Maybe I've been running in the wrong direction..

De Kater liep al voor een lange tijd de verkeerde kant uit, niet terug naar het kamp, niet terug naar Lionbeat. Hij was haar dus blijkbaar niet waard, geen poot had ze meer naar hem uitgestoken, ook al had hij het goedgemaakt, en nu was hij onwetend op zoek naar de kater die hem een lange tijd geleden zo geholpen had. Waar 'ie was, daar had Firework geen idee van, alleen dat hij hem hier had ontmoet, bij de gorge, toen hij op het punt stond om zichzelf uit woede naar beneden te storten. Langzaam vertraagde hij zijn passen, en genoot even van de frisse wind die langs de rivier waaide. Daarna koos hij het smalste oversteekplekje en ging zitten, op niemandsland. De border liep tot aan de Gorge, maar dit kleine stukje steen waar de kater zo gevorderd zijn evenwicht hield, dat was alleen van hem.

+Duskcloud

Langzaam liep Duskcloud langs de gorge. Ze had het gevoel dat ze even een moment voor zichzelf nodig had, gewoon om even alles op een rijtje te zetten. Dus had ze besloten om op een eenzame grenspatrouille te gaan. De verse sneeuw kraakte onder haar poten terwijl ze verder liep. Af en toe wierp ze een blik in de afgrond en ze vroeg zich plotseling af hoeveel katten daar al de dood hadden gevonden, en of het de bedoeling was of een ongeluk. Ze herinnerde zich nog de keer dat ze zelf op de rand had gestaan, zich afvragend of ze moest springen of niet. Haar kits dood, door haar geliefde achtergelaten, haar ouders die waarschijnlijk nooit van haar hadden gehouden. Maar ze was blij dat ze het niet gedaan had, want toen ze terug ging had ze Lostvoice's kits geadopteerd en nu had ze Skewpaw die haar hulp nodig had. Ten ze opkeek zag ze een kater zitten, op een gevaarlijk smal oversteek plekje. Met was snellere passen liep ze op hem af, maar ze bleef wel aan haar kant van de gorge staan. “Pas op dat je niet valt.” Waarschuwde ze een tikje bezorgt. Ze vroeg zich af waarom hij daar zat, maar ze wist wel dat ze niet wilde dat hij viel.

De Kater zat daar zo, alleen, met niemand die hem pijn kon doen, en alleen Starclan die hem zag. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, en een zucht van puur geluk kwam uit zijn lippen, ook al waren zijn ogen gesloten, het leek alsof de wereld duidelijker was dan ooit tevoren. De kater zwaaide even met zijn staart, en nam toen een hap adem. De stem deed hem schrikken, en zijn reactie was grappig, en levensbedreigend tegelijkertijd. Hij sprong op, verslikte zich in zijn enorme hap lucht, begon te hoesten en boog daardoor automatisch naar voren. Eindelijk opende hij zijn ogen, zag het ravijn en sprong verschrikt een meter de lucht in, de landing verliep echter net zo verschrikkelijk als de sprong, en wederom verloor hij zijn evenwicht waardoor hij zich met z'n klauwen aan de rotsen vastklampte. Zijn spieren waren goed te zien toen hij zich gemakkelijk ophees en even zijn vacht weer goed schudde. Daarna keek hij achterom naar de poes die dit had veroorzaakt en glimlachte, "Dank je, denk ik.."

- Smooth x'D

Toen de kater haar stem hoorde sprong hij verschrikt op. Blijkbaar verslikte hij zich in iets, omdat hij begon te hoestten en hij boog gevaarlijk ver naar voren. Toen pas zag Duskcloud dat hij zijn ogen gesloten had. Opeens stonden al haar nekharen overeind. Straks flikkerde hij ook nog in het ravijn. De flamepoint kater opende toen zijn ogen en sprong een meter de lucht in. Tijdens zijn landing raakte hij uit balans en klauwde zich aan de rotsen vast om zich weer op te trekken. Duskcloud keek aan de grond genageld toe. Ze kreeg geen waarschuwing of excuus over haar lippen en keek toe hoe hij zich weer ophees. De kater draaide zich vervolgens om en glimlachte naar haar. "Dank je, denk ik.." Duskcloud staarde hem met open mond aan. “Dankje?” Vroeg ze verbaast. “Ik heb je net bijna vermoord en jij zegt dankje?”

