I'd love me some explanation.

Met een glimlach stond hij stil voor het water dat onrustig was, een waterval die er elke milliseconde in viel. Eigenlijk glimlachte hij altijd, maar dit zag er nogal raar uit. Een grijzende kat starend naar water... Hij schudde even met zijn hoofd, verwekt uit zijn gedachten. Snel keek hij om zich heen of niemand hem gezien had, nu hij bijna warrior was mocht hij er niet onvolwassen uitzien! Whirl rekte zich uitgebreid uit, hij had lang stilgestaan en was er wat stijfjes van geworden. Vervolgens boog hij zijn hoofd naar het water en nam een paar grote slokken, het was koud maar niet te weerstaan hoe 'vers.' Zijn oren spitste en zijn hoofd schoot omhoog toen hij een geluid hoorde, maar hij kalmeerde toen hij alleen Riverclan en water rook. Wat nieuwsgierig stonden zijn oren nog steeds rechtop, starend naar het niets.

Sky above me

Earth below me

FIRE WITHIN ME

&Battlepaw

Met zijn ogen gericht op de grond liep de kater verder, balend van het feit dat niemand inzag wat zijn werkelijke bedoelingen waren. Hij wilde alleen nog maar warrior worden maar iedereen leek hem nu echt op te geven en zijn tijd werd in zijn ogen verdaan. Hij wilde trainen en groeien in zijn vaardigheden niet vastzitten aan spelletjes. Hij snoof in zichzelf voor hij stil bleef staan. Maar hij kwam ook geen stap verder met zijn coördinatie gezien hij nog altijd niet met zijn kop opgeheven kon lopen. Hij wilde ook eens de wereld kunnen zien terwijl hij liep en niet alleen de grond aan zijn voeten. De jachtpogingen die hij had gedaan eindigde altijd met minstens een schram op zijn neus of een nat pak wat al helemaal niet goed was voor hem. Bij de waterval kon hij soms wel eens rust vinden door er te zitten en te oefenen met het luisteren naar de wereld om zich heen, maar nu zag hij daar toch zijn mede apprentice zitten. Waar zat die nu weer naar te kijken? Vertwijfeld bleef hij staan, niet wetend of hij naar hem toe moest lopen of zich moest omdraaien en vertrekken. Hij was nou niet echt sociaal de beste om in de buurt te hebben.

Hij keek even kort om zich heen, waarna hij gelijk Battlepaw spotte. Er was ook niet moeilijk overheen te kijken... Figuurlijk, dan. Hij glimlachte vriendelijk, al zag hij op een of andere manier twijfel in zijn ogen. "Hoi Battle." Sprak hij relaxed, eigenlijk een beetje eng hoe erg de twee kanten van hem waren. "Ik bijt niet hoor..." Hij keek hem vrolijk aan, waarna hij even met zijn staart zwiepte.

Hij kon allang niet meer terug zodra Whirlpaw opkeek dus had hij geen keus dan langzaam dichterbij te komen. Hij richtte zijn ogen op de grond en snoof. ''Je moest eens weten.'' Antwoordde hij enkel maar begroette de jongere kater niet terug voor hij dichterbij kwam en toch nog op een staartlengte afstand ging zitten. Hij wilde alleen zijn om wat te oefenen maar hij wist dat hij weer eens op tere zieltjes trapte als hij zich nu omdraaide en gewoon wegliep. Hij zat nu vast aan de kater met wie hij moest trainen maar het zelf niet zo serieus leek te nemen. Niet dat hij het kon begrijpen, wat was er mis met gewoon willen werken en je fouten uitbannen. Maar die kans had hij tot nu toe niet gekregen, ja met jagen maar dat hielp hem ook niet echt.

Hij vond het knap genoeg van de kater dat hij op staartlengte ging zitten, maar het was zo jammer dat je nou niet bepaald een normaal gesprek kon voeren. Hij had korte antwoorden, alsof hij gelijk van je af wou. "Je mag me niet bepaald hè?" Eerlijkheid. Iets wat hem de ene keer goed uitkwam, en de andere keer zoveel raarder maakte. Maar toch, hij was blij dat deze vraag van hem af was gekomen, hij kon het beter gelijk weten, toch?

