Cover the world with silence {Dogdance}

Snowdrop

Ze was opgelucht toen ze zag dat Starlingpaw niet in het kamp was. Ze wilde de kattin nu niet onder ogen komen. Ze liet haar kop wat zakken en de magere muis die tussen haar tanden was geklemd raakte met zijn staart de grond. Een zucht gleed uit haar neus, die veranderde in dampwolkjes. Zij stegen op en werden langzaam één met de omgeving. Even keek ze het wolkje na, waarna ze zichzelf in beweging bracht en naar de prooistapel toestapte. Er lag weinig op de stapel, bijna niks, het zorgde ervoor dat Snowdrop even een licht paniekaanval kreeg en haar ogen wijd opensperde. Maar die was al snel over en zonder nog verder aandacht aan de prooi te vergen, gooide ze de muis op de stapel en trippelde ze met neergeslagen ogen en hoofd naar een plekje op de rand van het kamp. Ze ging zitten en uiteindelijk ging ze liggen. De grijswitte kattin sloeg haar poten over haar kop en hoopte, diep vanbinnen, dat de wereld even kon verdwijnen of dat ze kon wegzinken in de vergetelheid van de duisternis.

Tag:: Dogdance | Words:: 183

Langzaam maar zeker raakte Dogdance aan de beterende hand. Ondanks de zware bladkaal en de kittens die nog dagelijks bij haar zoogden, raakte ze dankzij de goede zorgen van Silverfang weer ietwat aangesterkt, zover dat mogelijk was in dit seizoen. Toch verweet ze het de kater wel, ze wist dat hij zelf ook goed moest eten... Een leven zonder Silverfang kon ze zich immers niet voorstellen. Maar toen viel haar blik zich op een poes die met haar voorpoten over haar kop lag, een teken van pure wanhoop in Dogdance's ogen. Voor een moment aarzelde de poes, maar liet vervolgens toch haar stem luiden. Wat kon het haar ook schelen, op zulke goede voet met de Thunderclan stond ze immers niet. "Hey, jij, al je zo blijft liggen vries je misschien aan de grond vast." Miauwde ze droogjes en ietwat lomp. Maar goed, wanneer was Dogdance ooit tactvol geweest?

Snowdrop

De stem was al snel hoorbaar. "Hey, jij, al je zo blijft liggen vries je misschien aan de grond vast." Snowdrop tilde poten van haar kop en ontmoette de blauwe ogen van de kattin. De grijswitte kattin slikte eens en zette haar poten op de grond om zichzelf recht te duwen. "Ja, misschien heb je wel gelijk," mompelde ze sarcastisch terug. Ergens moest ze niet echt vriendelijk doen tegen deze kat. Want ze wist toch dat Dogdance haar waarschijnlijk haatte voor het feit dat ze Silverfang had verteld over dat Shadowclan incident. Ze zuchtte eens en sloot even haar ogen om alles op een rijtje te zetten. Even leek het echt alsof de wereld langzaam verdween, enkel het geluid van de stille wind sloeg in op haar oorschelpen. Maar ze moest de realiteit onder ogen komen, ze kon niet enkel in haar wereld leven. Langzaam opende ze haar ogen. Ze probeerde wel meteen de blik van de kattin op te vangen. "Hoe gaat het met Dustkit?" Vroeg ze zachtjes. Ze hoopte dat de kit niks mankeerde, hij verdiende het niet. Een gevoel van zwakte overspoelde haar. Zij was niet snel genoeg geweest om Sycamorekit te reden en ze was ook niet bij Dustkit gebleven om samen met hem naar de Medicine Cats' Den te gaan. Ze sloeg haar ogen van de gestalte en liet haar schouders wat hangen. Kon ze dan ook niks goeds doen?

Tag:: Dogdance | Words:: 235

Toen de poes opkeek ging er een lichte schok door Dogdance's lijf heen. Het was Snowdrop, de poes die haar verlinkt had aan Silverfang destijds. De poes haar blik verharde licht en haar grijns kreeg een meer sarcastische trek. Ze overdreef niet eens als ze zei dat ze deze poes voor geen meter vertrouwde. Ze wist niet wat de motieven van de poes waren, aangezien Dogdance sowieso niet in altruïsme geloofde. En de enige andere reden die ze kon verzinnen was Silverfang... Was Snowdrop bezig met haar en Silverfang uit elkaar te drijven? Een steek van wantrouwen en jaloezie ging door haar heen. En toen Snowdrop naar haar kittens begon te vragen voelde dat enkel en alleen maar als bevestiging. Dogdance bleef de poes aankijken met haar scherpe blik, ze liet een moment van stilte vallen. "Het gaat prima met hem, steeds beter." Miauwde de poes.