Oke, dat was blijkbaar niet de goede reactie geweest, de mond van de poes voor hem, van wie hij de naam niet wist, viel open en ze keek hem op een vreemde manier aan. Het deed de kater wel een beetje denken aan een worm die opgegeten wordt door een vogel, gemixt met het gezicht van een kitten die muizengal opeet. Hij glimlachte lichtjes, wat hem, onbewust, super charmant stond, en hield zijn kop schuin. Om daarna op te springen en met zijn poten door de vacht op zijn hoofd te gaan. "Zit het in de klit? Zie ik er dan zo erg uit?" Hij draaide een rondje, zogenaamd helemaal in paniek, en ja hoor, het onvermijdelijke gebeurde. Hij stapte opnieuw mis, en het tafereel herhaalde zich weer. De kater voelde hoe zijn achterpoot het ravijn in dook, en hoe zijn andere poot volgde. Maar wederom wist 'ie zichzelf te vangen en sprong hij soepeltjes weer op de Windclan kant. "Je moet er geen gewoonte van maken om me de dood in te jagen hoor," Sprak de kater, met twinkelende ogen en een brede grijns op zijn gezicht.

De kater glimlachte alleen maar om haar reactie die zij volkomen gepast had gevonden. Hij haalde zijn voorpoten over zijn kop. "Zit het in de klit? Zie ik er dan zo erg uit?" Vroeg hij is paniek. Duskcloud wilde hem net vertellen dat ze nog nooit zo'n slecht kapsel had gezien toen hij paniekerig een rondje draaide en zijn achterpoot weggleed. Duskcloud vloekte toen ze zijn andere poot ook weg zag glijden. De kater hees zichzelf weer op en sprong soepeltjes weer aan de kant. "Je moet er geen gewoonte van maken om me de dood in te jagen hoor," Zei hij met een brede grijns. Ondanks de schrik glimlachte ze. “Dan moet jij me beloven niet steeds in de afgrond te springen.” Zei ze streng waarna ze wat dichter naar de rand liep zodat ze beter konden praten. “En als je toch weer een acute zelfmoordneiging krijgt wil je starclan dan de groetjes van Duskcloud geven.” Zei ze als een vreemde manier van voorstellen.

Hij lachte zijn vrolijke schaterlach toen de poes hem een bijdehand antwoord gaf, hij mocht haar wel, ze had goede humor, en vreemd genoeg bracht ze hem dus blijkbaar geluk. Net voordat de kater haar om haar naam wilde gaan vragen stelde ze zich op een uiterst vreemde manier voor, die zijn ogen deed twinkelen. "Aangenaam, Ik ben Firework, awesome, grappig, uiterst handsome, en zoals je zag, suicidal," Hij grinnikte, en bekeek de, duidelijk Riverclan, kat nu eens goed, een zilveren tabby, met heldere blauwe ogen. Hij knikte even en stond toen op om zijn ledematen te strekken, deze keer overdreven uitkijkend of hij te dicht bij de rand kwam, toen iets in zijn ooghoek ineens zijn aandacht kreeg.

De ogen van de kater twinkelden even toen Duskcloud hem wat beter opnam. Hij had donkerblauwe ogen en een flamepoint vacht, en wel de bouw die je van een Winclankat kon verwachten. "Aangenaam, Ik ben Firework, awesome, grappig, uiterst handsome, en zoals je zag, suicidal," Stelde Firework zichzelf voor. “Ja, ja” Zei ze op sarcastische toon. “Ik geloof het allemaal wel.” Even dacht ze erover om naar de Windclankant te springen zodat ze beter konden praten, maar ze wist dat ze het zelf ook niet leuk zou vinden als Firework op haar kant zou komen dus bleef ze waar ze was. “Wat was je eigenlijk aan het doen?” Vroeg ze nieuwsgierig. “Helemaal alleen op de rand van een afgrond?” Ze keek hem met een nieuwsgierige blik in haar ambere ogen aan. Zelf kwam ze hier altijd om de eenzaamheid op te zoeken, maar nooit ging ze met haar ogen dicht op de rand zitten, daarvoor hield ze nog teveel van haar leven.

