Music to my ears {Trainingstopic} {&Tern}

Met snelle passen trippelde ze naar de apprentice den. Ze had Lowpaw een dag vrij gegeven en ze was nu van plan om Ternpaw te bestuderen. Ze wilde ze elke apart ontmoeten en rondleiden. Ze wist al wat dingen over Lowpaw: Ze had een spraakgebrek en was ietwat verlegen. De perfecte kat voor haar plannen. Nu moest ze nog zien hoe Ternpaw was. Ze vroeg zich af of de kat ook verlegen was, of eerder ijverig en werkwillig. Ze hoopte vurig op het tweede, want dan zou ze een mooie aanvulling zijn voor haar plannen. De lilac point kat stopte even voor de apprentice den, waarna ze een vlugge blik op de hemel wierp. De zon was nog maar net boven de horzin verschenen en had de lucht in de mooiste kleuren gehuld. Haar oogleden gleden wat over haar ijzige ogen en al snel wierp ze een blik op de den voor haar. "Ternpaw," siste ze zachtjes zodat de andere apprentices niet wakker zouden worden. "Ternpaw!" Zei ze nogmaals zodat ze zeker wakker zou zijn, daarna trippelde ze naar het midden van het kamp, waar ze ging zitten en haar staart over haar poten legde en met een lege blik de apprentice den aanstaarde.

De eerste dag van haar apprenticeschap had ze geen training gehad. Ze baalde er enorm van, want ze had het gebied heel erg graag willen zien en ontmoeten. Ze was dus zelf het kamp maar uitgeglipt om al een aantal dingen te zien. Maar dat stond natuurlijk niet gelijk aan een rondleiding. Oh.. de pech van het delen van een mentor. Maar goed, niks aan te doen. Ze zou als het goed is vandaag trainen. Ternpaw had dan altijd al met een half oor zitten luisteren naar de geluiden buiten, of ze haar naam ergens zou horen. Ze had al als kitten heel erg veel dingen gevraagd en geleerd en hoopte dat ze dat nu allemaal in praktijk kon brengen. De zwart met witte poes haar ogen schoten al open toen ze haar naam de eerste keer hoorde en ze bewoog al iets. De tweede keer was er zeker van. Ze hief zichzelf overeind uit haar nest en trippelde meteen het kamp in, haar enthousiaste emoties toch een beetje verbergende en zichzelf dan ook in rustige passen dwingend. Toch stond haar blik nieuwsgierig en enthousiast terwijl ze omhoog keek naar haar mentor. Eventjes boog ze haar kopje beleefd en breed glimlachend. "Goedemorgen," klonk haar zachte stem hoopvol.

Al snel kwam de zwarte witte apprentice uit de den. Ze leek erg blij te zijn dat ze training had en even boog ze haar kopje. Mazelock knikte ook naar haar toe. "Goedemorgen," begroette Ternpaw haar. "Goedemorgen," zei ook Mazelock tegen haar apprentice. De lilac point stond op en keek even vanuit haar ooghoek naar de apprentice, deze zag er veelbelovend uit, goed dan. Mazelock liet haar lege blik voor wat het was en toverde enkel een warme glimlach tevoorschijn. "Wat wil je vandaag doen?" Vroeg ze aan haar apprentice, net zoals bij Lowpaw had gedaan. Maar deze keer gaf ze geen lijst aan Ternpaw. Nee, ze ging eerst zien hoe de apprentice hier op ging reageren, dan ging ze verder met haar training en met haar plannen voor Ternpaw en Lowpaw. Beide hadden wel iets, dat wist Mazelock nu al. Maar eigenlijk hoopte ze dat Ternpaw dat beetje meer had dan Lowpaw, want stiekem was Lowpaw maar voor één iets goed.

