Talking in the bitter cold {Ravenpaw}

Tag: Ravenpaw
Words: 352
Notes: Brother-sister love <3

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

Met haar staart in de lucht liep ze het kamp binnen. Een redelijk dikke rat voor leafbare hing in haar bek. Ze was trots op haar vangst van vandaag. Al een langere tijd had ze niks gevangen, of kleine scharminkels. Haar humeur werd er niet echt beter op, zo zonder eten. De regels waren nou eenmaal, niks gevangen, geen eten en dus moest ze vaak zonder voedsel gaan slapen. Het was haar eerste leafbare, en het was moeilijk, maar ze kwam erdoorheen. Ze zag verscheidene katten met een hoestje richting de medicine den lopen en ze had even medelijden met hen, maar wendde al snel haar blik af. Dit was de reden dat ze geen medicine cat zou worden, ze kon er niet tegen al die weerloze schepsels te zien, allemaal afhankelijk van de acties van één andere kat. Één verkeerd geplaatste kruiden en ze konden dood zijn. Leider zijn zou ook wel zo voelen, alhoewel je dan meer dan alleen de zieke katten onder je hoede hebt. Des te meer ze erover nadacht, des te meer ze tot de conclusie kwam dat leider zijn niks voor haar was. Met een zwiepje gooide ze de rat op de prooistapel. Ze keek naar alle dieren die er lagen, eerst ééntje uitzoekend om op te eten, maar daarna om ze even te tellen. Naja, ze kan natuurlijk niet tellen, ze is een kat after all, maar ze kon zien dat het er verdomd weinig zijn. Het waren er te weinig voor de gehele clan. Misschien kan ik deze keer het beter overslaan, dacht ze in haar gedachte. Met een zucht draaide ze haar kop weg van de prooistapel, en ze keek recht naar een kat iets verderop. Ze herkende de zwarte vacht en de blauwe ogen maar al te goed, Ravenpaw. Een klein glimlachje kwam kort op haar snuit, en voor eens bleef hij er staan terwijl ze naar hem toe liep. ”Hey broer.” Mauwde ze naar hem, terwijl ze voor hem ging zitten. Ook door zijn korte vacht heen kon je bijna zijn botten tellen. Leafbare hield echt elke kat in zijn greep.

©rachel

Ravenpaw

Het was niet zo'n hele fijne tijd om een clankat te zijn. Niet dat Ravenpaw nu wenste om een kittypet te zijn, hij stierf nog liever dan dat hij die prut die zij kregen door z'n strot moest drukken. Dan maar iets minder eten. Hij wierp nog een korte blik op de tragisch kleine prooistapel voordat hij weer de andere kant op keek. ”Hey broer.” klonk er ineens en Ravenpaw's kop schoot omhoog en keek in de ogen van Aurypaw, zijn zusje. Een grijnsje kwam op de snuit van de zwarte kater.
"Hey zus." mauwde hij terug naar haar. Hij was blij om haar te zien, al zag ze er dun uit. Niet dat hij echt een gezond lichaams gewicht had, maar het zag er in zijn ogen beter uit dat Aurypaw's. "Weet je zeker dat je niet wat moet eten. Ik wil niet lullig doen of zo hoor maar.. je ziet er echt slecht uit." Hij probeerde het heel lief te brengen want hij wou echt niet dat ze boos op hem werd of iets.

Tag: Ravenpaw
Words: 181
Notes: Brother-sister love <3

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

Een kleine grijns zag ze verschijnen op de snuit van haar broer. Hij was echt precies het tegenovergestelde van Aurypaw, behalve dat ze allebei een korte vacht hadden was Aury een evenbeeld van hun vader en Raven een evenbeeld van hun moeder. "Hey zus." Zei hij terug. Ze voelde hij zijn ogen over haar heen gleden, maar ze zij er niks van. "Weet je zeker dat je niet wat moet eten. Ik wil niet lullig doen of zo hoor maar.. je ziet er echt slecht uit." Hij bracht het voorzichtig. Eigenlijk wou ze er iets van zeggen, dat het hem eigenlijk niks aanging, maar ze kon het niet. Hij had gelijk, ze zag er bagger slecht uit. ”Ja, misschien wel.” Zei ze zacht. ”Maar ik wil niet diegene zijn die de laatste prooi heeft opgegeten of iets.” Sprak ze verder, waarna ze even achter haar oor krabte. Ineens kwam er een idee op in haar hoofd. ”Zullen we anders een prooi delen? Want eerlijk gezegd kunnen we allebei wel wat vlees gebruiken.” Een klein glimlachje stond op haar snuit.

©rachel

Raven zag nog dat ze er iets van wou zeggen tegen hem. Maar hij had geluk. ”Ja, misschien wel.” Hij wist wel dat hij gelijk had. ”Maar ik wil niet diegene zijn die de laatste prooi heeft opgegeten of iets.” Ravenpaw knikte. Dat snapte hij ook wel. Dat wou hij zelf ook niet zijn. Je werd al raar aangekeken als je alleen al in de buurt kwam van de prooistapel als je er iets af wou halen. ”Zullen we anders een prooi delen? Want eerlijk gezegd kunnen we allebei wel wat vlees gebruiken.” Hij knikte weer. "Klinkt als een goed plan, aangezien we toch beide niet de laatste willen zijn die er wat afhalen, halen we het samen wel."

Tag: Ravenpaw
Words: 113
Notes: Brother-sister love <3

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

De zwarte kater knikte. "Klinkt als een goed plan, aangezien we toch beide niet de laatste willen zijn die er wat afhalen, halen we het samen wel." Zei hij. ” Dan krijgen we maar de helft van de beschuldigende blikken” Grapte ze naar haar broer. Ze stond op en liep weer richting de prooistapel en zag haar net gevangen rat nog liggen. Zou ze die pakken? Hij was best wel groot. Haar ogen gingen de rest van de stapel nog eens over, maar kwamen toch weer terug bij de rat. ”Zullen we de rat pakken, of zou die te groot zijn? Het is wel voor ons tweeën.” Mauwde ze fluisterend naar Raven.

©rachel