Ze reageerde sarcastisch, en haar toontje maakte Firework aan het lachen. Ze had een goed gevoel voor humor, dat was zeker. Nog nagrinnikend hoorde de kater haar vraag, en zette een quasi-serieus gezicht op, "Ik was… Met m'n vrienden aan het praten, vlooien zijn best loyaal weet je dat?" Hij keek de poes aan, met pretlichtjes die nog steeds, en alweer, in zijn ogen te zien. Firework krabde zich nog even met zijn achterpoot achter zijn oor om de grap wat echter te laten lijken, maar zette toen zijn 'serieuze' gezicht op, "Grapje," Klonk het, bloedserieus, en het maakte zelfs de kater zelf aan het lachen. Toen hij uitgelachen was wendde hij zich weer tot de poes, "Ik kwam hier voor rust.. En jij dan Duskcloud? Wat kwam jij hier doen?"

"Ik was… Met m'n vrienden aan het praten, vlooien zijn best loyaal weet je dat?" Zei Firework waarna hij zichzelf nog even achter zijn oor krabde. Duskcloud grijnsde. “Ben ik even blij dat de gorge tussen ons zit.” Zei ze met een vies gezicht alsof ze geen zin had in vlooien. De flamepoint kater zette een serieus gezicht op, wat Duskcloud stiekem jammer vond aangezien de kater een goed gevoel voor humor had. "Grapje," Zei hij serieus, maar vervolgens kreeg hij een lachbui. De donker gestreepte poes lachte vrolijk mee tot de kater was uitgelachen. "Ik kwam hier voor rust.. En jij dan Duskcloud? Wat kwam jij hier doen?" Vroeg Firework. Duskcloud staarde even naar haar poten. “Hetzelfde al jou denk ik.” Antwoordde ze. “Ik vind het altijd fijn hier. Hier heb je altijd de stilte om rustig na te denken..”

Hij grinnikte door haar antwoord, en begreep haar antwoord op zijn tweede vraag maar al te goed. Hij knikte dan ook begrijpend, en stond op om haar een knuffel te geven aangezien ze sad klonk, maar bedacht zich net op tijd dat het een Riverclan poes was die waarschijnlijk niet wilde dat hij op haar territorium kwam, dus ging hij met een schuldig gezicht snel weer zitten. "Dat heb ik dus ook," Begon hij, nam toen een hap adem terwijl hij moed verzamelde en vervolgde toen zijn antwoord, "Ik kom hier vaak om na te denken over mijn kittens, en mijn mate…" Hij viel stil, en keek even later weer naar de poes, "Kom jij hier ook om na te denken over… 'Erge' dingen?"

Firework leek even te twijfelen of hij naar haar kant van de border zou komen, maar hij bleef waar hij was, wat Duskcloud ook het beste leek. "Dat heb ik dus ook," Antwoordde hij. "Ik kom hier vaak om na te denken over mijn kittens, en mijn mate…" Firework viel even stil en hij keek haar aan, maar ze keek weg. Het waren dezelfde zorgen die zij nog niet zo heel lang geleden nog had gehad. Nu waren die zorgen over, maar ze hadden een diep litteken achtergelaten. "Kom jij hier ook om na te denken over… 'Erge' dingen?" Vroeg Firework. Duskcloud kreeg een brok in haar keel en ze knikte. “Ja.” Zei ze met een schorre stem. “Maar dat zijn vooral dingen uit het verleden. Het gaat nu beter, maar ik geloof dat ik er nog niet helemaal overheen ben.” Ze hield haar mond en staarde voor haar uit. Ze wist niet waarom ze dit alles aan Firework vertelde aangezien ze bijna niemand liet merken wat er in haar omging, maar ze had het gevoel dat ze de flamepoint kater kon vertrouwen.

Hij knikte begrijpend, en merkte dat ze het vreemd leek te vinden om dit aan hem te vertellen. Hij vond het niet erg, de kater kon goed luisteren als het moest, en begripvol zijn kon hij ook, maar de afstand leek hem nu wel lastig, zou hij? Nee, hij dacht er even over, maar besloot om het even aan de poes over te laten, hij zag nu wel in dat ze geen gevaar was, maar je kon nooit voorzichtig genoeg zijn. "Ik ken dat," Sprak hij zacht, en keek met emotionele gevoelens in zijn te zien, naar de poes. "Dit klinkt vreemd, en daarom heb ik het zelfs mijn mat- eh… Former-Mate," Hij viel weer even stil en dacht aan de mooie Lionbeat, hij miste haar zo! "Ehm.. Daar heb ik het dus ook niet aan verteld.. En eigenlijk weet ik niet waarom ik het nu wel tegen jou zeg, maar.. Vroeger had ik een imaginary friend, hij was de enige die mij niet pestte…" Hij viel weer stil, en keek naar de grond, het voelde goed om te zeggen, om het niet meer als een geheim te zien, maar hij had het gesprek nu waarschijnlijk verpest...

