The sky is crying! (Shadekit)

Haar ogen waren zo groot als schoteltjes terwijl ze naar buiten keek. Hoe kon het? Angstaanjagend vond ze het... het kwam uit de lucht! Het witte spul dat normaal op de grond lag en koud aan je poten voelde kwam nu uit de lucht! Zomaar! Haar bekie hing half open terwijl ze vol verbazing naar de sneeuw die uit de lucht dwarrelden. Ze was nog maar een maand op de wereld en voor haar was het normaal dat er sneeuw op de grond lag, ze wist niet beter. Maar dat het daad werkelijk aan het sneeuwen was, dat had ze nog niet eerder gezien. Het had wel eens gesneeuwd, ja zeker... Maar dan had ze binnen gezeten of was ze aan het slapen. In iedergeval.. het was nieuw en dat moest ze met haar siblings delen! "Shaaaaadeeeekiiit!"Riep ze lang uitgerekt, zoals normaal bij haar was. Ze riep Shadekit, omdat ze hem redelijk slim vond. Al trok de poes ook wel erg snel conclusies, maar hij was nu eenmaal als slim bestempeld door haar... Dus moest hij haar uitleggen waarom de lucht sneeuw aan het huilen was! dat MOEST.

Shadekit keek slaperig om zich heen, het was al laat. Buiten de nursery viel de sneeuw met bakken uit de hemel. De grijze tabby rekte zich uit en sperde zijn mind wijd open om een geeuw naar buiten te laten. "Shaaaaadeeeekiiit!", Hij keek op toen hij de bekende stem van zijn zus, Moonkit hoorde. Moonkit was heel wat opstandiger en koppiger dan haar broer, dus besloot Shade haar haar zin te geven, en trippelde in haar richting. "Wat is er?", vroeg hij, waarna een geeuw zijn mond verliet.

Ah! Haar broer meldde zich eindelijk paraat. De poes zwiepte een keer met haar staart als teken blijdschap. Een dankbaar knikje was niet van haar te verwachten. De poes had niet door dat ze iemand misschien stoorde of wat dan ook. Het was niet haar bedoeling iemand lastig te vallen, ze had het simpelweg gewoon niet door. "Wat is er?"zei haar bro waarna hij geeuwde. Bij dat gebaar keek Moonkit hem even geïrriteerd aan.Luilak. "Nou kijk, de sneeuw die normaal op de GROND ligt komt nu opeens uit de LUCHT!" Haar schelle stem schoot de lucht in van verbazing. Met grote ogen keek ze hem vragend aan. Het was duidelijk dat ze van hem een uitleg verwachtte... En dat ze er alles aan zou doen die te krijgen.

Kort sorry :')

"Nou kijk, de sneeuw die normaal op de GROND ligt komt nu opeens uit de LUCHT!", riep de zwarte poes. Moonkits stem schoot een beetje uit. Ze keek haar broer met ogen vol verbazing aan. "Daar komt sneeuw nu eenmaal vandaan", legde hij uit, waarna hij zich nog eens uitgebrijd uitrekte.

-flutpost

"Daar komt sneeuw nu eenmaal vandaan"zei de kater en hij rekte zich nog eens uit. Iets wat in Moons ogen overkwam alsof het hem geen flikker interesseerde. Ze dacht even na, maar besloot dat ze met dat antwoord niet genoeg nam. Komop zeg, hij wist toch wel een beter antwoord. Haar gedachtes maakte ze ook duidelijk in haar houding, die van verrast naar ietwat boos en dominant ging. "Das geen goed antwoord!" piepte ze verontwaardigd. "Er is toch een rede dat het uit de lucht komt? of is Starclan met ons aan het klooien ofzo!"" zei ze, er was weinig respect voor Sarclan in haar woorden te horen. Maar dat was gewoon nog iets wat ze moest leren.

Onderwerp: Re: The sky is crying! (Shadekit)