Hij had werkelijk geen idee wat de jongere kater van hem dacht maar positief kon het onmogelijk zijn, niemand was nou echt positief tegen of over hem en zijn familie maakte het er nou niet echt veel beter op. Hij keek toch even op van de vraag maar dacht erover na. het was niet zozeer dat hij anderen niet mocht, hij wilde gewoon alleen gelaten worden zodat hij zich kon concentreren. Langzaam schudde hij zijn kop voor hij zuchtte en zijn staart over zijn poten krulde. ''Dat is het niet.'' Antwoordde hij langzaam maar keek even op naar de jongere kater zonder dat zijn ogen iets verrieden van wat er in hem omging. ''Het is meer dat ik mijn prioriteiten anders heb ingesteld en dat komt voor anderen alleen maar verkeerd over.'' Legde hij half uit, wetend dat hij wel gewoon eerlijk was. Het had geen nut om te gaan zitten liegen, hij zou er niks mee opschieten maar misschien dat er nog iets van begrip kon worden opgewekt bij anderen als ze begrepen hoe hij nou eigenlijk met zijn poten in het leven stond.

Hij keek aandachtig toe naar wat hij zei, maar zijn hoofd stond vol verwarring. Zoveel moeilijke woorden... "Uhh..." Zei hij droogjes, toen de kater uitgesproken was. "Wat bedoel je nou precies?" Hij fronste even kort, hij had het graag begrepen maar liegen had nou ook niet echt zin. Dan had hij rondgelopen met een vast gevoel, en dat was niet bepaald de bedoeling.

Het werd hem duidelijk dat de jongere kater hem niet begreep en hij moest toch weer even zuchten voor hij nadacht over hoe hij het kon uitleggen. Zijn oren draaide even naar achteren voor hij om zich heen keek. ''Ik heb andere prioriteiten. mijn doel is zo snel mogelijk warrior worden.'' Begon hij uit te leggen en keek de andere kater weer aan voor hij diep ademhaalde. ''En voor mij is dat nu het belangrijkste, ik wil gewoon trainen zodat ik beter word en eindelijk verder kan gaan met mijn leven. Ik heb geen behoefte aan spelletjes en wedstrijden ik wil gewoon training zodat ik beter word, ik beter kan staan en kan lopen terwijl ik rondkijk. Dus niet dat ik naar de grond moet kijken omdat ik anders op mijn muil ga om niks.'' Ging hij verder, zijn toon bijna zakelijk. Vriendelijk sprak hij vaak allang niet meer maar dat betekende niet dat hij altijd maar anderen afsnauwde. ''Ik ben te lang ziek en zwak geweest. Mijn nestgenoten zijn al warrior en dat word mij te vaak ingewreven. door anderen, vooral een van mijn zussen. Ik wil daar vanaf zijn maar dat is iets wat niemand nou echt inziet.'' Zuchtte hij en wendde zijn kop af voor hij iets met zijn poten schuifelde. ''En door het feit dat ik geen interesse heb in spelletjes of teveel contact word ik automatisch afgeschreven als warrior omdat ze denken dat ik het niet wil. Butterstar behoort ook tot die groep, en ik word er ziek van.''

Hij luisterde aandachtig naar de kleine kater, nee, Whirlpaw was niet altijd even serieus maar als iemand wat kwijt moest kon hij luisteren als de beste. "Battle..." Sprak hij kort, terwijl hij net een heel verhaal had verteld. "Ik loop ook erg achter. Maar snap je dan niet dat spelletjes ook heel leerzaam zijn? Heb jij vroeger nooit, tikkertje gespeeld? Dat is goed voor behendigheid. En verstoppertje? Verbeter je gehoor en zicht..." Hij trok even een moeilijk gezicht, hij snapte het aan de ene kant wel. "En ik snap dat je geen kit meer bent. En dat alles niet zo leuk meer is. Maar bekijk het is een positief? Als je die spellen nou serieus neemt. Dan ben je ook veel sneller van de training af en kan je rondwandelen als trotse warrior met een warriornaam, en iedereen verstelt doen staan! Ik weet dat jij goed doorzettingsvermogen hebt, want als je echt zolang in de medicine den hebt geleden vind ik het al súper knap van je dat je überhaupt al loopt en rent! Dat hoofd komt later wel, kleine stapjes grote resultaten." Het was werkelijk waar belachelijk wat voor woorden er uit deze kinderachtige kater kwamen, maar misschien hielp het.

