Endria
157
Actief
| |
|  Onderwerp: OPEN  do 3 apr 2014 - 19:02 | |
| Opgekruld lag de gestreepte kit in het nest. Het leek veel te groot nu zijn moeder er niet meer was en het gaf hem een leeg en hol gevoel die hem lleen maar verdrietiger maakten. Stilletjes dacht hij na over zijn moeders laatste woorden. “Be strong.” Had ze gezegd. Hij wist dat hij haar teleurstelde, maar het maakte niets meer uit. Ze was nu weg er daar kon niets aan verandert worden. Ze had hen ook verteld over hun oom, Frostlake, maar hij kende hem niet, ookal was hij familie. Oakkit was altijd bang geweest voor vreemden, en hij voelde er niets voor om bij een vreemde kater troost te zoeken dus sloot hij zijn ogen weer, hopend dat hij in slaap viel om het lege en holle gevoel in zijn hart weer even te vergeten.
|
|
« Daan »
1370
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: OPEN do 3 apr 2014 - 19:12 | |
| De kater stapte met een grote pas de nursery in. Hij had tot deze avond niet eens geweten dat hij een zusje had, dat hij nichtjes en neefjes had. Voor een tijdje had hij Minnowleaf achtergelaten in de Medicine Cat Den om het nest van zijn zusje Psychevoice op te zoeken. Hij zag geen nesten, alleen eentje, eentje die sterk naar Psychevoice rook. Hij keek naar de kittens die erin lagen, maar er lag er enkel eentje op dit moment. Oakkit, als hij het goed had. De grote, pluizige zwarte kater nam voor het nest plaats en glimlachte kort, al had de kit zijn ogen dicht. "Oakkit, is alles goed met je?" miauwde de kater vervolgens tegen zijn neefje, eentje over wie hij nu de voogdij had gekregen. |
|
Endria
157
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: OPEN do 3 apr 2014 - 19:22 | |
| Hij hoorde pootstappen de nursery inkomen, maar Oakkit kneep zijn ogen alleen verder dicht. Niemand begreep hoe hij zich voelde, en hij wilde niet dat iemand hem zag huilen als hij weer aan zijn moeder dacht. Hij wilde nu alleen zijn en huilen en verdrietig zijn zodat hij later weer sterk kon zijn. "Oakkit, is alles goed met je?" Hoorde hij een stem. Een moment keek hij omhoog naar de zwarte kater die naast het nest zat, en begroef daarna zijn neus weer tussen zijn poten. “Nee.” Snikte hij terwijl hij de tranen weer voelde komen. “Ze is dood, en nu ben ik alleen.”
|
|
