Spelen. Maar ik weet nog niet met wie?

Zebrakit lag heerlijk bij zijn moeder, zijn buikje was heerlijk gevuld met melk. Maar er was een probleem: hij verveelde zich enorm. "Er is hier niks te doen." Mompelde Zebrakit in zichzelf, hij keek de Nursery door of hij iemand zag die met hem wou gaan spelen. Maar nee, bijna elke kitten was aan het slapen. Zebrakit zuchtte even en strekte zijn kleine pootjes. De zon volop en zijn vacht bracht de warmte naar hem toe. Zebrakit keek naar buiten en zag de apprentices een speel gevecht houden. Hij wou zo graag een apprentice zijn, maar hij was veels te jong. Zebrakit liep een stukje verder de Nursery in opzoek naar een vriendje om mee te spelen. Opeens zag hij een ander hoekje van de Nursery waar hij nog nooit was geweest. "Misschien is hier een kitten die wel wakker is." Zei Zebrakit zacht tegen zichzelf, hij liep richting het hoekje hopend om iemand te vinden waarmee hij kon spelen.

Dotkit lag lekker te slapen in een donker hoekje van de Nursery. Hij droomde dat ze een heerlijke dikke muis op het spoor had. Ze sloop naar hem toe. Nu zou ze die sprong moeten maken. Ze dook nog mer ineen en toen....

Dotkit wordt wakker. Blijkbaar heeft ze met haar poten liggen schoppen, want een klein kuiltje ligt naast haar poten. Wanneer zou ze eens een echte prooi vangen? Ze rekt haar pootjes uit obver de kille vochtige aarde die haar verkoeling geeft op deze warme dagen. Ze legt haar kop weer op haar poten om weer te gaan slapen als ze Zebrakit ziet lopen. Hij kijkt zoekend om zich heen. Dotkit staat op en loopt naar hem toe. 'Wat zoek je?' vraagt ze opgewekt. Ze gaat zitten en likt haar vochtige voorpoot schoon. Dan rekt ze zich nog eens uit, en kijkt weer naar Zebrakit.

Dotkit keek Zebrakit aan met vragende ogen. "Ik zoek iemand om mee te spelen. Iedereen hier slaapt en ik wil ze niet wakker maken." Zei Zebrakit, hij keek naar Dotkit die haar uitrekte en hem weer aankeek. "Wil jij misschien met mij spelen, Dotkit?" Vroeg Zebrakit, hij hoopte dat ze ja zou zeggen. Want anders had hij niemand om mee te spelen. Hij keek naar boven en zag dat het nog niet eens middag was. Hij rekt zich nog een keer uit en hij keek Dotkit aan. Zebrakit hoopte dat ze ja zou zeggen, maar ja hij kon haar natuurlijk niet dwingen. Hij likte zijn poot en wreef die over zijn kop. De zon scheen nog steeds heerlijk op zijn vacht en dit zou een prachtige dag worden!

Edit Fireheart: Denk eraan dat je vijf volle zinnen moet posten.

Tailkit lag lekker knus en warm tegen zijn moeder en broetjes en zusjes aan, Maar hij sliep niet echt hij sliep maar een soort van half en even later voelde hij zijn broetje overeind krabbelen en hij bleef nog even liggen. Even leter krabbelde ook Tailkit overeind en hij waste even zijn donzig zachte rode vachtje, maar toen hij daar klaar mee was stond hij op en kreeg zijn staart in het oog. Een fractie van een saconde later zat Tailkit dan ook achter zijn staart aan. Maar al snel werd Tailkit moe en hij stopte en keek om zich heen waar zijn broetje was, Die hij even later verderop in de nursery samen met een andere kitten zag praten en hij rende erop af en zei: 'Hoi Zebrakit' tegen zijn broetje en: 'Hoi, ik ben Tailkit. Wie ben jij?' tewgen de andere kitten die hij nog niet kende maar hij hoopte natuurlijk dat die snel zijn vriend zou worden.

