Our happy little family {Cinderfell, Deterkit, Dovekit, Angelkit, Inkkit, Silverkit}

Met ene mager konijntje in zijn muil liep de zwarte kater richting de nursery. Hij zou vandaga Cinderfell een bezoekje brengen, en natuurlijk hun kittens; Deterkit, Dovekit, Angelkit, Inkkit en Silverkit. Vijf prachtige, schattige, lieve, geweldige, perfecte kittens. Hij was zo trots op hen! Meteen toen hij de nusery binnenkwam ging hij naar het nest van Cinderfell. De route was bekend, hij kwam hier zowat elke dag. Maar meestal sliepen de kittens als hij kwam. Tja, hij kon dan ook alleen s'nachts komen met al die taken als warrior. Vlak voor Cinderfell liet hij het konijntje vallen. Hij likte eventjes haar oortje, als om hallo te zeggen. "Hallo", glimlachte Dyingblack zachtjes. Zijn helderblauwe ogen keken naar de vijf kittentjes. Zouden ze al weten dat hij hun vader was?

De grijze poes keek naar haar kittens en gaf zachtjes een likje over hun kopjes. Ze sloeg haar staart om ze heen en legde haar kop op haar poten. Een bekende geur liet haar opkijken en daar zag ze de zwarte kater naar binnen wandelen,recht naar haar toe. De kater liet het konijn vallen en likte haar oor als begroeting. "Hallo", glimlachte Dyingblack zachtjes. Zijn helderblauwe ogen keken naar de vijf kittentjes. Ze glimlachte even. 'Hey,hoe gaat het met je taken?',vroeg ze.

Silverkit:
De zilveren kitten lag opgerold naast hun moeder. Ze opende haar ogen zodra ze stemmen hoorde en sprong op. 'Papa!',piepte de kitten vrolijk en rende naar hem toe. 'Je moet vaker langskomen!',piepte ze gespeeld boos en streng. Daarna glimlachte ze weer en begon te spinnen.

"Hey,hoe gaat het met je taken?", zei Cinderfell tegen hem. Dyingblik glimlachte en zei: "Goed." Eén van de kittens sprong op. "Papa!", riep de zilveren kitten vrolijk. Silverkit rende naar hem toe. "Je moet vaker langskomen!" Dyingblack grinnikte even zachtjes en gaf haar een zacht likje op haar hoofd. "Ik weet het. Soms heb ik het nogal druk.", antwoordde hij kalm. Nog een kitten kwam op hem afgerend, Dovekit. "Papaaaaaaaaa!", riep deze. Dyingblack snorde even. "Waarom kom je, Is er iets mis? Anders kom je bijna nooit!", vroeg ze snel achter elkaar. Dyingblack glimlachte eventjes. "Ik kom jullie gewoon bezoeken. Dat mag toch nog?", zei hij snorrend.
---
Dovekit
"Papaaaaaa!", riep de grijze kitten waarna ze enthousiast op haar vader afrende. "Waarom kom je, Is er iets mis? Anders kom je bijna nooit!", vroeg ze. Van enthousiasme sprong ze op en neer en op en neer en... Ik kom jullie gewoon bezoeken. Dat mag toch nog?", snorde haar vader. Dovekit knikte en sprong wat heen en weer. Naast haar stond haar zusje, Silverkit.

Zijn siblings waren ontzettend druk op deze ochtend en Inkkit draaide zich nog een keertje om. Hij wilde gewoon nog eventjes blijven slapen. Jammer genoeg, terwijl hij zich omdraaide, sloeg hij een van zijn sibling perongeluk met zijn staat, iets wat hemzelf ook wakker maakte. Hij geeuwde en keek op, hun vader was blijkbaar op bezoek gekomen. Dovekit en Silverkit waren al helemaal blij omdat Dyingblack nou niet echt vaak langskwam in de nursery. Inkkit ging overeind zitten, geeuwde nogmaals en keek slaperig om zich heen. "Maar, Paaaap?" vroeg hij daarna, het laatste woord uitrekkend omdat hij nogmaals moest gapen. "Je bent er toch niet zo vaak omdat je het zo druk hebt met de Clan?" Inkkit keek eventjes naar zijn sibling. "Papa heeft een belangrijke rang in de clan, daarom kan hij niet zo vaak langskomen. Domkopjes," miauwde hij daarna grinnikend. Hij had dit ook alleen maar gehoord van een andere warrior, maar dat bekende niet dat hij nu niet mocht pronken met zijn 'kennis'.

Deterkit lag al een tijdje wakker, hij was meestal vroeg wakker. Zijn siblings hadden er geen last van aangezien hij bleef liggen om ze niet te wekken. Meestal probeerde hij nog in te dommelen maar als dat lukte was de rest al wakker en die wekte hem ook. Blijkbaar had ze niet hetzelfde meelevende als hij, maar goed, hij kon niet anders verwachten. Natuurlijk was hij de beste, maar zijn familie was ook beter dan de rest, anders hadden ze niks met hem te maken. Toen de rest opstond en de zwarte kater begroette keek hij op. Hij kende Dyingblack als zijn vader, maar wat opstandig keek hij naar de kater en sloot zijn ogen weer. Toch vatte hij geen slaap meer en stond op, waarnaar hij zich uitschudde. De eerdere woorden van zijn familie had hij gemist maar de woorden van Ink vatte hij nog op; "Papa heeft een belangrijke rang in de clan, daarom kan hij niet zo vaak langskomen. Domkopjes," Hoe verkleint dat woord ook was, al werden er nog duizenden -jes achter gezet. Hij haatte het om zo genoemd te worden. Dom. Hij? Hij was het beste, knapste, slimste van het nest. Eigenlijk van ieder nest ooit in welke clan ook geboren. Misschien hoefde hij zich niet zo snel aangesproken te voelen, maar iedereen zou toch tegen hem praten wanneer ze de kans hadden? Hij had zijn korte haartjes wat brutaal omhoog gezet tevens als zijn staartje. Daarna ging hij zonder zijn siblings, of zijn vader nog een blik waardig te gunnen naast zijn moeder zitten. Zijn blik gleed naar het konijn wat hij met afschuw bekeek. Wat was dat beest lelijk... En al wilde hij het niet hardop uitspreken, keek hij was hulpzoekend naar zijn moeder. Alsof hij wou dat ze uitlegde wat dat vreemde wezen was. Al rook het niet zo slecht als het eruit zag.