"Ik ken dat," Zei Firework zacht. "Dit klinkt vreemd, en daarom heb ik het zelfs mijn mat- eh… Former-Mate," Hij viel weer even stil. Duskcloud keek hem even medelevend aan, en ze veronderstelde dat hij de poes miste. "Ehm.. Daar heb ik het dus ook niet aan verteld.. En eigenlijk weet ik niet waarom ik het nu wel tegen jou zeg, maar.. Vroeger had ik een imaginary friend, hij was de enige die mij niet pestte…" Firework zei niets en staarde naar de grond. Het was een raar gevoel voor haar dat iemand haar zijn geheimen vertelde. Ze had in haar leven nooit veel vrienden gehad, laat staan goede vrienden die haar hun geheimen vertelden. “Dat is eigenlijk best wel schattig.” Zei ze glimlachend. “Dat van de imaginary friend dan, niet van het pestten, dat is vreselijk.” Even staarde ze ook wat ongemakkelijk naar de grond, omdat ze niet goed wist wat ze moest zeggen. “Maar een imaginary friend is beter dan helemaal beter dan geen vrienden.” Zei ze met een flauw lachje waarna ze even haar mond hield, en nadacht over wat ze had gezegd. Zelf had ze het meestal niet erg gevonden om alleen te zijn, maar af en toe was het natuurlijk wel eenzaam geweest voor haar. “Je had het net over je ex-mate.” Merkte ze op. “Ben je hier om over haar na te denken? En over je kits?”

OOC: Sorry voor de laatheid^^ Ik had toetsweek...

Het was even stil, en de kater kroop onmerkbaar in elkaar, zie je wel, ze vond hem vreemd. “Dat is eigenlijk best wel schattig.” De stem klonk nog steeds aardig, en blij keek de kater op. “Dat van de imaginary friend dan, niet van het pestten, dat is vreselijk.” Hij grinnikte, "Zover was ik ook al" Tevreden liet hij even een zucht horen, de spanning die hij voelde van het vertellen vloeide van hem af, en het voelde goed. “Maar een imaginary friend is beter dan helemaal beter dan geen vrienden.” Hij zag het flauwe lachje op haar gezicht, en besefte met een schok dat ze het over zichzelf had. Meteen gooide hij verontwaardigd zijn hoofd in de lucht, "Wat ben ik dan? Een baal hooi?" Zijn ogen twinkelden vrolijk, en hij meende wat hij had gezegd, maakte niet uit hoelang hij haar kende, hij was er voor Duskcloud. “Je had het net over je ex-mate.” Hij verstijfde, en keek serieus naar de poes, tja, dit was een logische vraag. “Ben je hier om over haar na te denken? En over je kits?” Verbaasd, maar blij met de vraag opende hij zijn mond, maar deed hem toen weer dicht om over het verhaal na te denken. "Ja," Besloot hij uiteindelijk maar, "En jij? Heb jij een mate?"


- Don't mention it ;D

"Wat ben ik dan? Een baal hooi?" Vroeg Firework verontwaardigd. Duskcloud grinnikte vrolijk. Ze had de kater nog maar net ontmoet, maar ze had een klik met hem en ze had het gevoel dat ze hem kon vertrouwen en vreemd genoeg was dat gevoel wederzijds. “Nul plus een. Ik wordt nog eens populair.” Zei ze met een grijns. Firework verstijfde bij haar vraag en hij keek haar serieus aan. Ze voelde zich opeens schuldig, omdat ze de kater zo'n persoonlijke vraag had gesteld, maar Firework leek er wel over na te denken. "Ja," Zei hij uiteindelijk. "En jij? Heb jij een mate?" Duskcloud was niet erg verbaasd dat die vraag kwam. “Ik had een mate.” Zei ze nogal op haar gemak. “Nou ja.. soort van. Hij had me verlaten nadat ik hem heb verteld dat ik kits van hem verwachtte.” Het viel haar op hoe gemakkelijk ze erover kon praten. Ze had het wel eerder aan iemand verteld, maar dat ging lang niet zo makkelijk als nu.