Snowdrop

De blik voelde alles behalve prettig, dus sloeg ze haar ogen van de kattin af. "Het gaat prima met hem, steeds beter." Sowdrop knikte afwezig. "Het spijt me," zei ze zachtjes. Opnieuw probeerde ze richtte ze haar kop op, in de hoop oogcontact te maken met de kattin. Maar ze vond de moed niet om het te doen en ze wierp opnieuw een blik op de bevroren grond. "Ik bedoel... Ik had hem nooit achter mogen laten," mompelde ze zachtjes. Opnieuw probeerde ze oogcontact te maken, maar opnieuw lukte het niet. maar ergens wist ze dat ze zwakte toonde als ze steeds naar de grond staarde, dus keek ze rakelings langs de kattin heen, hopende haar blik niet meer te kruisen, maar ook niet zwak te lijken. "Ik was beter hier gebleven, Sycamorekit was toch al dood toen ik toekwam en ik kon mezelf waarschijnlijk wat nuttiger maken als ik hier was gebleven," Ze streek even met haar rechterpoot over haar andere poot. Ugh... Ze voelde zich echt niet op haar gemak, hier en nu...

Tag:: Dogdance | Words:: 176

Dogdance voelde zich steenkoud worden toen ze naar de woorden van Snowdrop luisterde. "Ik was beter hier gebleven, Sycamorekit was toch al dood toen ik toekwam en ik kon mezelf waarschijnlijk wat nuttiger maken als ik hier was gebleven," Legde de poes uit. Had die feeks...? Haar gezicht vertrok zich door woede, haar nekharen rezen overeind en haar klauwen gleden zonder aarzeling uit hun beschermende hulzen. Hoe durfde die rotkat, hoe durfde ze! "Jij..." Siste Dogdance, haar ogen vernauwd tot dunne spleetjes. Haar staart zwiepte agressief heen en weer. "Jij hebt Dustkit daar achter gelaten in het territorium bij al die gevaren, terwijl je een toch al niet te redden, dooie kitten naar het kamp hebt gesleept?!" Haar stem verhief zich een octaafje hoger van onbeheerse woede. "Jij vuile feeks!" De gore verrader! Het was omdat ze Skyclan katten waren, of niet?! Een Thunderclan kitten was immers meer waard. Of misschien probeerde Snowdrop op die manier wel de relatie tussen haar en Silverfang kapot te maken. Haar bloed kookte van woede en het had niet veel gescheeld of ze had ter plekke haar nagels in de vacht van de poes geboord. Woedend was ze, echt woedend.

000 words

tagged: Dogdance & Snowdrop

Location: Thunderclan Camp

Notes: -

ty sophia

Dat Sycamorekit de aanval van de roofvogel niet had overleefd was bij Silverfang als een schok aangekomen. Het was natuurlijk vreselijk als een clan een kitten verloor, maar het idee alleen al dat Dustkit hetzelfde lot had kunnen overkomen.. Silverfang wilde er niet aan denken. Zijn zoontje had echt heel veel geluk gehad, het had maar een haar gescheeld of hij was ook tussen de klauwen terecht gekomen. De kater liet even een zucht over zijn lippen glijden en keek hoe zijn adem langzaam in een ijzige wolk veranderde. De winter leek langer dan ooit, en de magere prooistapel hielp niet echt mee om de depressieve sfeer in de clan te bevorderen. De katten waren allemaal gespannen, chagrijnig en hongerig door de strenge bladkaal. Nieuws zoals het verliezen van een kitten kwam dan ook extra hard aan.
Er klonk plotseling geschreeuw en Silverfang keek met een ruk op toen hij de stem van Dogdance herkende. Ze stond tegenover Snowdrop en het leek alsof ze de poes ieder moment kon aanvliegen. Oh nee toch.. Hij wist niet waarom ze zo woest was, maar het kon niet veel goeds betekenen. Met haastige passen liep Silverfang er op af. "Wat is er aan de hand?" vroeg hij snel, terwijl hij tussenbeide kwam en voor haar ging staan zodat ze haar klauwen hopelijk op de grond hield. Zijn ogen haakte zich in de hare die vlamde van furie.

