Oh.. hello? [&Leopardpaw]

Onderwerp: Oh.. hello? [&Leopardpaw] za 5 apr 2014 - 20:41

Het was vroeg, maar ze kon gewoon niet meer slapen. Snel opende ze haar blauwe oogjes en hief zich op uit haar mosnest. Ze was blij met een plekje voorin de Den, ook al was het 's nachts pittig koud, toch kon ze altijd wegglippen zonder op iemands staart of poot te staan, dit gebeurde helaas wel bij haar. Zo stil als ze kon stapte ze de Den uit en haar snorharen bewogen in het koele briesje. Er was weer verse sneeuw gevallen, maar Runningpaw onderdrukte de neiging om erin te duiken. Ze was nu een Apprentice, geen speelde kitten meer. Ze moest dus volwassen zijn. Ze ging op een rustig plekje zitten en bekeek de zon die langzaam omhoog klom.

Ze hadden doornen in zijn nest gestopt, hij wist het zeker. Hoe hij ook draaide, hij voelde altijd wel iets scherps in zijn vacht prikken. Hij haatte het! Hij haatte ze! Hij kon in het duister de doornen ook niet vinden dus hij moest z'n nest wel uit nu. Hij kon niet zo blijven liggen of hij zou zichzelf helemaal open halen. Met tegenzin en slaap in zijn kop strompelde hij dus ook zijn nest uit, voorzichtig verloren poten en staarten ontwijkende. Als hij ook nog iemand wakker maakte nu, was hij helemaal de pineut. Zwijgend stapte hij de den uit, maar bevroor toen hij zag dat hij niet de enige was die al in het kamp was. De bengaalse kater legde zijn oren plat.

Het geluid van knarsende sneeuw bereikte haar oren en ze draaide haar kopje wat geschrokken om. Had ze.. iemand wakker gemaakt? Oh nee toch.. De Apprentice beet op haar lip en zag een van de nieuwe Apprentices. Le.. Leopardpaw! Alleen leek het katertje niet echt blij te zijn. Kwam het door haar? Had ze zijn plekje ingepikt of had ze hem iets erg aangedaan? Nerveus begon ze de sneeuw onder haar poten te kneden. "Is.. is er iets?" Vroeg ze en wierp hem een snelle blik.

Leopardpaw had zijn oren wat nerveus achteruit gelegd toen de poes naar hem keek. Ze was een dochter van Shrewstar, was ze dan net zo druk en aanwezig als Tallpaw dat was? Dan had ze het misschien wel gedaan... Je wist het maar nooit. Wat wantrouwig keek Leopardpaw naar de poes met wat achteruit gelegde oren. "Heb.. Heb jij die doornen in m'n nest gedaan..?" Murmelde de kater wat ongelukkig. Je wist het immers maar nooit... Beter eventjes vragen.

Ze richtte snel haar blik weer naar voren toen ze zijn niet echt.. vriendelijke blik zag. Wat.. wat had ze dan gedaan? "Heb.. Heb jij die doornen in m'n nest gedaan..?" Haar oogjes werden groot. W-wat..? Dat zou ze toch nooit doen? Voorzichtig draaide ze haar kopje om naar de Apprentice. "N-nee.." Mompelde ze en liet haar oortjes wat hangen. Werd ze dan zo gezien voor vreemdelingen?

De andere apprentice liet haar oortjes wat hangen op haar beurt toen hij zijn woorden uitsprak. Het antwoord was ontkennend, maar kon hij dat vertrouwen? De kater keek haar wat radeloos aan, niet goed wetend hoe hij het gesprek nu nog op kon pakken. Hij verpestte het ook altijd, nu ook weer. "S-sorry," stamelde de kater, "I-ik.. ik.. ik verpest het ook altijd.." Hij zette een pas achteruit, waarop hij een doorn die nog in zijn pels hing langs zijn huid liet schampen. Het zorgde dat hij even geschrokken piepte en het ding er meteen uittrok met een onhandige beweging.

"S-sorry," Beteuterd bleef ze naar voren kijken en drukte haar hangende oortjes tegen haar nek. "I-ik.. ik.. ik verpest het ook altijd.." Running zuchtte even en wilde net iets mompelen waardoor ze zich kon excuseren, maar draaide haar kopje met een ruk om toen ze een piep hoorde. "G-gaat het..?" Vroeg ze een beetje bezorgd en keek met geschrokken blauwe ogen naar de Apprentice.

Beschaamd keek Leopardpaw naar beneden, de doorn nog tussen zijn tanden geklemd. als hij erachter kwam wie dat gedaan had... Dan... Dan... Dan zou hij alsnog niks durven te doen. Besefte hij zich met nog meer schaamte. Hij hief zijn kop wat geschrokken toen hij de stem van Runningpaw hoorde. Hij liet 'zijn' doorn vallen en knikte zachtjes. "Ja.. het gaat wel.." mompelde hij, zijn oren plat gelegd. Maar stiekem kon hij wel huilen. Hij voelde zich van streek.

