No, stay away [Lionroar]

Onderwerp: No, stay away [Lionroar] za 12 apr 2014 - 23:38

Haar lichaam, haar ziel, haar hart, ze voelde zich gebroken. Ze trilde van top tot teen en haar vacht plakte tegen haar magere lichaam aan terwijl ze door het territorium heen wankelde. Langzaam maar zeker keerde het gevoel terug in haar lichaam, waardoor ze weer wat standvastiger was, maar ze voelde zich nog steeds niet goed. Bij het verlaten dassennest kroop ze in een van de lege holen, iets wat ze sinds haar apprentice tijd niet meer had gedaan, en rolde zich op tot een balletje. Daar liet ze alles over zich heen komen. Tranen rolde over haar wangen heen, terwijl ze zichzelf probeerde op te warmen door zich zo strak mogelijk op te rollen. Dit was een van de weinige keren dat Icyrose zichzelf echt kwetsbaar opstelde. Ze kon dit gewoon niet meer aan.
De geur van Lionroar deed haar huiveren, hij was achter haar aangekomen, zoals ze al had verwacht. Ze kroop nog wat verder weg en toen de geur dichterbij kwam snotterde ze hem toe; "Ga weg, alsjeblieft. Ga weg..." maar haar stem was niet sterk genoeg om kracht achter haar woorden te zetten.

Het duurde even voordat hij zich weer de tijd kon nemen om Icyrose te zoeken. Ze was weggegaan en hij maakte zich enorme zorgen om haar. Waar was ze heen gegaan? Hij volgde haar geurspoor en uiteindelijk vond hij haar in een van de verlaten dassen hollen. Waarom was ze hier? "Ga weg, alsjeblieft. Ga weg..." Zijn hart brak bij de woorden die ze uitsprak en een beetje stijfjes liep hij de den in. Het was duidelijk dat hij het ook moeilijk had met de misdaad die hij deze dag begaan was. "Nee.." Zei hij zacht. "Ik.. alsjeblieft Icyrose.." Mompelde hij, hij wilde bij haar zijn op dit moment.

Tranen liepen nog steeds over haar wangen heen en ze kon niet meer helder denken over wat er was gebeurd en wat ze moest gaan doen. "Ik.. alsjeblieft Icyrose.." Hij was er nog steeds, hij was nog niet weggegaan. "Waarom" miauwde ze zachtjes, snikkend. "Je hebt me bang gemaakt," kwam er daarna, zacht, achteraan. Ze wilde niet bang zijn, ze moest sterk zijn, ze mocht dit aan niemand laten zien. Waarom brak hij altijd door die muur heen? Waarom zag hij altijd hoe ze werkelijk was? Onzeker, onwetend, bang ...

[Moodswing level te hoog voor een fatsoenlijke post, sorry xD]

"Waarom" Weerklonk haar stem weer. Het was alsof alleen haar stem werkelijk tot hem door kon dringen, want zelfs een woord kon hem zo hard raken. "Je hebt me bang gemaakt," Gekwetst keek hij haar aan, terwijl hij nu voorzichtig haar kant op kwam lopen. Hij wist zichzelf geen houding te geven. "Niet bang zijn.." Fluisterde hij zacht. "Ik.. ik beschermde jou. Ik beschermde ons." Hij ging voor haar zitten. "Ik ben geen.. moordenaar Icyrose, echt niet. Ik.. ik wilde je alleen niet kwijtraken.. ik dacht dat je dood was Icyrose, echt waar.." Hij wilde het liefst tegen haar aan liggen, zijn hoofd in haar vacht stoppen zodat hij ook kon huilen. Hij voelde zich zo zwak op het moment en het schuldgevoel van dat hij een kat had vermoord drong langzaam aan tot hem door. "Wat moet ik doen.. Icy?" Miauwde hij wat zachter. "Zal.. Starclan het me ooit vergeven wat ik gedaan heb?"

Icyrose trilde nog steeds en er ging een snijdende pijn door haar poten heen van de kou. Ze snikte zachtjes en had haar blauwe ogen in d'r staart verstopt. Haar oortjes stonden overeind, wat het teken aangaf dat ze naar de zachte woorden van Lionroar luisterde. Beelden van vroeger gleden door haar kop heen en weer voelde ze die angst die ze toen ook had gevoeld. ”Je … Je deed me denken aan hèm,” miauwde ze zachtjes, tussen de snikken door. Nooit, maar dan ook nooit, zou ze de naam van haar vader uitspreken. Die moordenaar, die haar moeder van de klif af duwde en tegen de clan vertelde dat het een ongeluk was. Die kater die haar het zwijgen oplegde door haar boven het ravijn te laten bungelen. Ze beet op haar liep en probeerde de tranen onder bedwang te houden. ”Ik,” even stopte de poes. ”Ik was bang dat ik je zou verliezen, door jezelf,” miauwde ze daarna, zacht. Trillend, maar zonder de rollende tranen, kwam ze overeind en drukte zichzelf tegen Lionroar aan. ”Ik wil je niet kwijt, nooit. Maar ik was bang dat je jezelf zou verliezen en me niet meer zou herkennen.” Ze drukte haar snuit in zijn vacht en snoof zijn geur op. Icyrose wilde nu gewoon even bij haar partner zijn, alleen zijn.

Hij zette voorzichtig een pas in haar richting. Waarom deed ze zo? Waarom kwam ze nu niet naar hem toe, zoals altijd? Hij had haar toch beschermd? En zijn kinderen? ”Je … Je deed me denken aan hèm,” Hij wendde zijn blik even van haar af. Hij wilde niet zo zijn. Niet zoals de vader van haar, niet zoals zijn bloedeigen vader. Maar het was voor haar, hij had Skymask gedood voor haar. Toch? Of was het toch iets dat diep in hem zat? Was hij net zo gevaarlijk als zijn eigen vader? ”Ik,” Haar woorden drongen nog amper tot hem door. ”Ik was bang dat ik je zou verliezen, door jezelf,” Het was haar aanraking die hem even liet terugdeinzen, weliswaar omdat hij in gedachten was en de schuldgevoelens van het vermoorden van een kat tot hem door drongen. Hij was net zo geworden als zijn vader, een moordenaar. Had hij het leuk gevonden? Had hij het zonder emotie gedaan? Hij wist het niet meer. De moord van deze kater was alsof een windvlaag, de woede had alles gemaskeerd. ”Ik wil je niet kwijt, nooit. Maar ik was bang dat je jezelf zou verliezen en me niet meer zou herkennen.” Hij duwde zich weer tegen haar aan en wendde zijn blik nu naar haar. Zijn ogen stonden gebroken terwijl hij haar zo aankeek. "Icyrose.." Miauwde hij zachtjes. "Ik zal nooit zo worden als jouw vader, of de mijne, dat.. dat kan ik niet." Miauwde hij zacht. "Ik.. toen je daar zo bewusteloos lag.. ik dacht dat je dood was.. en.. en.." Tranen gleden over zijn ogen, terwijl hij zijn hoofd tegen die van Icyrose aandrukte. "Ik dacht dat ik weer iemand kwijt was, ik draaide door.. Icyrose.." Ja, dat was de waarheid. Was hij een monster nu? Iemand die zou doordraaien iedere keer als hij weer verdriet voelde? Was hij gevaarlijk voor zijn eigen vrienden, partner en kinderen?

Onderwerp: Re: No, stay away [Lionroar]