Hij moest lachen door haar antwoord, en vroeg daarna zijn vraag, een beetje bang voor de reactie was hij wel. Hij kende de poes nog niet zo lang, maar de vraag was best intiem, gelukkig leek ze er geen probleem van te maken. “Ik had een mate.” Ze klonk niet teleurgesteld of boos, eerder rustig, alsof ze het allemaal geaccepteerd had. “Nou ja.. soort van. Hij had me verlaten nadat ik hem heb verteld dat ik kits van hem verwachtte.” Firework sprong woedend op, en zijn haar stond recht overeind wat hem een beetje op een komische egel deed lijken. "Wie was dat?!" Zei hij kwaad, "Hij heeft iets weggegooid wat hij vanaf het begin al niet verdiende!" Na dat gezegd te hebben liep hij even een rondje om zichzelf te kalmeren, en keek daarna weer naar Duskcloud. "Als je er niet als een ongelofelijk sterke en knappe warrior uit had gezien, was ik naar je toegekomen om je een knuffel te geven, want geloof me, die kater weet niet wat hij heeft weggegooid.."

De flamepoint kater sprong woeden overeind. "Wie was dat?!" Vroeg Firework. "Hij heeft iets weggegooid wat hij vanaf het begin al niet verdiende!" Duskcloud voelde zich lichtjes gevleid door zijn woede, en ze vond het een fijne gedachte dat ze niet de enige was die kwaad op hem was. Ze wist dat het deels haar schuld was. De kater was geen clankat geweest, maar een rogue, en het was een domme fout van haar geweest om hem te vertrouwen, om zelfs van haar te houden. Maar dat betekende niet dat ze hem zijn leugens en valse beloften kon vergeven. "Als je er niet als een ongelofelijk sterke en knappe warrior uit had gezien, was ik naar je toegekomen om je een knuffel te geven, want geloof me, die kater weet niet wat hij heeft weggegooid.." Zei Firework. Duskcloud glimlachte. “Jouw ex-mate was ook dom om je te laten gaan.” Zei ze. “Katers zoals jij zijn zeldzaam deze dagen, en geloof me, ik kan het weten.” Ze had Firework nog maar net ontmoet, maar ze wist dat ze hem kon vertrouwen, en daardoor besloot ze om de kloof tussen hen te overbruggen, letterlijk. Met een kort aanloopje sprong ze soepel ze gorge over. “Je vind het toch niet erg hè?” Vroeg ze voordat ze naast hem ging zitten, en de geur van het Windclan territorium haar omringde.

Ze prees hem, soort van, en hij voelde dat zijn wangen begonnen te gloeien, hier was hij altijd al slecht in geweest, complimentjes ontvangen. Hij schuifelde wat met zijn poten, maar verstijfde kort toen ze ineens naar hem toekwam. De verstijving was echter van korte duur, want al snel ontspande hij zich weer. "Oke hoor, zolang je maar ophoud met mij zelfmoord neigingen geven," grapte hij, terugdoelend op de gebeurtenissen van iets eerder. Hij grinnikte, en genoot nog even van de zon. Daarna streek hij neer.

-

Ze zag dat Firework even verstijfde, en Duskcloud was bang dat ze een grens had overschreden, maar hij ontspande zich weer snel. "Oke hoor, zolang je maar ophoud met mij zelfmoord neigingen geven," Grapte hij. Ze knikte glimlachend. “Beloofd.” Zei ze waarna ze wat schuchter om zich heen keek. Ze voelde zich op haar gemak bij Firework en hij was een van de weinige katten wiens aanwezigheid ze niet vervelend vond, maar het feit dat ze op Windclan gebied was maakte haar zenuwachtiger dan ze eigenlijk wilde toegeven. “Wanneer komt de volgende patrouille?” Vroeg ze voorzichtig voordat ze besefte wat ze eigenlijk gevraagd had. “Niet dat ik jullie wil bespioneren hoor, maar ik wil niet de reden zijn voor een borderfight of een ruzie tussen de clans.” Ze staarde naar haar poten, bang dat ze te ver was gegaan. De donker gestreepte poes nam de warrior code zeer serieus. Ze had hem al eens overtreden en de prijs daarvoor was hoog geweest, en ze was te bang om die prijs nog eens te betalen.