t h a n k s . s o p h i a

Snowdrop

Opeens, veranderde de sfeer plotseling en wel meteen maakte Snowdrop zich instinctief zo klein mogelijk. De haren van de kattin stonden overeind en haar ogen, welke ze niet durfde te ontmoeten, waren waarschijnlijk vol van woede. Wat... Had ze iets verkeerds gezegd? Ze slikte toen ze in haar ooghoek de snelle beweging van haar klauwen zag die zich in de aarde plantte. "Jij..." Zei ze. Snowdrop slikte en probeerde zichzelf nog kleiner te maken dan dat ze al was. "Jij hebt Dustkit daar achter gelaten in het territorium bij al die gevaren, terwijl je een toch al niet te redden, dooie kitten naar het kamp hebt gesleept?!" Snowdrop's ogen werden troebel en haastig schudde ze haar kop. Wat? Wat bedoelde ze? "Jij vuile feeks!" Riep ze uiteindelijk uit. De onduidelijk blik van de grijswitte kattin werd al snel gevuld met verwarring en angst. Toch dwong ze haarzelf wat overeind te komen, toch hield ze haar kop laag. "Ik bedoelde in het kamp," murmelde ze zachtjes. Ze voelde hoe de tranen stekten in haar ogen en hoe ze elk moment al haar emoties de vrije loop zou laten gaan. "Ik was in het kamp en hij ook en hij vertelde mij dat ik Sycamor..." "Wat is er aan de hand?" Oh nee, ze wierp een angstige blik op Silverfang die tussen hen in sprong. Dit was de druppel, ze voelde het. Een traan ontglipte aan haar blik en gleed langs haar kaak heen om daarna van haar kop af te glijden. "Het spijt me," murmelde ze zachtjes, terwijl ze wat afstand nam van Silverfang. De zilveren kater was één van de weinige katten die haar mocht, toch wist ze dat hij Dogdance boven haar zou verkiezen, en daar mocht ze niet boos om zijn. Dogdance had meer recht op zijn bescherming dan zij, die twee hoorde bij elkaar.

Tag:: Dogdance & Silverfang | Words:: 308

Dogdance poten trilden en haar oren lagen plat in haar nek. Haar adem kwam gejaagd en beverig uit haar mond. Ondanks dat ze wel weer de mentale gesteldheid kon hebben om vurig te exploderen, het lichaam was er nog niet sterk genoeg voor. Ze kon de wereld voelen draaien en haar ogen waren ook vochtig geworden. Hoe kon ze.. Hoe kon ze... Maar de woorden die Snowdrop uitstootte brachten verwarring in haar hoofdje. "W-wat.." Bracht ze uit, haar stem rillend. "Jij zei..!" Haar woorden kwamen bijna als een zachte piep uit haar mond. De vermoeidheidsklap kwam nu al sterk en snel. Maar Silverfang kwam er snel tussen. Geweldig... Nu had Snowdrop waarschijnlijk haar zin ook nog. Silverfang boos op haar maken. Maar Dogdance dacht niet helder genoeg om die beschuldiging te uiten. Ze was gewoon bang. Bang dat nu Silver en zij eindelijk alles goed hadden, dat iemand het kapot zou maken. "Jij.." Miauwde ze, terwijl haar tranen eindelijk vielen.. "Zij.." Haar woorden waren stamelende, verwarde, loshangende woorden. "Zij heeft Dustkit achtergelaten.." Haar stem trilde, haar oren nog plat in haar nek.

000 words

tagged: Dogdance & Snowdrop

Location: Thunderclan Camp

Notes: -

ty sophia

Toen Snowdrop achteruit deinsde en haar verontschuldigingen aanbood keek Silverfang haar aan. Met zijn strenge blik probeerde hij een verklaring af te dwingen. Het was eigenlijk een automatische reactie om Dogdance te verdedigen. Hij zou het altijd voor haar opnemen, ongeacht de situatie. Dat Snowdrop reden had om ergens spijt van te hebben deed zijn argwaan groeien, maar toen hij de tranen in haar ogen zag besefte hij dat dat onredelijk van hem was. Snowdrop was een vriendin van hem, ze zou Dogdance nooit opzettelijk pijn doen. Zijn blik verzachtte vrijwel meteen. Ook Dogdance was behoorlijk van streek en toen Silverfang haar trillende, stamelende verschijning zag stapte hij sussend op haar af. Eerst de boel maar eens kalmeren, in haar zwakke gesteldheid zou ze zich niet eens zo mogen opwinden. De kater drukte zich tegen haar aan en probeerde haar wat tot bedaren te brengen. 'Zij heeft Dustkit achtergelaten.' Silverfang begreep niet goed wat ze bedoelde, maar het feit dat de ruzie blijkbaar over hun zoon ging maakte hem wel ongerust. Hij liet zijn blik weer op Snowdrop vallen. "Wat bedoelt ze Snowdrop?" vroeg hij. Zijn stem was niet verwijtend, maar toonde wel aan dat hij wilde weten wat er gaande was. En aangezien Dogdance niet echt in staat leek het hem te vertellen vroeg hij het aan haar. Hij verwachtte dat Snowdrop er eerlijk op zou antwoorden.