'Oké, natuurlijk wil ik dat!' zei Dotkit nog steeds opgewekt. Er kwam een rode kater naast Zebrakit staan. 'Hoi, ik ben Tailkit. Wie ben jij?' vroeg hij met een onderzoekende blik.'Ik ben Dotkit!' zegt ze trots. Ze bekijkt zijn staart, maar ze wil er niks over zeggen. 'Zullen we spelen?' vraagt ze met een hoog stemmetje. Nog voordat ze antwoord krijgt zakt ze door haar voorpoten en kijkt hen dreigend aan. 'Vrees mij, Tigerstar!' zegt ze uitdagend. Ze voelt een kracht door haar poten stromen, eentje die ze straks in haar sprong gaat gebruiken. Haar ogen vallen op de schouders van Zebrakit. Ze ziet dat hij ze al een beetje spant voor de aanval. Nog een moment blijft ze wachten maar neemt dan de sprong naar 'Tigerstars' schouders.

Brightkit voelde iemand naast zich wakker worden, Tailkit was wakker geworden, Brightkit rolde om, maar ze was al niet meer moe, eeder actief, ze keek naar haal vel witte pootjes, ze leken wel licht te geven en dat velle witten op de rest van haar ligaam ook, was het daarom de naam -Brightkit?- Vroeg ze zich af. Ze wist het niet, maar het boeide haar ook niet, het vel gestipte poesje stond op en rekte zich uit, en liet een luide geeuw horen en zien. Toen stapte ze bij ahar moeder weg en haar zusje en broertjes Tot zo ver ze zien kon, ze zag drie kittens spelen, ze trippelde er speels op af, en keek verlegen naar de vreemde kitten, ze was klein geboren en ze was nog steeds heel klein, zelfs haar jongere zusje was groter dan haar, maar ja, ze was gewoon klein, haar gedrag was ook vel jonger en verlegener, maar ze liet het niet merken en ze zei zo luid mogelijk, 'Hallo Zebrakit, en Tailkit', ze keek naar de andere, 'Hallo, ik ben Brightkit, jij?' Vroeg ze verlegen. Ze wende zich weer tot haar broertjes, en ging bij hun staan, 'wat doen jullie? Mag ik mee doen?' Vroeg ze. Ze keek naar de andere kitten, en hoopte op ja.

Tailkit kwam naast hem staan en keek naar Dotkit. Dotkit vertelde gewoon wie ze was en stond in een speelse houding. Ze sprong heel erg behendig op Zebrakits schouders. Hij ging meteen op zijn buik liggen en hoopte dat ze eraf zou vallen. De wind zwiepte heerlijk door zijn vacht en de zon scheen warm op zijn wit met zwarte vacht. Hij keek om zich heen, iedereen sliep nog behalve de drie kittens. Heerlijk vond hij het zo! Opeens spitste hij zijn oren en zag dat Brightkit uit de schaduwen kwam aanlopen. Ze keek verlegen naar hen toen ze vroeg of ze mee mocht spelen. Zebrakit mocht haar verlegenheid wel, niet dat hij haar zou ondrukken. Nee dat nooit! Maar ze was dan niet brutaal of veels te druk. Ze was altijd heel rustig in de Nursery. "Natuurlijk mag je meedoen!" Zei Zebrakit, hij vond het erg leuk als ze met zijn vieren konden spelen. "Laten we teams maken, dus twee tegen twee. Wie wil bij wie? en o ja, laten we maar naar buiten gaan, anders maken we alle queens wakker. Dan hebben we een echt groot probleem." Zei Zebrakit, hij liep alvast in de richting van de Nursery ingang.

'ik ben Dotkit' trots tegen Tailkit en hij knikte naar Dotkit, daarna wende hij zich tot zijn zusje Brightkit en zei net als Zebrakit: 'tuurlijk!' Tailkit sprong een keer vrolijk heen en weer en luisterde daarna weer naar Zebrakit die zei: "Laten we teams maken, dus twee tegen twee. Wie wil bij wie? en o ja, laten we maar naar buiten gaan, anders maken we alle queens wakker. Dan hebben we een echt groot probleem." 'Ja goed idee!' riep Tailkit en daarna zei hij tegen Zebrakit: 'mischien kunnen wij samen?' en daarna liep hij vrolijk achter Zebrakit aan naar buiten en daar ging hij weer naast zijn broetje staan en wachtten totdat de anderen ook zouden komen.