Het verbaasde hem al dat er geluisterd werd maar waarschijnlijk werd zijn punt nog niet duidelijk. Zonder een woord te zeggen luisterde hij nu zelf ook maar begon al met zijn kop te schudden terwijl de jongere kater sprak. ''Nee, dat heb ik nooit gedaan omdat ik nooit normaal heb kunnen functioneren zonder op mijn plaat te gaan.'' Antwoordde hij even kort en tikte met zijn staart tegen de grond. Hij luisterde wel maar was al tegenspraak bij elkaar aan het rapen in zijn hoofd. Whirlpaw snapte hem niet helemaal, hij wilde trainen en geen spelletjes spelen. Als hij stevig op zijn poten stond vond hij een kracht match niet zo erg maar dat was weer anders. ''Ik kan het niet serieus nemen omdat het me totaal niet aanstaat. Ik werk mezelf al in de knoop omdat ik laat in de avond nog ga trainen op mijn coördinatie en om dan de volgende dag een spelletje te doen vind ik gewoon verspilling van mijn tijd. Niks tegen jou maar ik heb een andere wens om getraind te worden. Ik kan nauwelijks normaal lopen en rennen kan ik niet zonder naar de grond te staren.'' Zuchtte hij en keek de jongere kater recht in de ogen. ''Punt is, persoonlijk vind ik het een verspilling van tijd gezien ik ook nog eens het grootste deel van de tijd moet spenderen aan jagen terwijl ik geen gevecht aankan. Ik wil best hard werken maar met een duidelijk doel voor ogen. Wedstrijdjes en spelletjes doe je met apprentices die net binnen komen wandelen, niet met apprentices die bijna warrior zijn of allang warrior hadden moeten zijn. Snap je mijn punt?'' Hij moest het vragen, al was het gewoon voor de zekerheid. Hij had geen hekel aan iemand. Hoewel hij steeds bozer werd op Butterstar en elk ander dat hem als een geval apart behandelde of hem afschreef. Hij was al genoeg gekwetst door iedereen en zelfs nu hij zo hard hij kon doorwerkte ging het niet zoals hij wilde. ''Bovedien wil ik zo snel mogelijk in staat zijn mijn zus haar ogen eruit te klauwen.'' Mompelde hij eigenlijk meer tegen zichzelf. Dat was een zeker ding, zodra hij warrior was had Sleepingcurse echt een heel groot probleem met hem. Want zijn moeder mocht dan wel niet inzien wat voor een schijnheilig kreng het was maar hij wist het iets te goed.

Hij zuchtte, hoewel hij de kater wel, nogmaals liet uitspreken. "Ik snap je punt. En ik zal het met me moeder erover hebben, maar... Dan wil ik dat je me een ding beloofd." Hij keek hem wat verdrietig aan, hij wist niet of dit echt zou werken en zo niet dan zou hij het best erg vinden, het zou Whirl in ieder geval erg helpen.

Hij hoorde Whirlpaw zuchten en fronste even voor hij met zijn oren wiebelde. Het was al heel wat dat hij het de andere kater duidelijk had gemaakt wat zijn bedoelingen en wensen waren. Zoals hij had gezien was Whirlpaw nou niet echt de slimste in de clan. Maar die laatste zich bracht de grijze kater op zijn hoede. ''Ligt eraan wat je wilt.'' Antwoordde hij en bewoog even met zijn staart voor hij zelf zuchtte. ''Als je me gaat vragen om lief en vrolijk te doen is het antwoord nee, dat kan ik voorlopig niet.'' Zei hij voor de andere kater misschien op dat idee zou komen. Hij had tijd nodig en zou pas gaan nadenken over vrienden zodra hij warrior was en helemaal klaar om zijn taken goed uit te voeren.

Het antwoord dat hij kreeg deed zijn oren plat gaan liggen en zijn kopje hangen. Dat was précies wat hij wou vragen. "Oh... Oké... Laat maar, dan." Hij stond wat slonzig op, en liep sjokkend weg van het kleine figuur. Hij keek om, en forceerde een glimlach. "Doei Battle." Sprak en hij en vond zijn weg tot de Apprentices den.

Whirl uit, sorry voor korte topic xD

De magere grijze kater zag de oren van zijn mede apprentice zakken en zuchtte zodra Whirlpaw zijn kop liet hangen. Blijkbaar was dat dus hetgene wat hij hem wilde vragen. Maar hij kon het gewoon absoluut niet, hij wilde zich focussen op wat hij wel moest doen en niet op hetgeen wat er voor hem persoonlijk nu helemaal niks toe deed. ''Sure...'' Mompelde hij enkel en keek de jongere kater stilletjes na. ''Doei Whirlpaw,'' antwoordde hij enkel zacht en wendde zich weer af van de rest van de wereld voor hij weer verder ging met het voor zich uit staren en nadenken over zijn plannen voor zijn persoonlijke training en verbetering van zijn lichaam.

Onderwerp: Re: I'd love me some explanation.