I've got to break free {24601}

Daar stond de gouden kater dan, één poot over de grens en niet wetend of hij verder zou gaan. Soms ging hij een stapje verder, maar meteen sprong hij weer terug. In zichzelf vervloekte hij die slappeling die hij geworden was; Waar was die grote gouden kater? Niet hier blijkbaar. Goldenpaw zette weer een stapje terug, zodat hij weer helemaal in Windclan stond, en zuchtte. Waarom was het zo moeilijk? Waarom kon hij niet gewoon vluchten! Een andere geur drong zijn neus binnen.. Rogue, met een oude geur van Windclan. Misschien een kittypet die weggelopen was?

Hij had geen verstand van de clans die zich in het gebied hadden gevestigd. Hij had grenzen overschreden, dat wist hij door de scentmarks, maar hij wist niet van wie welke geur was. Hij had nu al een tijdje in het gebied rond gedwaald en had zichzelf een beetje wegwijs kunnen maken. Diep in hem zat nog steeds de angst om gevangen te worden, maar hij was nu wel iets meer ontspannen. 24601 keek op toen hij een, duidelijk jongere, kater zag staan. Hij had één poot vooruit staan, alsof hij ergens overheen probeerde te stappen. Zou daar weer zo'n grens liggen? Hij stapte op de kater af, probeerde er iets zekerder uit te zien dan dat hij was. "Wie ben jij?" bromde hij met zijn gebruikelijke diepe stem.

That nothing remains but the cry of my hate, the cries in the dark that nobody hears,
Here where I stand at the turning of the years?

"They gave me a number and they murdered Valjean"

"Wie ben jij?" Een stem deed hem opschrikken. Voor hem stond een kater. Hij stond vol littekens, alsof hij in zijn leven al veel gevochten had. Inwendig deinsde Goldenpaw een beetje terug, bang voor deze onbekende. Maar zijn uiterlijk liet dat niet merken. "Goldenpaw van Windclan, dat ben ik." "Maar niet lang meer", voegde hij er nog aan toe in zijn hoofd. Zodra hij hier wegraakte, zou hij dat ook écht doen. "En wie ben jij?i" Er klonk toch een lichte grauw in de stem van de gouden kater. Alsof hij er écht om gaf wie op het gebied zou kunnen komen en wie niet.

De kater leek niet echt onder de indruk te zijn van zijn uiterlijk, ach, het boeide hem inmiddels al lang niet meer hoe andere katten over hem dachten. Als ze zo nodig wilde weten hoe hij aan de littekens kwam, zou hij best zijn verhaal willen doen, maar het was redelijk saai en langdradig, dus meestal sloeg hij het over. De jongere kater stelde zich voor als Goldenpaw van Windclan. Dit was dus een van de clans waar hij van andere Rogues over had gehoord. Dan zou dit dus de grenslijn moeten zijn, zo bedacht 24601 zich. "En wie ben jij?" werd er daarna met een grauw achteraan gemiauwd. 24601's blauwe ogen gleden over de gouden vacht van de jongere kater heen, totdat hun blikken kruiste. "Ik ben benoemd tot 24601," bromde de kater daarna, langzaam. Elk cijfer voor zich, op z'n Engels, uitsprekend. Een rustig vlammetje wakkerde op in zijn blauwe ogen, klaar voor het commentaar dat hij zou krijgen op zijn naa,/

That nothing remains but the cry of my hate, the cries in the dark that nobody hears,
Here where I stand at the turning of the years?

"They gave me a number and they murdered Valjean"

"Ik ben benoemd tot 24601,", zei de kater. Goldepaw fronste eventjes, maar vroeg niets. Niet dat hij niet nieuwsgierig was, maar op dit moment boeide het hem allemaal maar weinig. "Oh.. Nou, hallo dan 24601", zei hij, zorgvuldig elk nummer op z'n Engels uitsprekend, zoals de kater zelf had gedaan. Zijn toontje klonk vriendelijker dan normaal, maar hij voelde zich dan ook niet meer zoals normaal. Hij veranderde. Niet dat hij dat fijn vond, maar ontkennen kon hij niet. "En mag ik vragen wat je hier doet, zo dicht tegen clangebied?"