t h a n k s . s o p h i a

Snowdrop

De blik van Silverfang maakte haar alleen nog banger en ze wilde zich omdraaien en al huilend het kamp uitrennen. Ze had niks verkeerds gedaan? Waarom? De tranen druppelde van haar pels af en even liet ze de blik van haar Deputy los om te kijken naar de druppels die zich met de sneeuw hadden vermengd. "Sorry," fluisterde ze. "Sorry," herhaalde ze, alsof er iets niet goed zat in haar kop. Even richtte ze haar ogen terug op Silverfang, hij had zich tot Dogdance gericht en ze kon wel horen wat de kattin zei. "Zij heeft Dustkit achtergelaten.." Snowdrop slikte. Was er iets mis met die kat? Kon ze niet luisteren? Nee, zij kon het gewoon niet uitleggen. Waarom kon ze nu ook niet zwijgen? Snowdrop probeerde zichzelf nog meer tegen de grond te drukken en langzaam kroop ze steeds meer naar achter. Maar al snel ontmoette ze de ogen van Silverfang. Een rilling trok door haar heen. "Wat bedoelt ze Snowdrop?" Haar hele lichaam trilde van angst. Even was ze haar tranende ogen vergeten, maar toen ze weer een warme druppel langs haar keek voelde rollen, wist ze dat ze nog steeds zat te huilen als een kitten. "Ik... Ik..." Haar stem trilde van zowel angst als woede. Die kat had gelogen! Die kat had gelogen! Hoe durfde ze? Waarom haatte Dogdnace haar? Was ze dan zo gehaat in haar clan? Ze liet even haar blik over de sneeuw voor haar poten glijden, waarbij ze even grote happen lucht in haar longen perste en even haar gedachten op een rijtje zette. Langzaam vond ze haar kalmte terug, ookal trilde ze nog zachtjes van het feit dat haar als een steen had geraakt. Opnieuw deed ze ene poging de ogen van haar deputy te ontmoeten en deze keer bleef ze ze vast houden. "Toen Sycamorekit werd aangevallen was Dustkit bij hem," vertelde ze. "Ik was hier in het kamp," ze wierp even een blik op Dogdance zodat dat duidelijk was. "Dustkit kwam in alle heisa het kamp binnen en riep om hulp, ik ben naar hem toegekomen en heb hem wat gekalmeerd waarna ik zei dat hij naar de Maskheart moest," ze slikte eens en keek Silverfang terug aan. "Ik ben toen opzoek gegaan naar Sycamorekit," eindigde ze haar verhaal. "Ik bekende net aan Dogdance dat het beter was geweest als ik met Dustkit was meegegaan in de plaats van Sycamorekit te zoeken," Ze liet haar blik terug vallen op de sneeuw voor haar poten. "Het spijt me," mompelde ze zachtjes, waarna ze opnieuw de tranen voelde stroomden over haar kaken.

Tag:: Dogdance & Silverfang | Words:: 432

000 words

tagged: Dogdance & Snowdrop

Location: Thunderclan Camp

Notes: -

ty sophia

Het was hartverscheurend om beide poezen zo van streek te zien. Net als bij kittens had Silverfang daar echt wel een zwak voor, niet dat hij dat ooit zou toegeven, maar dat betekende niet dat hij niet van Snowdrop wilde weten wat er gebeurd was. Het ging ten slotte wel om zijn zoon. Terwijl hij de poes naast hem zachtjes suste begon degene voor hem de situatie uit te leggen. Hij luisterde, en moest eerlijk toegeven dat hij opgelucht was toen hij hoorde dat het 'enkel' daarover ging. Het was gewoon een miscommunicatie geweest. Silverfang keek weer naar Dogdance. "Wat ze zegt is waar Dog, ik vond Dustkit in de medicine den. Sorry, dat had ik moeten vertellen, maar ik wilde je niet nog ongeruster maken dan je al was," zei hij om Snowdrop's woorden te bevestigen. Ze had het niet kwaad bedoeld, in tegenstelling ze had juist gehandeld om naar Sycamorekit te gaan. Voor hetzelfde geld had hij de aanval wel overleefd.. "Snowdrop bedoelde het goed, en Dustkit is uiteindelijk weer veilig in zijn nest beland. Het heeft geen zin om je op te winden," hij probeerde even te glimlachen en een zachte lik over haar kop te geven in de hoop dat ze wat zou kalmeren.

