Good morning {Swankit,}

Meltdawn schikte zijn muis op de prooihoop en telde alle diertjes nog eens na. Zijn adem stokte zowat in zijn keel. Hij staarde naar de kleine prooihoop. Het had al klein geleken maar nu de waarheid aan het licht kwam. Hoofdschuddend nam hij een klein mager vinkje en liep ermee naar de ingang van de Nusery. '10', het getal bleef in zijn hoofd spoken. Maar '10', monden konden gevoed worden en de clan was toch met meer. Melt slikte. Normaal hadden zij geen last. Telkens was er vis genoeg, maar nu. De vis stierf omdat het wateroppervlak bevroor. Katten konden ook niet meer aan de vis komen. Hij schudde zijn hoofd weer en keek in de Nusery. Arme kittens en moederkatten.

Swankit zat voor de nursery. Het werd haar te benauwd daar, alle kittens en queens, het werd haar even te veel. Ze was een kitten die het niet erg vond om alleen te zijn. Verveeld zakte ze in elkaar, en staarde het kamp rond. Er gebeurde nooit iets spannends! Ze rolde om, en zag een kater die medelevend naar de nursery keek. Swan rolde weer goed en stond op. Ze trippelde naar de kater toe, en vroeg: "Wat is er? Je kijkt zo sip!" Haar blauwe ogen keken vragend, terwijl ze omhoog keek naar de enorme kater die boven haar uittorende.

"Wat is er? Je kijkt zo sip!" Meltdawn keek naar beneden. Een piepkleine kitten keek met vragende oogjes naar hem op te kijken. Hij glimlachte vertederd. "Hallo Swankit. Ik ben helemaal niet sip. Ik vind de sneeuw gewoon te koud.", bromde hij met zijn zware stem. Meltdawn gaf zijn borst een lik en keek dan terug naar de schattige kitten.

{He loves her <'3}

De kater glimlachte. "Hallo Swankit. Ik ben helemaal niet sip. Ik vind de sneeuw gewoon te koud.", Zei de kater met een zware stem. Hij likte over zijn borst en keek Swankit toen weer aan. "Ik vind het ook koud!" Piepte ze, en ter overtuiging rilde ze. Ze drukte zich tegen de warme vacht van de warrior. "Wat is jou naam?" Zei ze, en snorde bij de warmte van de kat.

Hij keek verbaast toen de kitten zich tegen zijn vacht aan drukte. "Ik ben Meltdawn.", snorde hij zachtjes. De kater gaf Swankit een lik op haar kopje. Na nog een blik op de kitten sloot hij voor een paar tellen zijn ogen. Meltdawn luisterde naar de geluiden om hem heen. Hij begreep niet dat hij plotsklaps zo gelukkig kon zijn. Zou het door de kitten naast hem komen?

{Gsm-post}

"Ik ben Meltdawn.", Snorde de kater. Hij gaf haar een lik en een kopje, wat ze spinnend ontving. Ze keek omhoog naar Meltdawn, die zijn ogen dicht had. Ze keek hem onderzoekend aan, zou alles wel goed zijn?

Super korte post!

Swankit ontving de lik spinnend. Ook Meltdawn lieet een zacht geronk horen. Hij zou zo het kittentje kunnen opeten. Maar waarschijnlijk had ze een moeder en een vader. De vlammende kater wiebelde met zijn oren en keek naar benenden. Swan keek op naar hem. "heb jij hier ergens een mama of papa?", vroeg hij stilletjes. Het was misschien egoïstish, maar hij wilde heel graag haar vader zijn en hij hoopte dan ook dat de kitten geen ouders meer had. Door die gedachte kon hij niet in de Nusery kijken. Hij vond zijn gedachte soms erg vervelend, of zijn dromen. En toch.

"heb jij hier ergens een mama of papa?", Swankit keek vragend naar de kater op, en schudde haar kopje. Ze hoopte dat deze kater zo goedmoedig was om voor haar te zorgen, tot nu toe, had ze melk gekregen van een random queen die er even de tijd voor had. Ze had geen vader of moeder die voor haar zorgde. "Wil jij voor mij zorgen?" Ze keek hoopvol om hoog naar de kater, wachtend op een antwoord. zou het ja zijn?

Hij begreep 2 seconden zijn gevoelens niet meer. Zijn hart brak, maar tegelijker tijd sprong hij op van blijdschap. Hij slikte en schudde verward zijn kop. "Wil jij voor mij zorgen?" Het leek of hij zou bezwijken. Een paar minuten geleden had hij nog verlangd, maar nu snapte hij het niet meer. Met een plof ging hij liggen. Hij bedekte zijn ogen met zijn grote poten.

Meltdawn opende zijn ogen. Hij keek recht in de blauwe ogen van Swankit. Hoelang had hij eigenlijk geslapen? Hij keek naar boven en moest moeite doen om niet naar adem te snakken. Het was nacht. De sterren glinsterde aan de hemel. De vlammende kater dacht weer aan die woorden. "Wil jij voor mij zorgen?" Hij keek naar boven. Een heldere ster glinsterde eventjes heel erg hard. Verbaasd bleef Melt ernaar kijken. Zou het een teken zijn van de StarClan? Zou het een goedkeuring zijn? Hij wist het niet. Verward en bezorgt keek hij naar Swankit. Hoelang had ze bij hem gezeten? Hij zuchtte. Dan sloeg hij zijn staart rond haar en knikte op de vraag. Hij wist niet hoe hij het moest zeggen. Misschien waren er wel geen woorden voor.

De grote kater ging liggen, en bedekte zijn ogen. Na een tijd zei hij niks meer, en Swan naam aan dat hij sliep. Ze wachtte. Ze had toch niks beters te doen. Ze zag de zon onder gaan, en zette haar vachtje op. Het werd al koud. Ze wachtte, en werd steeds vermoeider. Het werd nacht, en de silverpelt was duidelijk te zien. Swankit was altijd al gefascineerd geweest in de sterren, maar dit was een van de eerste keren dat ze hem zo duidelijk zag. Ze zag een heldere ster, hij was prachtig. Swankit gaapte luid, en rolde zich op. Ze had het ijskoud, en haar staartje werd al gevoelloos. Toen opende de kater zijn ogen. Hij knikte, en de twee kleurige kitten voelde haar hart opbloeien. Deze kat wou voor haar zorgen. "B-bedankt!" Klappertande ze had zich nog nooit zo blij gevoelt. Meltdawn legde zijn staart om Swankit, wat voor een beetje warmte zorgde. Het rillen hield in elk geval op.