You shouldn't give up until you've seen it ~ Wolfgaze

I'll run...

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Haar hele poot zakte weg in de sneeuw bij elke stap die ze zette. Nog steeds vielen er kleine vlokken naar beneden, maar te weinig om haar te deren. Al het water in de rivier was bevroren, en ze ging het bij de waterval proberen. Het was het laatste water dat bevroren raakte, en dus ook de laatste plek om vis te kunnen vangen. De hele weg erheen was bedekt met de witte sneeuw, nergens was ook maar een plekje kleur te zien. Zelfs de lucht, die normaal blauw was, had een soort grijze kleur aangenomen. Ze begon de waterval in de verte al te horen en versnelde haar tred iets. Het feit dat ze het hoorde, betekende het dat het nog stroomde! Toen kwam de waterval in zicht, en haar zelfverzekerdheid over het jagen daalde weer iets. Inderdaad, het water van de waterval stroomde, maar vlak daarna was het al weer bevroren. Met haar poten die over de grond slofte kwam ze bij de oever aan. Het ijs hier was te dun om op te staan, dus ze kon niet via daar in het water komen, en aan de andere kant zat de waterval. De rossige kattin ging zitten op de grond, in de witte sneeuw. Ze zag hoe haar poten duidelijke afdrukken hadden achtergelaten en iedereen kon precies zien waar ze was geweest. Ze moest het wegvegen ervan met haar staart een gewoonte maken. Ze maakte een herinnering aan zichzelf om dat te doen op de terugweg. Ze draaide weer terug en keek naar de waterval en werd gehypnotiseerd door het geluid ervan.

265 words | Wolfgaze | Sorry voor de kortheid >.<| ( © hunter. )

Het geluid van de stromend water kwam steeds dichterbij. Wolfgaze liep door het krakende sneeuw zoekend naar de laatste overblijfselen van de waterval. De natte lucht maakte het weer kouder dan dat het was. Wolfgaze was opzoek naar stukken rivier waar het water nog niet bevroren was. Zijn eerste ingeving was de waterval. Meestal was dat het laatste gedeelte dat bevroor. Hij had ondertussen gemerkt dat hij door het spoor van een andere kat was gelopen. Geen vijandelijke, anders had hij het wel geroken. Hij kwam dichterbij het stromende geluid, en zag een oranje gedaante verderop staan. De vlek kwam steeds dichterbij tot hij de poes herkende. ''Hey Dawnflight,'' Zei de kater enthousiast. ''Wat brengt jou hier?''

OOC; Sorry voor de laatheid ;3

I'll run...

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Nog steeds staarde ze in de waterval. Het geluid werkte rustgevend en ze genoot ervan. Even vergat ze de kou, het geluid van stromend water liet haar denken dat het lente was. De eerste bloemen die weer opkomen en de grote hoeveelheid prooi. Het water liep haar in de mond bij de gedachte aan de vette dieren en de eerste vis van het nieuwe jaar. Ze werd uit de trance gehaald door een stem achter haar. Het geluid van de waterval had de stappen van de kat verduisterd, waardoor ze hem niet had horen aankomen. ''Hey Dawnflight. Wat brengt jou hier?'' De enthousiaste stem van Wolfgaze kwam boven het geluid van de waterval uit. ”Wolfgaze.” Mauwde ze vrolijk terug met een knikje van haar kop en een grote glimlach. ”Het hoop op het vinden van prooi, en gewoon stromend water.” Ze grinnikte even en haar kop draaide weer terug naar het vallende water, waar het een paar seconden bleef hangen. ”Maar jammer genoeg heb ik ook hier geen prooi kunnen vinden.” Ze zei het op een teleurgestelde toon, maar draaide met een kleine glimlach weer terug naar de kater. ”En jou dan? Waarvoor heb jij je door de sneeuw gewaagd?”

02 words | Wolfgaze | ( © hunter. )

Ze knikte. ''Wolfgaze.'' miauwde ze vrolijk met een grote glimlach op haar gezicht. Haar blik bleef een paar seconden bij de waterval hangen. ''Maar jammer genoeg heb ik ook hier geen prooi kunnen vinden.'''Zei ze een beetje teleurgesteld. Ze draaide haar kop weer naar de kant van Wolfgaze. ''En jou dan? Waarvoor heb jij je door de sneeuw gewaagd?'' Vroeg ze. Wolf stapte dichter naar haar toe, zodat hij haar beter kon verstaan. ''Hoop voor wat vis,'' Zuchte hij. ''Maar het is hier ook een van de mooiste plekken om te komen,'' Zei hij terwijl zijn ogen de omgeving bewonderde. Hij keek naar het dunne ijs van de waterval. Er viel een stilte terwijl hij nadacht. ''Zouden we erover heen kunnen springen, denk je?'' Miauwde hij fronsend.

I'll run...