"Natuurlijk mag je meedoen!" Zei Zebrakit, Brightkit glimlachde blij, en Zebrakit vervolgde "Laten we teams maken, dus twee tegen twee. Wie wil bij wie? en o ja, laten we maar naar buiten gaan, anders maken we alle queens wakker. Dan hebben we een echt groot probleem." Brightkit knikte, en liep naar de poes, ze kende haar nog niet, en ze wouw wel bij haar, kon ze haar ook leren kennen. 'Zullen wij?' Vroeg ze verlegen. Toen liep ze achter de twee anderen aan een keek nog even achter om om te kijken of het andere poesje volgde.

[Sorry inspi loos]

'Hoi Brightkit, ik ben Dotkit!' antwoorde Dotkit Brightkit. Toen Brightkit vroeg of ze samen in een team zouden antwoorde ze vrolijk 'Ja' en liep achter Brightkit naar buiten. 'Nu heet ik Dotpelt!' zei Dotkit trots. 'We moeten Warrior namen nemen, dan is het echter!' zei ze vrolijk. 'Hoe heten jullie?' ze ging zitten en keek naar Tailkit, Brightkit en Zebrakit. Ze had geslapen en moest nu even al haar energie kwijt. Haar staart zwiepte ongeduldig heen en weer terwijl ze met haar poten de grond kneedde. Ze keek naar de donkere vlekjes op haar poten. Ze zat inderdaad vol met 'Dots'. Ze keek weer op toen ze hoorde dat iemand wat ging zeggen.

'Hoi Brightkit, ik ben Dotkit!' Stelde ze zich voor, teon ze teams moesten maken koos Brightkit Dotkit, en Dotkit wouw wel. Ze liep achter haar aan eht hol uit. Dotkit zei dat ze nu Dotpelt hete, en daarna zei ze dat we warrior namen moesten enmen, omdat het dan echte leek, en Brightkit was het helemaal met haar eens, 'dan heet ik Brightleaf!' Piepte ze vrolijk! 'En leuk idee Dotkit, eeh pelt, kit' zei ze verwarend. 'En jullie, Tailkit, en Zebrakit?' Vroeg ze, ze keek naar Dorkit, ze ghad echt zin in spelen, en vooral met nieuwe vriendin, en ahar broertjes, het leek wel als of het poes v/s kater werd, heel erg leuk! Ja supper mega leuk! 'Maar wat zouden we ook al weer spelen', ze was het perongeluk vergeten, maar het zou wel uitgelecht worden.

Zebrakit keek toe hoe de andere katten zich buiten verzamelden. "Dus warrior namen hè, ik heet dan Zebrastripe!" Zei Zebrakit trots, hij keek naar zijn twee tegenstanders en ging naast Tailkit staan. "Goed 'partner' hoe en wanneer zullen wij de tegenstanders gaan aanvallen." Fluisterde Zebrakit in Tailkits oor, hij keek naar de lucht en zag dat de zon op zijn hoogste punt stond. "We hebben nog genoeg tijd om te spelen." Mompelde Zevrakit, hij was zo afgeleid dat hij zijn hele omgeving was vergeten. Dotkit en Brightkit stonden tegenover Zebrakit en Tailkit. Zebrakit ging in zijn gevechts houding staan en keek naar Tailkit. "Dit gaat een leuke dag worden!" Zei Zebrakit en hij wierp zich in de strijd.

"Dit gaat nog een leuke dag worden!" zei Zebrastipe voordat hij zich op haar wierp. Dotkit schrok niet, ze gooide Zebrakit gewoon van zich af. Tenminste, dat probeerde ze. Het kleine katerte hield zich goed vast, dus pas na een paar keer bokken werd ze bevrijd van Zebrakit. "Kom dan, hè!" spon ze luid. Ze keek even naar Tailkit, die al een tijdjeniks had gedaan. "Kom op Brightleaf!" riep ze en ze storte zich weer op Zebrakit. Ze genoot erg van het stoei partijtje, maar werd na een tijdje wel redelijk moe. Ze sprong even naar achteren om uit te rusten, terwijl ze naar het tafereel stoeiende kittens keek. Toen ze weer op adem gekomen was snelde ze in vechthouding en sprong bovenop Tailkit. "Wat is jou warrior naam?" vroeg ze terwijl ze haar kleine klauwtjes introk. "Wie er het eerst bij de apprentice den is!" riep ze terwijl ze een flink stuk vooruit stoof.

