Otterkit werd wakker met een rustig gevoel, ze rekte zich uit met haar poten recht voor uit. Otterkit wilde naar buiten dus moest ze dit slim aan pakken, geen krijger mocht ze zien. Dit gaat nog moeilijk worden dacht ze en verstopte zich even, ze maakte een makkelijke draaitje eruit en rende de den uit. Otterkit was eindelijk na zoveel tijd op het kamp, ze keek even rond met een glimlach en bedacht bij zichzelf wat mooi, iedereen is zo blij en vrolijk. Daardoor kreeg ze zelf een fijn gevoel, ze staarde rond of ze ergens anders nog kittens zag maar er waren alleen maar Apprentices en warriors. Otterkit liep een beetje angstig maar toch trot door het kamp en voelde haar hart bonken, ze voelde ook de koude zachte fijne wind maar ook het gras onder haar pootjes. Otterkit stook fier haar neus in de lucht en schudde de sneeuw uit haar vacht, ze moest iets bizonders doen iets wat geen enkele kitten bedacht had. Ze wilden haar eigen Paradijs op richten samen met haar vrienden en elke dag een avontuur beleven, ze staarde in de lucht maar dat gaat me nooit lukken. dacht ze in haar hoofd Maar ik blijf geloven. Otterkit kreeg een grote glimlach en sloot haar ogen en zag haar paradijs al helemaal voor zich, er groeide veel gras was vaak zon en er was eten genoeg en iedereen hielp elkaar. Otterkit's ogen straalden hoop uit en glimlachte, ze keek nog even naar haar den en sloot haar ogen en kreeg een glimlach en draaide zich weer om en liep met een zwiepende staart weer veder.