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De kater kwam wat dichterbij zodat ze elkaar wat beter konden horen. Het geluid van de waterval was erg hard, en de gedachte dat ze hier de hele middag wou gaan zitten zat ze nu toch in twijfel te trekken. Een tijdje was mooi, maar na een paar minuten hoorde je niks anders meer. ''Hoop voor wat vis,'' Zuchtte de bruine tabby kater. Aha, zelfde reden als haar dus. Dan had hij ook dezelfde pech als haar, want vis viel hier zo niet te vangen. ''Maar het is hier ook een van de mooiste plekken om te komen,'' Haar blik ging zijn kant op, en ze zag hoe hij om zich heen keek. Ze deed hetzelfde, en bewonderde het prachtige landschap. De sneeuw was dan misschien niet handig, maar het was zeker wel mooi. ”Dat is het zeker.” Mauwde ze zacht terwijl ze nog steeds rondkeek. Er viel een stilte en opnieuw volgde ze zijn blik. Hij keek naar de waterval en onderbrak niet veel later de stilte. ''Zouden we erover heen kunnen springen, denk je?'' Een frons stond op zijn snuit. De poes keek even naar het water, en stond toen op. Ze liep zo ver mogelijk richting het water, tot ze helemaal tegen de rand van de oever stond. Met haar ogen probeerde ze de afstand in te schatten. Het was hier breder dan verderop, maar daarvoor moesten ze eerst nog een stuk lopen. Theoretisch zou het kunnen, maar toch twijfelde ze. ”Met een goed getimede sprong moet het mogelijk zijn.” Zei ze met haar blik nog steeds op het water. Terwijl ze nog steeds alle voor- en nadelen aan het afwegen was, gingen haar poten al naar achteren. Met nog één grote glimlach naar Wolfgaze en de uitspraak: ”Als je het niet probeert weet je het niet.” Rende ze naar voren, op de rivier af. Precies op de oever zette ze zich, en ze sprong over het water. Aan de andere kant van de oever kwam ze neer, gleed even uit, maar herpakte zichzelf weer. Ze merkte toen pas dat ze haar adem in had gehouden en liet het er allemaal weer uit. Met nog steeds dezelfde lach op haar snuit keek ze naar Wolfgaze.

371 words | Wolfgaze | ( © hunter. )

Met een pas liep Dawnflight naar de oever van de rivier. Ze keek naar het stromende water. ''Met een goed getimede sprong moet het mogelijk zijn.'' Zei ze starend naar het water. Zachtjes liep ze naar achteren. ''Als je het niet probeert weet je het niet.'' Met een grote glimlach nam ze een aanloop, en zette ze zich precies op de oever af. Op de andere kant van de oever landde ze weer, maar glipte toch heel even weg. Met nog steeds dezelfde glimlach keek ze naar Wolfgaze. Hij aarzelde even. ''Nooit geschoten is altijd mis,'' Zei hij na er even over nagedacht te hebben. Hij zette een paar stappen terug . Met een snelle sprint zette hij zich af bij de oever, en maakte een hoge sprong. Hij kwam netjes op de andere kant van de oever terecht. ''Het lijkt altijd moeilijker dan dat het eigenlijk is,'' Zei hij met een waarnemende toon.

I'll run...

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Ze zag de aarzeling in zijn ogen, maar bleef hem aanmoedigen. ''Nooit geschoten is altijd mis,'' Ze knikte, dat was precies de goede instelling. Ook hij zette een paar stappen terug om erna met een sprintje overheen te komen. Hij kwam mooi naast haar terecht, en ze voelde zich een beetje klunzig omdat ze was uitgegleden over de sneeuw. ''Het lijkt altijd moeilijker dan dat het eigenlijk is,'' Mauwde hij. ”Daarom moet je altijd iets proberen voor je oordeelt.” Zei ze vrolijk terug. Ze stapte weer richting de oever en keek naar het water. Er was hier een groter gat zonder ijs waar ze misschien wel een vis uit kon halen. Ze keek even om naar Wolfgaze. ”Hier zou je misschien wel wat prooi kunnen halen.” Mauwde ze hoopvol, waarna haar blik weer terugging naar het water. Het was nog steeds dicht bij de waterval maar niet zo dicht dat je mee zou worden gesleurd door de stroming als je je poot erin stak. Even zat ze alles af te wegen om te kijken wat ze zou doen, maar besloot toen toch om wat te vangen, gewoon even kijken of het kan. Afwachtend zat ze voor het water, tot er ineens een kleine vis door het midden van het gat zwom. In een seconde had ze haar poot in het water met de nagels in de vis. Ze probeerde de vis uit het gat te manoeuvreren zonder de randen van het gat te raken, bang dat de vis dan van haar klauwen zou komen en weer in het water zou vallen. Na een paar seconden had ze het beest uit het water en gooide ze hem in de sneeuw. Het was een kleine, dunne vis, maar genoeg voor een kleine maal voor één kat. Ze zuchtte even, ze zouden veel meer van deze kleine vissen nodig hebben wil de hele clan wat te eten krijgen.