De lege blik van haar mentor was opvallend en Ternpaw knipperde wat verbaasd met haar amberkleurige ogen. Maar ze stond zichzelf toe dit te vergeten toen er een warme glimlach verscheen. Dat was voor latere zorg. "Wat wil je vandaag gaan doen?" Kwam haar kant op geworpen. Wat verbaasd bleef Ternpaw staan. Wát wilde ze vandaag gaan doen? Voor een paar hartslagen bleef ze stil, duidelijk denkende. Hierna zuchtte ze lichtjes. "Ik wil heel erg veel doen," gaf ze vervolgens toe. "Jagen.. vechten.. verkennen... Misschien verkennen het handigst..?" Mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen Mazelock. Hierna glimlachte ze breed en keek ze met redelijk stralende ogen naar haar mentor. "Verkennen!" Verklaarde ze vrolijk, "Kunnen we daarna nog vechten en jagen?" Vroeg ze vervolgens met grote ogen. "Ik heb al van wat apprentices gehoord hoe je dat misschien kunt doen en ik wil het uitproberen.." Gaf ze daarna wat meer timide maar nog steeds glimlachend toe. Ijverig was ze zeker.

Ternpaw leek verbaasd, wat Mazelock niet echt veraste, de meeste mentoren gaven hun apprentices niet zoveel vrijheid. Het werd even stil en ze kon zien dat de apprentice aan het denken was. "Ik wil heel erg veel doen," Besloot ze uiteindelijk. "Jagen.. vechten.. verkennen... Misschien verkennen het handigst..?" Vervolgde ze, ietwat stiller. Dat was duidelijk niet tot haar gericht. Toen keek ze op, haar ogen straalden. "Verkennen!" Zei ze. Mazelock knikte. "Kunnen we daarna nog vechten en jagen?" Vervolgde ze nog. "Ik heb al van wat apprentices gehoord hoe je dat misschien kunt doen en ik wil het uitproberen.." Ze knikte. "Als je dan nog energie over hebt, wil ik dat heel graag doen," zei ze. Ookal had ze betere dingen te doen, maar dat zou ze deze apprentice niet zeggen. Wat haar wel tevreden stelde was het feit dat Ternpaw ijverig was. Hopelijk was ze net zo ambitieus, zo wel, dan zou ze een perfecte warrior kunnen worden. Maar aan wie zou ze haar kracht uitlenen? De kattin stond op en wandelde rustig naar de uitgang van het kamp. Daar ging ze door, voordat ze zich omdraaide en wachtte op de kattin.

Met nieuwsgierige en afwachtende amberkleurige ogen keek Ternpaw omhoog naar haar mentor, haar mondje licht open in verwondering. Ze had zo lang op deze dag gewacht, dat ze eindelijk het kamp uit mocht en dat ze zou leren hoe alles hier werkte. "Als je dan nog energie over hebt, wil ik dat heel graag doen," miauwde haar mentor haar toe en Ternpaw maakte een klein enthousiast sprongetje, waarna ze zichzelf duidelijk weer kalmeerde. Ternpaw wilde nooit zichzelf al te veel laten gaan, het paste niet bij hte beeld wat ze opgesteld had. "Dankuwel," miauwde ze dus alleen maar, haar kopje lichtjes gebogen. Hierna keek ze weer op. Mazelock was ondertussen al naar de kamp uitgang gegaan. Meteen sprong Ternpaw overeind en zette ze de achtervolging in, glijdend tot stilstand komende voor Mazelock's poten. "Ik ben er," miauwde de poes met een twinkeling in haar ogen.

Al snel verscheen de kattin. Mazelock had met veel lof gezien hoe de kattin haar kop had gebogen, een teken van respect en nederigheid en de lilac point had dit maar al te graag opgenomen. Ja, deze kat ging het worden. De uitverkorene voor haar perfecte plan, in haar perfecte toekomst. Ja, alles ging perfect gaan en dan zou zij eindelijk gerespecteerd worden. Ze zou de rang krijgen die naar haar karakter stond en ze zou iedere kat laten zien wat het was haar te zijn. Het was niet makkelijk, dat was waar. Maar ze had er de ambitie voor en de hersenen om het te doen. Nu had ze enkel nog de katten voor nodig om het vuile werk op te knappen. Eén van hen was Lowpaw. "Ik ben er," Zei ze. Maze knikte even naar haar en liet een tevreden lachje over haar lippen rollen. De kattin stond op en draaide zich om, om met een zwiep van haar staart de kattin bij haar te roepen. Toen ze de pootstappen van de jonge kat hoorde versnelde ze haar pas, haar ogen gericht op het pad. De eerste stappen van het nieuwe leven van Ternpaw. Het zou een goed leven worden, ja... Daar zou zij voor zorgen en dan zou zij ook een goed leven kunnen leiden. Alles verliep volgens plan.