Ook Inkkit kwam erbij. "Maar, Paaaap?", vroeg die, het laatste woord uitrekkend in een geeuw. Dyingblack keek de zwart met grijze kitten een beetje vragend aan. "Je bent er toch niet zo vaak omdat je het zo druk hebt met de Clan?" De zwarte kater knikte en deed zijn mond op om iets te zeggen, maar Inkkit was hem voor: "Papa heeft een belangrijke rang in de clan, daarom kan hij niet zo vaak langskomen. Domkopjes," Hij zij het gericht naar zijn siblings. Dyingblack grinnikte even. "Nou, ik ben maar een warrior hoor.", antwoordde hij. "Wat natuurlijk ook belangrijk is, want onder warriors geen clan." Hij gaf hen een knipoog. Het viel hem op dat Deterkit een eindje van hem vandaan zat en een beetje hulpzoekend naar Cinderfell keek. Hij trok het zich op dit moment niet zo veel aan, hij zou later wel eens met Deterkit apart kunnen praten.

Deterkit gaf geen antwoord meer en Inkkit stak plagend zijn tong naar hem uit. Hij grinnikte zachtjes en richtte zijn oogjes op zijn vader, die vertelde dat zonder warriors geen clan was. "Dus je bént belangrijk," miauwde hij trots, terwijl hij zich naast zijn vader opstelde en zijn vacht oppoefte, waardoor het leek alsof hij wat groter was. Hij stak zijn borst vooruit en viel bijna om. "Later wordt ik net zoals papa, beter zelfs. Later zal ik Windclan leiden!" piepte hij vrolijk, terwijl hij in een jagershouding zakte en achter de zwarte staart van Dyingblack ging. "Toch papa?" vroeg hij daarna, omhoog kijkend naar zijn vader.

Al dat geluid, waarom konden haar siblings nooit eens stil zijn in de ochtend. Sowieso, waarom waren ze altijd al zo vroeg wakker? Het was frustrerend, want zelf was ze niet zo'n ochtend kat. Ze bleef het liefst zo lang mogelijk liggen, tot haar moeder of iemand anders haar dwong op te staan. Maar nu waren de geluiden echt te doordringend om nog in dromenland weg te zakken. Slaperig opende ze haar oogjes, maar sloot ze vrijwel meteen weer, het licht dwong haar hiertoe. Ze bracht haar poot naar haar ogen en deed een tweede poging en ja, na een aantal keer wild knipperen kon ze haar fel blauwe oogjes normaal open houden. Met enkele moeite hees ze zich omhoog, maar haar rug wees naar de andere, waardoor ze nog niet helemaal door had wat daar gebeurde. "Later wordt ik net zoals papa, beter zelfs. Later zal ik Windclan leiden!" Ze herkende de stem van haar Sibling Inkkit. Jij leider? Een glimlachje verscheen op haar gelaat, lachwekkend was het gewoon. Wat dacht het katertje dat ze haar broer moest noemen nou? Zij zou de clan gaan leiden, niet hij! Toch sprak ze dezen woorden niet hardop uit. Ze was slim genoeg om te beseffen dat daar ruzie van zou komen. "Toch papa?" Papa?! In een ruk draaide ze zich om, waar ze meteen haar vader zag staan. Haar glimlachje van net werd nu een echte oprechte grijns. "Papa!" Schreeuwde ze van plezier terwijl ze snel op hem af trippelde. Ze drukte bijna brutaal haar kopje in zijn vacht en snorde tevreden.

"Dus je bént belangrijk," antwoordde Inkkit trots. Dyingblack glimlachte en keek naar zijn kittens. Deterkit zat nog steeds een eindje van hen vandaan, bij Cinderfell, en Angelkit sliep schijnbaar nog. "Later wordt ik net zoals papa, beter zelfs. Later zal ik Windclan leiden!" Het tabby katertje zakte in jachthouding -al leek het er niet echt op, het was toch al best goed voor een kitten- en ging achter zijn staart aan. Een beetje speels trok hij zijn pluizige staart weg en snorde eventjes. "Toch papa?" Inkkit keek omhoog, als om bevestiging te vragen. "Als je goed gaat trainen als je apprentice bent, en braaf bent-" hij knipoogde eventjes naar zijn zoon "-dan maak je in ieder geval een kans." Ook Angelkit leek nu wakker geworden te zijn en liep vrolijk op hem af. "Papa!", wchreeuwde ze, en de enige compleet zwarte van het nestje drukte haar snuit in zijn vacht. Zijn donkergrijze, bijna zwarte staart ging zachtjes naar haar, terwijl zijn blauwe ogen vrolijk naar de rest keken.