"Ja.. het gaat wel.." De Apprentice had een doorn laten vallen op de grond en voorzichtig stapte Runningpaw op hem af. "Laten we deze maar.. weggooien, voordat iemand anders erin trapt." Zei ze zachtjes en pakte het doorntje op en plaatste het ergens in de wand. "Maar.. waarom zouden ze doorns in je nest stoppen?" Vroeg ze een beetje ongemakkelijk en keek de Apprentice voorzichtig aan. "Ik ben Runningpaw, voor als je het niet wist." Glimlachte ze wat waterig.

Schuchter zette Leopardpaw een pasje achteruit toen Runningpaw zijn kant op kwam. Wat wilde ze..?! Zijn oren gingen even paniekerig plat. "Laten we deze maar.. weggooien, voordat iemand anders erin trapt." Zei ze echter zachtjes. Leopardpaw keek wat nerveus mee toen ze de doorn oppakte en wegstopte. "Maar.. waarom zouden ze doorns in je nest stoppen?" Vroeg het poesje vervolgens. Oh.. ze wist het dus niet? Leopardpaw beet even op z'n lip. Hij wilde het niet toegeven. Hij haalde dus maar zijn schouders op. "Omdat ik anders ben..." mompelde hij enkel. "Ik ben Runningpaw, voor als je het niet wist." Wat verbaasd keek Leopardpaw op en boog zijn kopje weer, dit keer wat verlegen. "Leopardpaw.." stelde hij zichzelf voor.

"Omdat ik anders ben..." Wat nieuwsgierig draaide ze met haar oortjes, maar besloot nog even niet verder te vragen, want hij klonk al zo treurig. "Leopardpaw.." Ze gaf een knikje. Oké, Leopardpaw, die zou ze blijven onthouden! "Uhm.. sorry als ik het vraag.. maar je lijkt me gewoon een normale aardige Apprentice." Glimlachte ze zachtjes en hoopte niet dat ze hem van streek had gemaakt.

Leopardpaw keek naar zijn voorpoten, zijn oren in zijn nek gelegd toen hij naar Runningpaw's woorden luisterde. "Uhm.. sorry als ik het vraag.. maar je lijkt me gewoon een normale aardige Apprentice." Merkte deze glimlachend op. Leopardpaw haalde zijn schouders op. "Ik ben anders van binnen..." Miauwde deze zachtjes, waarna hij hulpeloos opkeek, angst in zijn groene ogen. "Maar daar kan ik niks aan doen!..." Miauwde hij er snel achteraan.

"Ik ben anders van binnen..." Running legde wat ongemakkelijk haar oortjes in haar nek en ging wat klungelig zitten, niet zeker wetend wat ze nu moest doen. "Maar daar kan ik niks aan doen!..." Ze schrok wat op door zijn plotselinge woorden. "Maar.. iedereen is toch anders..? Ik bedoel, al mijn broers zijn super sterk en ik.. niet echt." Mompelde ze met een schouderophaal.

Hulpeloos staarde hij naar de zwart met witte poes met de lichte blauwe ogen. Maar ze begreep het nog steeds niet. "Maar.. iedereen is toch anders..? Ik bedoel, al mijn broers zijn super sterk en ik.. niet echt." Mompelde de poes met een schouderophaal. Misschien was het omdat hij nog steeds erg van streek was door de doorns, maar hij voelde de woorden omhoog komen, zo sterk dat zijn poten weer opnieuw gingen beven. Hij kon ze ook niet tegenhouden toen ze uit zijn mond explodeerden. "Mijn vader was een kittypet oké!?" Hierna sloot hij z'n mond weer met een klap, geschrokken door zijn eigen uitbarsting. Hierna bleef hij eventjes als een konijn staan die in de koplampen van een monster keek, maar dit duurde niet lang. Bijna direct hierna begon hij te rennen, zo snel mogelijk naar de kamp ingang. Hij wilde hier weg. Het kamp was hem plotseling ineens veel te benauwd.

Ze kwam er meteen achter dat ze de verkeerde vraag had gesteld en keek met hangende oortjes naar Leopardpaw. "Mijn vader was een kittypet oké!?" Het was even stil, ijzig stil, maar toen begon hij weg te rennen. Runningpaw sprong overeind en wist de ingang van het kamp te bereiken, maar de andere Apprentice rende verder en verder. "Wacht!" Riep ze schuldig en keek terneergeslagen naar de grond. "Sorry.." Piepte ze zachtjes, maar hij zou haar vast niet eens willen horen..

Onderwerp: Re: Oh.. hello? [&Leopardpaw]