zijn levensverhaal aan hem vertellen. Maar hij was wel een coole kikker.
Toen Creamyfrost vroeg of hij wat van de liefde afwist, schudde de grote kater zijn grijze kop en vertelde dat hij alleen maar een crush op iemand had gehad toen hij iets van twee moons was geweest.
“Jammer.” Antwoordde de andere riverclanner, en Panther haalde zijn schouders op. “Hoe gaat het met jou?” Oh, nu kwam er plotseling interesse in hem. "Ja, wel goed, met jou?" Vroeg hij nonchalant, al wist hij dat Creamy niet zo lekker in zijn vel zat.}

Hij glimlachte toen Panthergrowl zei dat het goed met hem ging. “Dat vind ik fijn om te horen.” Je kon horen dat hij dat ook echt meende. Hij vond het altijd belangrijk hoe anderen zich voelden. Hij keek weer even weg, maar toen keek hij de andere kater toch weer aan. “Het gaat op zich wel, maar ik moet leren omgaan met angsten en dat is niet makkelijk. Op het ene moment gaat het beter dan op het andere moment, maar ik kom er wel overheen hoor.” Hij probeerde zich altijd sterk te houden, maar het zat hem meer in de weg dan hij liet zien. Er waren maar een paar katten die wisten hoe erg het hem dwarszat. Al was het voor andere katten ook wel duidelijk dat hij niet goed in zijn vel zat. Ach, het zou wel weer goed komen. Het was altijd goed gekomen, dus dat zou deze keer niet anders zijn. Tenminste daar ging hij van uit, want dat hield hem op zijn poten.

Onderwerp: Re: I want to care, but I don’t