t h a n k s . s o p h i a

Bevend stond Dogdance daar, zo onstabiel als een klein rietje. Ze moest tegen Silverfang aanleunen om niet om te vallen en kneep haar ogen eventjes dicht. Ook bij haar vloeiden de tranen rijkelijk., uit vermoeidheid en uit angst. "Toen Sycamorekit werd aangevallen was Dustkit bij hem," vertelde Snowdrop. Met gesloten ogen luisterde Dogdance. "Ik was hier in het kamp, Dustkit kwam in alle heisa het kamp binnen en riep om hulp, ik ben naar hem toegekomen en heb hem wat gekalmeerd waarna ik zei dat hij naar de Maskheart moest," ze slikte eens en keek Silverfang terug aan. "Ik ben toen opzoek gegaan naar Sycamorekit, ik bekende net aan Dogdance dat het beter was geweest als ik met Dustkit was meegegaan in de plaats van Sycamorekit te zoeken. Het spijt me," Dogdance voelde zich verward. Maar Snowdrop had toch gezegd dat ze Dustkit had achtergelaten? Bedoelde ze dan niet buiten het kamp? Ze snapte het niet meer... "Wat ze zegt is waar Dog, ik vond Dustkit in de medicine den. Sorry, dat had ik moeten vertellen, maar ik wilde je niet nog ongeruster maken dan je al was," klonk nu ook Silverfang. Dogdance keek met betraande ogen op. Ze wilde gewoon dat alles goed kwam. Dat Dustkit gewoon altijd veilig was geweest. Ze kon er niet tegen dat hij was blootgesteld aan een trauma waarvan ze hem niet had kunnen beschermen. En ze kon niemand als schuldige aanwijzen dan zichzelf, zijzelf had niet goed opgelet... Ze voelde zich een vreselijke moeder. "Snowdrop bedoelde het goed, en Dustkit is uiteindelijk weer veilig in zijn nest beland. Het heeft geen zin om je op te winden," Dogdance keek voorzichtig op en mompelde met platgelegde oren een excuses. "S-sorry.. Ik dacht... Ik.." Ze liet haar kop hangen en schudde deze met hangende oortjes. Ze voelde zich alleen maar vreselijker.

Snowdrop

Een opgelucht gevoel verspreidde zich over haar borst toen Silverfang haar woorden ondersteunde. "Wat ze zegt is waar Dog, ik vond Dustkit in de medicine den. Sorry, dat had ik moeten vertellen, maar ik wilde je niet nog ongeruster maken dan je al was," Snowdrop voelde langzaam hoe haar angst wegebde en hoe de tranen niet langer uit haar ogen rolden. Ze voelde enkel nog wat druppels die langs haar kaken hun weg naar beneden zochten, meer niet. Toch bleef ze ineengedoken zitten, haar blik was leeg, toch was er een schijn van medelijd met het koppel. Niemand verdiende zoiets mee te maken, geen enkele ouder. Nu pas drong het tot Snowdrop door dat Dogdance er niet al te stabiel uitzag. Een paar tellen geleden, toen haar zicht nog troebel was van de tranen, had ze het trillende lichaam van Dog niet zo goed gezien en hechte ze er ook niet veel aandacht aan. Maar nu zag ze maar al te goed hoe fragiel ze eruit zag. Wat was er in Starclans' naam met de kat gebeurd? "Snowdrop bedoelde het goed, en Dustkit is uiteindelijk weer veilig in zijn nest beland. Het heeft geen zin om je op te winden," De grijswitte kattin knikte langzaam. "S-sorry.. Ik dacht... Ik.." De stem van de kattin liet haar opkijken en even richtte Snowdrop zich op. Behoedzaam liep ze naar hen toe, tot ze net op dezelfde plek stond als waar hun conversatie was begonnen. Snwdrop rechte haar rug en stak haar kop naar boven, toch kromp ze vanbinnen ineen van die plotselinge beweging waarbij ze al de aandacht op zichzelf legde. "Nee," zei ze met een vastberaden toon. Toch trok ze even met haar oren toen ze hoorde dat haar stem nog zachtjes trilde van de angst die haar daarnet zo in haar greep had. "Ik moet mijn excuses aanbieden," Even wierp ze een zachte blik op Dogdance. "Ik had duidelijker moeten zijn," Ze sloeg haar ogen van de twee af. "Het was helemaal normaal dat Dogdance zo reageerde," Een zucht ontglipte haar lippen en opnieuw zocht ze oogcontact met haar deputy. "Het spijt me,"

Tag:: Dogdance & Silverfang | Words:: 354