A New Begin//Kittens + Dyingblack

Als een klein bolletje lag ze opgerold naast haar broertjes en zusjes. Het was warm, erg aangenaam. Maar er was een minpunt. Ze was hier niet in haar eentje. Er waren andere wezens die telkens tegen haar aankwamen, die haar rust verstoorde en waarvan ze nog wel eens een trap kreeg. Het was te krap, te krap om languit te liggen. Het was dan ook niet raar dat het kleine poesje blij was toen er een opening verscheen en een van haar siblings werd weggezogen. Toch borrelde er ook wat angst op, zij zou straks ook volgen. En wat zou er dan komen? Aan de stroom koude lucht te voelen toen haar tweede sibling verdween niet iets heel aangenaams. Ondanks dat ze zich verweerd wist ze dat zij de volgende was. Met haar pootjes probeerde ze het tegen te houden, maar tevergeefs. Ze wist dat ze hier niet tegenop kon. Haar pootjes ontspande zich en vlak daarna volgde de rest van haar kleine lijfje.

Een tedere lik gleed over haar rug. Ze bewoog zich niet en ontspande zich terwijl er meer likjes volgde. Het zorgde er voor dat de vreselijke kou een beetje wegtrok. Ze kon het niet zien, maar wist dat dit haar moeder was. Met een klein duwtje werd ze geduwd. Ze bewoog haar kopje verward heen en weer. Hield het nu al op? Ze probeerde haar ogen te openen maar het ging niet. Waarom moest haar moeder nu al stoppen? De aandacht die ze had gehad was fijn en... Een aangename geur drong haar snuitje in. Gelijk borrelde er een verlangen op naar het spul dat die geur veroorzaakte. Met haar achterpootjes duwde ze zich voorruit. Onder haar kopje voelde ze een vacht. Zachtjes sloot ze haar bek om de tepel. Zachtjes zoog ze en haar bek vulde zich met een warme drank. Gulzig nam ze nog een slok. Misschien dat het leven hier nog niet eens zo slecht was.

De nog naamloze kitten had in halve toestand van waarneming in een warme buik gelegen. Alles wat er daarbinnen gebeurde werd begeleid door het kloppen van een vertrouwd hart. Het voelde veilig, rustig. Hij werd nu al omringt door zijn familie, sommige in dezelfde ruimte als hij en sommige erbuiten. Het was nog niet dat hij ze kende, hij wist het geslacht niet en ze waren nog even naamloos als hijzelf. Van buiten weerklonken ook vaak stemmen. Een was er het vertrouwdst, die zal hij later kennen als zijn moeder. De stem klonk ook anders, wanneer die weerklonk kwamen er trillingen in de wand die hem veilig en warm hielt. En die stem joeg het eenzame gevoel weg, alsof er meer was dan hierbinnen. Soms was er een andere stem die had geleerd herkennen. Wanneer die sprak begon het ritme van zijn moeders hart te versnellen. Ook kwam er een prettig gevoel in hem, alsof die stem van de andere stem hielt. De woorden kende hij nog niet, dat besef kwam pas later. Ineens kwam de veilige ruimte in beweging, meer dan dat hij ooit eerder had gedaan. Het beviel hem niet, helemaal niet. De wanden trokken samen en werden begeleid met het kloppend hart dat nu meer als een geruis klonk. Terwijl zijn moeders longen zich vulde met lucht om daarna haar spieren te spannen duwde die kracht hem naar buiten. De wanden werden nauwer, al was de ruimte hiervoor met zo veel kittens ook nooit ruim geweest. En ineens was hij buiten. Een koude vlaag liet hem rillen terwijl hij ineens alles zelf moest doen. Zijn eigen bloed rondpompen, nu klonk er snelle kloppen van zijn eigen hart in zijn oren. Zelfs ademhalen moest de zwart witte kitten nu zelf. Gelukkig kwam er een vertrouwde warmte die zorgde dat zijn longen openschoten. De koude lucht brandde maar het was niet slecht. Hij hoorde een stem, zijn moeder, al was het nu niet meer zo ver weg, niet meer zo gedempt. Het gene wat ze zei betekende iets, iets wat hij zelf nog niet begreep. Deterkit. De klanken lagen hem in zijn mond, al kon hij nog maar enkel een gepiep laten horen. Maar zijn stem zou later nog door de ruimte klinken, woorden vormen die andere kittens weer niet begrepen. Toen hij ergens heen werd geduwd protesteerde hij niet, want wat hij vond was beter dan hij ooit eerder had gehad. Hij genoot van het voorrecht om als eerst, en zo ook het meest, te mogen drinken. Het duurde niet lang voordat hij omringt werd door andere kittens, die nu ook hun eigen naam droegen. En ookal was hij klaar met drinken, hij stond zijn warme plaats tegen de weke buik niet af. En zo viel hij in een vreemde slaap, een slaap die de nieuwe dingen probeerde te verwerken met nieuwe dromen. Nu begeleid door zijn eigen kloppend hart, die van zijn moeder waarbij hij warmte vond, en in de verte nog die van zijn broer en zussen. Om hem heen waren veel geluiden die hij negeerde, maar een teken was dat hij toch niet alleen was.