Er droop bloed uit een wonde aan zijn zij, maar de witte kater deed of hij het niet merkte. Hij was zonet in een hevig gevecht verwikkeld geraakt in de thunderclan. De witte poes spookte nog steeds door zijn hoofd.. Het was een poes, moedig, zo sterk als ene kater en zo groot als hem. Hij wankelde het camp in en zag enkele katten nieuwsgierig naar hem kijken. Ach, je zag vast niet elke dag een knappe maar gewonde kat het camp binnenstrompelen. Opeens dook er voor hem een andere kat op. Hij fronste ene beetje, maar had geen energie meer over om al te bot te doen. Of al te vriendelijk. "Hallo", mompelde Whitelion bijna onverstaanbaar, waarna hij verder sjokte richting de warriorsden. Daar plofte hij neer en begon hij de wond schoon te likken. Opnieuw stond de kat voor hem. Whitelion keek op, maar zei niets. Even keek hij de kat aan, om daarna zonder een woord te zeggen verder te likken aan de wond.
~Open