It's all about the little things [Brokenpaw]

Icyrose had net een mager muisje naar binnen gewerkt en probeerde de laatste restjes slaap uit haar hoofd te krijgen. Ze had Brokenpaw al met een snauw uit z'n nest gekregen en verteld om naar het heatherfield te komen. Daar zou ze met de training gaan beginnen. Eigenlijk was Icyrose van plan geweest om 's avonds de training te beginnen om meteen de avond fatsoenlijk te kunnen gebruiken, maar ze had zich niet goed gevoeld door te weinig eten en had de training moeten afblazen. Nu was ze weer een beetje opgeknapt en was gewoon verder gegaan.
Haar gevlekte vacht stak af tegen de sneeuw die rond het veld lag, maar ze bleef rustig zitten. Haar blauwe ogen hielden de omgeving scherp in het oog terwijl ze wachtte op haar apprentice.

Hij knipperde nog een keer met zijn ogen, in de hoop de slaap daaruit te krijgen. Icyrose had hem niet echt zachtaardig gewekt en als het iets was wat hij echt nodig had, dan was het wel goed gewekt worden. Ietwat slapjes trippelde hij naar de plaats waar ze elkaar zouden ontmoeten, Heatherfields. Hij haalde even diep adem en hield even de lucht in zijn longen, voordat hij al deze stof terug uit zijn lichaam blies. Wolkjes stegen uit zijn bek en voegden zich bij de blauwe lucht. Hij keek ze even na, maar versnelde zijn pas al snel toen hij de afgesproken plek in zicht kreeg. Haar gevlekte vacht was goed zichtbaar in de sneeuw. Hij sloot even zijn ogen en concentreerde zich, hij moest een goed, nee, een uitstekende indruk maken op zijn mentor. Het feit dat hij verlaat apprentice was geworden, was blijkbaar niemand opgevallen, en dat was maar goed ook. Hij wilde geen vragen krijgen over wat er met hem was gebeurt. Hij wilde die Whitelion zelf terugpakken. Toen hij zijn groene ogen terug opende, stapte hij zelfverzekerd verder het veldje op, tot hij nog maar een vossenlengte van zijn mentor verwijderd was. Hij knikte even ter begroeting en keek haar vol moed en verlangen aan. Maar hij hield zijn tanden op elkaar en keek haar enkel aan, zij zou wel instructies geven.

Brokenpaw was tenminste optijd voor zijn training. Icyrose knikte haar jonge leerling toe en haalde een blaadje uit haar lange staart. Ze had haar les voor vandaag goed voorbereid. Het was haar eerste apprentice na haar tijd in de nursery, dus dit zou ze moet verpesten. ”Goedemorgen,” miauwde ze ijzig kalm, teriwjl haar blauwe ogen over haar leerling gleden. ”Normaal gezien zouden we beginnen met een tour door het territorium, maar dat wilde ik voor morgen overlaten. Daarom wilde ik vandaag beginnen in het Heatherfield om je zintuigen en je oriëntatievermogen te testen,” legde ze op een kalme manier uit. In de tijd dat ze hier zaten was er een redelijk dikke mist neergedaald op het veld waar ze zich bevonden, precies wat Icyrose nodig had. ”In het veld heb ik verschillende prooien begraven. Ik begeleid je naar het midden van het veld, waar ik je alleen achter laat. Ik wil je dat je alle vier de prooien zoekt en mee terug brengt. Mocht je helemaal verdwaald zijn, geef dan een gil, dan kom ik je halen.” Icyrose stond op, op de jonge kater te begeleiden door het veld heen. ”Wees niet bang om op te geven, van fouten leert men,” miauwde ze daarna nog rustig, terwijl ze langs hem heen liep en het de eerste takken van het veld opzij duwde.