im really not in the mood {OPEN}

De bruine tabby poten bewoging zich soepel over de houten hekken die om de tuinenvan die twolegs stonden. Ze zag het nut niet in van die dingen. Het beschermde de katten erin echt niet, Bloodclanners sprongen met gemak eroverheen. De gifgroene ogen van de poes keken rond. Opzoek naar een kittypet. Ze had genoeg tanden aan haar halsband maar meer kon nooit kwaad. Ze kwam ook al snel een kat tegen. Een die zich lag te wassen. Enkel was zij geen kittypet. Rai zette zich af om voor de poes terecht te komen. Die was iets ouder dan haar maar ze wist nu al dat die minder gevechten had gehad, of gewonnen, vooral omdat ze nog geen halsband had. Want ze rook wel naar de Bloodclan. "Je kan je tijd beter besteden aan een kittyet dan aan je vacht" sprak ze. Haar vacht zat zelf onder de opgedroogde bloed vlekken, en daar hield zij van. Ze was geen schone poes, was niet vies van een beetje bloed. En ze snapte niet dat andere dat wel waren.

Met passen op ritme liep de bruine poes in de richting van een iets oudere Bloodclanner. Ouder maar nog wel geheel zonder halsband. Ze lag hier een beetje naast de twoleg place terwijl die katten er genoeg waren. "Een onschuldige kat vermoorden, bedoel je?" antwoorde de poes. Rai zuchtte even, was dit zo'n kat? Ze rolde even met haar ogen. "Wil je een bloodclanner worden of niet?" antwoorde ze "Im in." antwoorde de poes. "Waarheen?" vroeg die erna. Rai zelf keek even rond maar draaide zich zonder nog iets te zeggen om en sprong behendig op de schutting. In die beschermde tuinen zat er was wel een die ze aan de poes kon geven. Behendig hield ze zich op de schutting terwijl ze opzoek was naar een kat. "Zoek er maar een" sprak ze rustig.

Haar bruine staart ging geamuseerd heen en weer toen ze zag hoe erg de poes voor haar trilde. Rai grinnikte even, haar eerste moord. Nog even kil als ze altijd was voelde ze niets voor het levenloze lichaam dat aan hun poten lag. Het was jong, nou en, alles kwam aan een einde, de een eerder dan de ander. Betekende alleen maar dat hij niet sterk genoeg was. "Zeg eens," gilde de boos. Rai bleef haar rustig aan kijken. "Moet ik trots zijn op het feit dat ik een onschuldige kat heb vermoord?!" schreeuwde de poes. Rai lachtte even. "Trost? Op dit? Nee, pas als je een grotere hebt gepakt mag je trots zijn" lachtte ze kil. "Je mag wel trots zijn dat je je nu echt een bloodclanner mag noemen" siste ze. "Als jij er niet was geweest, was dit nooit gebeurt!" ging Iggy verder. Rai kon er enkel om lachen. Die poes raakte gestressed van haar eerste moord. Dit was geen poesje zoals Rai zelf die er van genoot op haar klauwen in het vlees van een ander te zetten, die graag luisterde naar hun kreten. Dit was een poesje die zou wegkruipen voor een moord. En dat stond Rai niet aan, maar Iggy had haar net een compliment gegeven in haar ogen, iets wat een beledeging moest zijn. Dankzij haar had Iggy een moord gepleegd. "Jij, jij trut!" Riep ze naar haar, ze was aan het huilen. "Val dood!" Rai lachtte even harder voor ze serieus kil naar de poes keek. "Not yet. This place needs a demon" sprak ze waarna ze zich weg draaide van het lichaam. Iggy kreeg ze nog wel voor het feit dat die haar uitgescholden had.