The first time I saw kittens.... (Swankit, fastkit, Wisperkit, Cottonkit en Hummingkit)

Otterkit lag fijn en knus in haar nestje tegen de vacht aan van een krijger, ze knipperde even. Otterkit was erg moe en had toch zin om een van haar bekende avonturen te beleven die ze altijd beleefde, ze tuurde langs de holen en staarde in de lichte verte. Otterkit stapte haar warme nesteje voorzichtig uit zodat de krijger er niets van wist, ze sloop ongezien langs de dicht begroeide boom takken. Gelukkig ben ik van die krijger af, wat een mooi beeld zou dat iets betekenen of zou het niks beteken ik denk dat.... dacht ze. Otterkit keek naar andere nestjes maar die waren leeg zo laat dus een goeie tijd om te vertrekken en even rond te dwarrelen op de Riverclan, ze stapte stap voor stap veder en ze hief haar kop omhoog. Overal scheen zon licht door heen, door de takken naar de grond die er van kleurden. Otter keek even omhoog naar het prachtige zon licht die dor de bladeren heen scheen, ze rook al vanaf hier de frisse lucht van buiten. Ze staarde bewonderend naar buiten waar de eeuwige elenden ophield, ze zette stap voor stap neer met haar spier witte pootjes. Otterkit kreeg een korte blik dat ze naar buiten liep en iedereen voor haar zag juigen, ze hiefde haar kop fier omhoog en stopte even toen ze niemand zag en dacht bij zichzelf oja er was niemand, vergeten hehuhuhhehu. Otterkit spitste haar bruine oren en keek elke kant op e hoorde iets dus moest weg wezen, ze rende het Nursery terug in en vestopte zich achter een muur. Otterkit hoorde iets, iets wat ze niet zou weten iets wat nog een geheim was voor haar die iets die ze nooit zou weten of zich zou kunnen veraden. Otterkit keek met geschrokken ogen toen ze een vreemd gevoel kreeg en bedacht zich ze keek achter zich, Oh my! dacht ze.

Fastkit kwam na enige tijd de nursery uit om te zien wat er buiten allemaal gebeurde, toen hij bijna buiten was hoorde hij een heel eigenaardig geluid en liep een beetje verder naar buiten totdat plots een andere kitten terug naar binnen zoefde. Waarom rent die nu weg? vroeg hij zich af en liep er achteraan.

Het zwart witte poesje keek nog een maal om naar haar warme nest, toen ze zachtjes weg trippelde. Ze was van plan om voor het eerst in haar jonge leventje een kijkje bij de Denuitgang te nemen. Ze zag wat andere kittens rennen, maar negeerde deze een beetje, ze was namelijk niet zo sociaal. Een zucht rolde over haar lippen toen ze plaatsnam bij de ingang en een koude bries waaide door haar pluizige pels, die haar hier gelukkig voor beschermde. Hummingkit had een broertje en een zusje, Whisperkit en Honeykit. Hun ouders leefden niet meer, dat beweerde men tenminste. Ze had hier en daar wat geroddel opgevangen over dat hun ouders hen hier achter gelaten hadden en ergens anders waren gaan leven. Hummingkit had het nooit zo begrepen, maar had er vrede mee gehad. Ze keek naar de kleine witte vlokjes die langzaam naar beneden dwarrelden om zich vervolgens bij het dikke deken wat er al lag te voegen. Ze keek er geïnteresseerd naar, maar verloor na een tijdje haar aandacht door twee andere kittens die met elkaar aan het spelen waren.

Swankit opende haar blauwe oogjes. Het daglicht straalde de nursery binnen, en het was tijd om op te staan. Swankit had besloten dat ze vandaag de wereld zou gaan verkennen. Of, nouja, in ieder geval het kamp. Haar kleine bruine pootjes trippelde de nursery uit, klaar voor een nieuwe dag. Een beetje onzeker stond ze buiten het hol. Wat nu? Een koude bries plaagde haar, en ze huiverde even. Ze had een kort kitten vachtje, hopelijk zou die later langer worden. Het begon te sneeuwen, en wonderlijke, witte sneeuw kristallen dwarrelde uit de hemel. Swankit keek er verwonderd naar. Voorzichtig stapte ze meer en meer weg van de nursery, geleid door de prachtige sneeuw. Ze zou het hele kamp rond gewandeld zijn als ze niet een andere kitten had zien zitten. Zij keek geintreseerd naar een groepje spelende kittens. De twee kleurige kitten dook in een. Zou de andere kat haar gezien hebben? Ze hoopte van niet, ze zou geen idee hebben hoe je ermee om zou moeten gaan.....