Dotkit werd aan gevallen door Zebra kit. Tailkit deed nog nis, en dus sprong ze ook boven op Zebrakit. 'Zo Zebrastripe!' Snorde ze luid. Ze bet heel erg zacht, gewoon dat het kietelde in de boot van Zebrakit. Toen lieten ze los, en Sprong Dotkity op Tailkit af, daarna snorde ze, wie eht eerste bij de Apprentices den is! Brioghtkit dacht niet eens na en rende al vrolijk weg. 'Wie er het laatste is is een muizenkeutel!' Miauwde ze vrolijk. Al mocht ze helemaal neit anar buiten, maar daar ahd ze schijt aan.

[Hoe oud ebn jij nu Dotkit]

Dotkit had hem er makkelijk afgebokt en hij lag nu op de zanderige vloer. "Ik krijg je nog wel!" Zei hij chagarijnig terwijl hij het zand uit zijn mond spuugde. Het gevecht ging even door en het stof vloog in de lucht ervan. Opeens stopten ze en zei Dotkit dat ze een race gingen houden. Heel oneerlijk stoof ze op de den af. Meteen kwam Zebrakit in actie en zette de achtervolging in. Hij zag dat Brightkit hem op de hielen zat. Hij schraapte met zijn achterpoot wat zand naar achter zodat ze niets meer kon zien. Slim bedacht, Zebrastripe! Zei een stemmetje in zijn hoofd. "Wacht! Dat ben ik helemaal niet! Ik zou nooit valsspelen!" Hij liep terug naar Brightkit, hopend dat ze niets ernstigs had..

(sorry voor late reactie, ik post trouwens express op verkeerde acc omdat ik met Thunder een mailtje krijg dat er gereageerd is en dat ik daarna dus sneller kan reageren)

Er werd een heleboel geroepen en Tailkit raakte de draad een beetje kwijt en gingt maar met zijn staart zitten zwaaien. Wel begreep hij dat hij met zijn broertje in het team zat. Toen het eenmaal op stoeien aankwam deed hij vrolijk mee, Dotkit vroeg iets aan hem en trots zwaaide hij met zijn staart terwijl hij 'Tailchaser!' riep en naar haar uithaalde. En Dotkit opeens met iets heel anders begon: een race naar de apprentice den! Snel spurtte Tailkit achter haar aan naar de apprentice's den. Tailkit rende ongeveer naast Zebrakit en zag dat die zand met zijn achterpoot omhoog zwaaide 'Dat is niet echt heel eerlijk Zebrakit' zei hij lichtelijk beschuldigend maar toch speels hij lachte en boog wat af naar links zodat hij Zebrakits vacht kon voelen.

Tijdens de race werd er zand in haar ogen ge schopt, Brightkit stopte en piepte van het prikkende zand in haar ogen. Zebrastripe kwam terug. Brightkit keek hem boos aan en piepte, 'waarom deed je dat!' Dat vond ze helemaal niet leuk, het deed pijn en was gemeen. Ze keek om zich heen en zag Tailkit ook bij Zebrakit hij lachte, vaag, vonden ze het grappig? Brightkit rende weg, ze vond het gemeen. Ze ging in een struikje zitten en staarde rond met een zielige boze blik.

EDIT: Vijf volle regels aub.

Zebrakit zag dat Brightkit boos weg rende, Tailkit kwam naast hem staan en zei iets. "Ik weet heus wel zelf dat het fout is!" Zei hij boos tegen Tailkit, hij rende Brightkit achterna en zag dat ze boos in een struikje zat. Ze keek boos om haar heen. Hij was een beetje zenuwachtig om het tegen haar te zeggen, maar het moest maar. "Sorry Brightleaf, ik wou alleen maar winnen. Weet je wat! Ik zal een ding doen voor jou. Het maakt niet uit wat!" Zei hij, maar als ze iets zei wat hij helemaal niet kon was hij de klos. Hij bleef naar haar kijken en keek of de andere kittens al bij de apprentice den waren. Van deze verte kon hij alleen ,aar kleine stipjes zien.

Onderwerp: Re: Spelen. Maar ik weet nog niet met wie?