adventure time -open-

Nieuwsgierig naar hoe de nursery eruit zou zien nadat hij eruit verdwenen was liep hij voozichtig naar de plek toe. Alles daar was zo enorm vertrouwd en eigenlijk wilde hij er niet graag weg, maar het moest nu eenmaal. Zijn blik viel op een niet al te grote kitten die voorzichtig zijn nest uitkroop, en zijn neusje naar buiten stak. Langzaam liep Tall erheen, en ging voor de kitten zitten. "Hey," Miauwde hij aardig, hij was dan wel stoer, sterk en slim. Maar aardig was de kater zekersteweten ook. "Hoe gaat 'ie?'

De kitten was niet erg spraakzaam, maar het boeide de kersverse apprentice niet. Hij grinnikte, en gaf de kleine kater een duwtje. "Mooi zo, met mij gaat het ook goed," Na deze woorden ging hij liggen, zodat hij in de kleine ogen van de kitten kon kijken. "Wie zijn jouw ouders?"

De kitten antwoordde nu met meer woorden, en liefjes keek Tallpaw op hem neer. Hij dacht terug aan toen hij nog in de nursery was, en knikte, hij herrinerde zich dat nestje nog wel. Ze mochten Heronwing toen niet storen met 'stomme' spelletjes, hij grinnikte, alsof hij dat ooit zou doen. "Wie zijn jouw ouders?", Zijn aandacht was weer bij de kitten, "Mijn ouders?" Herhaalde hij, "Mijn ouders zijn Shrewstar en Wolftail"

- Kan nog leuk worden xD

De kitten knikte, en hij gaf haar een trots duwtje. Maar de vraag daarna deed zijn mond toch echt openvallen. "Wie is Wolftail?" Herhaalde hij, ongelovig en zogenaamd verontwaardigd. "Alleen maar de beste warrior die de clan heeft ofzo," Grinnikte hij daarna, waarna hij nog eens goed naar het beestje voor hem keek. "Heb je nog meer familie?"

Hij hoorde hoe het kleine ding snoof, en grinnikte. "Oke, Hiddendance is ook best goed," Zei hij, om het kleine katertje gerust te stellen. "Jij gaat net zo'n grote kater worden als hij, niet?" Vroeg hij, en herrinerde zich nog als de dag van gisteren dat hij dat altijd ook zo graag wilde. "Ik heb nog twee broers", Hij knikte, "Dat is grappig, ik ook, maar ik heb ook nog een zusje,"

Zijn woorden werden genegeerd, in plaats daarvan bleef het katertje hangen bij zijn eerdere vraag. "is dat een beledeging?" Verbaasd keek hij haar aan, "Ehm," Hulpeloos slikte de kater, "Nee, juist niet..."

Opnieuw snoof de kitten luid, en Tall moest zeggen dat hij er echt geen zak meer van begreep. "Zeker?", Hij knikte, onbegrijpelijk dit, "Ja! Dat is toch zeker een compliment!?"

Nu kwam de aap dan ook echt uit de mouw. Verbaasd schoot Tallpaw overeind toen het katje antwoordde. "Jij zou het toch ook niet leuk vinden als ik zeg dat jij een lieve kattin bent" Meteen draaide hij met zijn ogen van verbazing en verontschuldigde de kater zich. "Sorry… Dat wist ik niet…" Zijn laatste woorden werden afgekapt door zijn zenuwachtige lach, die hij niet kon inhouden. Wat was hij een sukkel!

De kitten begon zich boos om te draaien, wat Tall alleen nog maar harder deed lachen, hij probeerde zich wanhopig te verontschuldigen, maar het lukte hem niet om iets serieus uit zijn mond te krijgen. "Het.." Hij lachte weer, "Spijhijt" Ook dit werd gevolgd door gelach, "Mehehehe" Zijn ogen lachten net zo hard mee, en de kater rolde schaterlachend over de grond. Hopelijk rekende de kitten hem dit niet té hard aan.

Nee, ze klonk nog steeds heel beledigd, en hij snapte het wel maar was gewoonweg niet serieus op het moment. "Als je wilt dat ik er iets van geloof, zal je toch beter je best moeten doen!" Hij lachte weer, "Dan geloof je me maar niehiet," Grinnikte hij verder.