''Daarom moet je altijd iets proberen voor je oordeelt.'' Zei Dawnflight op een vrolijke toon. Wolfgaze glimlachte vanwege haar optimisme. Haar blik gleed weg naar de oever van de rivier. ''Hier zou je misschien wel wat prooi kunnen halen.'' Ze keek weer in de richting van Wolfgaze. Hij zag het gat waar geen ijs overeen was bevroren. Haar blik ging weer terug naar het gat. Ze liep naar het gat en wachtte bij de rand voor een vus om te verschijnen. Wolfgaze liep naar het gat, en ging tegenover haar voor het gat zitten. Hij merkte een vis op die net midden in het ga zwom. In een flits van een beweging graaide Dawnflight er een visje uit. Het belandde in het sneeuw nadat ze het gooide. Het visje zag er dun uit, maar alles was beter dan niks. Hij hoorde een zucht van Dawnflight af komen. ''Weet je, als we nog een paar van die visjes vangen hebben we een mooie maaltijd voor de tijd van het jaar.'' Zei starend naar het visje. Hij keek terug naar het gat. Het was nu zijn beurt om iets te vangen. Doodstil stond hij stil voor het gat, wachtend voor de vis die de sjaak zou zijn. Het duurde langer dan de eerste, maar uiteindelijk was er een gegadigde. Een klein visje zwom aan de rand van het gat. Wolfgaze sloeg snel toe en haalde uit naar het water. Het spatte op het bevroren ijs. Hij keek naar het geknoeide water en weer terug naar zijn poot. Het visje was zo klein dat het aan zijn nagels was bljiven zitten. Wolfgaze schudde een paar keer, maar het kwam er niet af. ''Verdorie,'' Zei hij mompelend, harder schuddend aan zijn poot. Dan maar op een andere manier. Hij greep het visje met zijn bek van zijn nagels, en gooide het een paar muizelengtes van die van Dawnflight.

I'll run...

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De kater was aan de andere kant van het gat gaan zitten, recht tegenover haar. ''Weet je, als we nog een paar van die visjes vangen hebben we een mooie maaltijd voor de tijd van het jaar.'' Dawn’s blik ging van de vis naar de kater. De teleurgestelde blik veranderde langzaam in een kleine glimlach. Die positiviteit was wat ze nu nodig had en zij was niet de enige van de clan. Ja, ze moest positief blijven zodat de rest dat ook bleef. De lichte gekleurde kat voor haar keek nog steeds gehypnotiseerd naar het gat in het ijs. Zij zelf keek er ook in, maar het duurde een lange tijd voor er een visje een beetje zichtbaar was. Net aan de rand van het gat was er één te zien en Wolfgaze schoot snel met zijn poot in het water. Ze had er vertrouwen in dat het hem zou lukken, en hij haalde de vis dan ook uit het water. Ze deed een stap naar achteren voor al het water dat op kwam spatten, maar het viel uiteindelijk wel mee. Wolf schudde een paar keer met zijn poot, het visje zat vast aan zijn nagels. Dawn begon te lachen, maar probeerde het binnen te houden, wat een proestend effect gaf. ''Verdorie,'' Mompelde de kater en Dawn stond al op om hem te helpen, maar hij probeerde het op een andere manier en kreeg hem er zelf al af. Hij gooide de vis in de lucht en het kwam niet ver van die van haar weer neer. Deze vissen leken wel baby’s vergeleken met diegene die ze vangen in de zomer, maar ze zou positief blijven! ”Twee vissen is al meer dan ik in de laatste drie dagen gevangen heb.” Miauwde ze met een sarcastisch waterig lachje naar Wolfgaze. Ze had in die drie dagen één klein muisje gevangen, en voor de rest helemaal niks. Ze was elke dag erop uit gegaan, maar het was verspilde moeite geweest. Ze was teleurgesteld geweest met de vangst, maar was enthousiast met wat ze tot nu toe hadden gevangen bij de waterval. Het geluid had ze inmiddels al redelijk buitengesloten en ze kon de stem van de kater goed onderscheidden van het geluid van het vallende water. Ze keek nogmaals in het gat, maar er was geen vis meer te zien. Haar blik bleef er lang hangen, maar er kwam maar geen levend dier meer onderdoor. ”Ik ben bang dat we ze afgeschrikt hebben.” Zei ze lichtelijk teleurgesteld, lichtelijk vrolijk met de vangst tot nu toe richting Wolfgaze.

''Twee vissen is al meer dan ik in de laatste drie dagen gevangen heb.'' Zei Dawnflight met een licht sarcastische toon. ''Dan hebben we geluk,'' Zei Wolfgaze met een lach. ''Riverclan heeft het altijd beter tijdens Leafbare gehad, maar deze keer ben ik er niet zo zeker meer van,'' Miauwde hij uiteindelijk. Dawnflight's blik zat gevangen bij het lege gat. Na een tijdje was er nog niks voorbij gekomen. ''Ik ben bang dat we ze afgeschrikt hebben,'' Miauwde Dawnflight met een teleurgestelde toon, maar toch ook vrolijk. ''Volgens mij is dit het voor nu,'' Zei hij kijkend naar de twee vissen. ''Zullen we terug gaan?'' Vroeg Wolfgaze.

OOC;; Was dit topic helemaal vergeten, sorry D: