It was a long day [Snakebites]

Na, een lange, en vooral koude patrouille kwam Duskcloud het kamp binnenlopen. Haar vacht zat vol met kleine sneeuwvlokjes en ondanks de beschutting van het kamp sneed de koude wind door haar vacht. Ze wierp een blik op de kleine prooistapel en besloot dat ze niet hongerig genoeg was om nog langer buiten te blijven om wat te eten. Het zou waarschijnlijk niet meer lang duren voordat het ging schemeren dus Duskcloud ging de warme warriors den binnen, van plan om nog even wat op te warmen en misschien wat te praten voordat ze ze lekker vroeg haar nest in kroop. Genietend van de warmte en het feit dat ze uit de wind was, liep ze naar haar nest die tegen de wand van de ruime den lag. Moe, van de lange patrouille ging ze erin zitten en begon de sneeuw uit haar vacht te wassen terwijl ze af en toe rond keek om te kijken of ze misschien met iemand een gesprek kon aanknopen.

+Snakebites

Trillend kroop Snakebites de Warrior Den binnen. Zodra ze haar eten op had was ze snel richting Den gesprint, proberend de koude wind te negeren die door haar vacht streelde. Natuurlijk was het haar niet gelukt - Ze hield immers veel meer van de zon en de zingende vogels - en halfverkleumd stond ze te bibberen in de Den. De Warrior hield niet van Leafbare en de ijskoude sneeuw die het meebracht. Dat witte poeder zorgde alleen maar voor ongeluk, weinig prooi en zieke katten. En het ergste van al, het bevroor de rivier en het enige wat de Riverclan katten konden doen was naar de vissen onder het ijs kijken. Want het ijs proberen te breken kon wel eens fataal aflopen, had ze gehoord. De warmte van de Den liet de sneeuwvlokjes op haar vacht al snel smelten, en de bruine poes voelde kleine stroompjes over haar huid glijden. Een rilling kroop over haar rug, en ze schudde zachtjes haar vacht, proberend geen katten nat te maken. Een geeuw ontsnapte haar kaken, en suf zocht ze haar warme nest op. Tevreden begon te haar gevlekte vacht te drogen, en sloot haar ogen, opgelucht dat de dag bijna voorbij was. Toen ze haar ogen opende zag ze een Warrior rond kijken. Met een kleine glimlach keek Snakebites terug naar de poes, en zwiepte 'hallo' met haar staart.  

Met een ontspannen blik keek Duskcloud de den rond tot haar blik die van een andere poes kruiste. Ze keken en seconde in elkaars ogen toen de poes een 'hallo' zwiepte met haar staart. De donker gestreepte poes knikte als wijze van een groet voordat ze zichzelf overeind hees en rustig naar de andere poes toe wandelde. Ze merkte de laatste tijd aan zichzelf dat ze zich niet meer zo gespannen voelde als ze met andere katten sprak en er niet meer zo tegenop zag om een gesprek te beginnen. Het was alsof de zware druk die als vrijwel haar hele leven op haar drukte langzaam lichter werd. “Hey.” Zei ze vriendelijk tegen de poes terwijl ze comfortabel naast haar nest ging zitten. “Heb jij vandaag ook zo genoten van het prachtige leafbare weer?” Vroeg ze met een sarcastische grijns.

De poes knikte en kwam richting Snakebites gewandeld. "Hey." zei de Clangenote en ging naast Snakebites' nest zitten. "Heb jij vandaag ookzo genoten van het prachtige leafbare weer?" Snakebites grinnikte bij de sarcastische grijns van de poes. De laatste sneeuwvlokken waren net van haar vacht en ze kreeg tintelingen in haar poten, alsof ze manenlang lam waren geweest. "Ooh ja, zalig toch, je oren van je hoofd horen vriezen." knipoogde Snakebites. Ze glimlachte naar de poes. "Ik wed dat jij nig meer plezier hebt gehad van het zalige weertje, je was toch mee met de patrouille, als ik me niet vergis?" Met een rilling besefte Snakebites hoe koud Duskcloud het gehad moet hebben.

"Ooh ja, zalig toch, je oren van je hoofd horen vriezen." Knipoogde de poes glimlachend. Duskcloud lachte breed terug. Ze hield wel van katten waarmee je een grap kon maken, en niet gelijk weer serieus gingen doen. “Ik geloof dat de mijne nog allebei op mijn hoofd zitten.” Antwoordde ze. “Ze zitten er toch nog wel?” Vluchtig gaf Duskcloud nog een paar likken door haar vacht om die van de laatste sneeuwvlokjes te ontdoen terwijl de poes verder ging. "Ik wed dat jij nig meer plezier hebt gehad van het zalige weertje, je was toch mee met de patrouille, als ik me niet vergis?" Zei ze. Duskcloud knikte. “Ja.” Bevestigde ze. “Langste patrouille van mijn leven. Ik heb nog steeds geen gevoel in mijn poten.” Met haar poot streek ze nog snel even haar vacht glad. “Ik heet trouwens Duskcloud.” Stelde ze zich nog even snel voor waarna ze de poes weer aankeek.

“Ik geloof dat de mijne nog allebei op mijn hoofd zitten. zei de poes. “Ze zitten er toch nog wel?” Snakebites keek de poes aan, die nog wat sneeuwvlokjes uit haar vacht wiste. "Nee, stiekem zijn je oren weg, maar ssht, ik zal het niet doorvertellen." zei ze, beseffend dat het een vreselijke grap was. “Langste patrouille van mijn leven. Ik heb nog steeds geen gevoel in mijn poten.” Snakebites had medelijsen met haar Clangenote, en mauwde een paar vriendelijke woorden. "Bekijk het positief, ze zullen je nog lang herkennen als 'die moedige Riverclan poes die de wonderen van Leafbare trotseerde om haar nest te kunnen bereiken'" grapte Snakebites. “Ik heet trouwens Duskcloud.” Snakebites glimlachte opnieuw. "Aangenaam Duskcloud, ik ben Snakebites." vertelde ze haar Clangenote.

~Snake topic uit

"Nee, stiekem zijn je oren weg, maar ssht, ik zal het niet doorvertellen." Zei de poes. Het was geen goede grap, maar Duskcloud grijnsde toch, na deze rotdag kon ze wel wat flauwe grappen gebruiken. “Dankje.” Zei ze. “Straks veranderen ze mijn naam nog in Noears.” De donker gestreepte poes lachte om haar eigen grap terwijl ze naar de andere poes luisterde. "Bekijk het positief, ze zullen je nog lang herkennen als 'die moedige Riverclan poes die de wonderen van Leafbare trotseerde om haar nest te kunnen bereiken'" Grapte de poes. Duskcloud grijnsde. “Lach maar wat je wilt.” Zei ze. “Maar later zullen vele queens hun kits nog grote verhalen vertellen over mijn bevroren poten en het verhaal over hoe mijn oren er bijna afvroren zal pas echt legendarisch worden.” Ze grijnsde breed en richtte haar aandacht weer op de poes. "Aangenaam Duskcloud, ik ben Snakebites." Stelde die zich voor. Duskcloud knikte waarna ze zich door haar poten liet zakken en naast Snakebites' nest ging liggen om haar pijnlijke poten wat rust te gunnen.

“Straks veranderen ze mijn naam nog in Noears.” Snakebites grijnsde. Ze zag het al bijna voor zich, Duskcloud zonder oren. Ze schudde haar hoofd en luisterde terug naar de andere poes. “Lach maar wat je wilt.” reageerde Duskcloud. “Maar later zullen vele queens hun kits nog grote verhalen vertellen over mijn bevroren poten en het verhaal over hoe mijn oren er bijna afvroren zal pas echt legendarisch worden.” Snakebites lachtte. "Ik zal het verhaal zowieso vertellen, mocht ik ooit kits hebben." Knipoogde ze. Duskcloud ging naast Snake's nest liggen. "Langste patrouille zei je, heb je dat nog iets moois meegemaakt ? Aangevallen worden door een sneeuwmonster of levend begraven worden door het 'gezellige' witte poeder dat van een tak springt ?" Ze glimlachte. "Dat moet haast wel dan."