What's.. this? [&Tall]

Wat ongerust werd ze wakker en draaide zich op haar andere zij, maar schrok toen van een leeg stuk nest. Waar.. waar was Tall? Bezorgd sprong ze overeind en haar nekharen begonnen wat te prikkelen. "Tall..?" Riep ze een beetje hulpeloos en stapte uit het nest, haar blauwe ogen schoten door de Nursery. Ze had wel gemerkt dat er de hele nacht niemand naast haar had gelegen, maar nu was hij er nog steeds niet? Was er misschien iets ergs gebeurd?

OOC; Ik heb even gedaan dat dit de dag na het topic met Cherry&Tall was xD

Langzaam werd de kater wakker, hij lag in het midden van het kamp, in de sneeuw maar hij had het niet koud. Verbazing lichtte op in zijn ogen, maar ineens herinnerde de kater zich wat er gisternacht gebeurt was, hij had Cherry getroost. Tevreden stond het katertje op, voorzichtig om het poesje niet te wekken, en rekte zich eens goed uit. Hij had zich dan wel voorgenomen om niet in slaap te vallen, maar toen de Dawnpatrol langs hem heen liep wist hij dat het prima was als hij nu ook zijn ogen dichtdeed. Rustig stapte hij op de nursery af, van plan om even te checken hoe Running had geslapen, hopelijk had ze niet eens gemerkt dat hij er niet was, maar die hoop werd de grond in gedrukt toen hij de nursery betrad. "Tall..?" Klonk het hulpeloos, meteen schoot hij naar het nest, en ontspande zich toen hij zijn zusje zag staan. Een zucht van verlichting verliet zijn mond, er was niets met haar, gelukkig. "Ja Running?"

Ze.. ze kon hem echt niet vinden. Allerlei zorgen schoten door haar kop en haar blauwe oogjes werden groot. Straks had een das hem te pakken gekregen? Of was hij gevlucht en kon hij de weg terug niet meer vinden? "Ja Running?" Opgelucht haalde ze adem en rende naar Tall toe om zich vervolgens in zijn vacht te drukken. Maar.. Ze rook iets anders aan hem. De geur van.. Voorzichtig deed ze een pasje achteruit en versmalde haar blauwe blik. "Waar ben je geweest?" Murmelde ze wat wantrouwend.

Ze leek opgelucht te zijn dat hij er was, hij grinnikte en knuffelde terug, maar keek verbaasd en bezorgd naar het poesje toen ze zich uit zijn greep terugtrok. "Waar ben je geweest?" Klonk het wantrouwend uit haar mond. De vraag maakte dat er een waterige glimlach op zijn gezicht verscheen, en hij keek haar in de ogen. "Ik moest iemand even troosten die het moeilijk had," Zei hij simpel, er niet teveel woorden aan vuilmakend. "Hoe heb jij geslapen?"

"Ik moest iemand even troosten die het moeilijk had," Running zwiepte een keer met haar staart. Wat..? Dus hij liet haar daarom maar gewoon in de steek? "Hoe heb jij geslapen?" De kitten negeerde deze vraag en keek haar broer nog steeds wantrouwend aan. "En dus blijf je de hele nacht weg? Wat als er iets met me was gebeurd?"

Ze negeerde zijn vraag, en in plaats daarvan kreeg hij een wantrouwende blik toegeworpen. Verdedigend zette hij zijn schouders hoger, en keek naar Running, zich afvragend wat hij in haar ogen verkeerd had gedaan. "En dus blijf je de hele nacht weg? Wat als er iets met me was gebeurd?" Hij liet zijn schouders weer zakken, sjonge, dat was het? "Dan was ik hier in minder dan twee seconden geweest, mijn broederliefde voor jou geeft me vleugels,"

"Dan was ik hier in minder dan twee seconden geweest, mijn broederliefde voor jou geeft me vleugels," Running begon meteen met haar kopje te schudden en zwiepte wat nerveus met haar zwart witte staart. "Je had beloofd me niet alleen te laten, Tall." Mompelde ze, wat feller dan eigenlijk bedoeld. "Maar ik denk dat jij je niet aan je belofte kan houden." Ze wierp hem een wat boze blik met haar blauwe oogjes. Hij vond andere poezen blijkbaar belangrijker. "Ga maar weer terug bij je vriendinnetje, ik.. ik kan mijn eigen wel vinden.." Mompelde ze, duidelijk boos op haar broer en draaide zich snel om en weigerde hem nog aan te kijken.

De kater keek eerst nog vrolijk, en wachtte op het antwoord van zijn zusje, maar wenste al snel daarna dat hij het nooit gehoord had. "Je had beloofd me niet alleen te laten, Tall." De felle stem deed hem oprecht pijn, en meteen vielen zijn oortjes naar beneden. Zijn ogen stonden vol verbazing, en voorzichtig liep hij dichter naar haar toe, "Maar ik denk dat jij je niet aan je belofte kan houden." Hij wendde zijn ogen snel af van de boze blik, en ook zijn staartje zakte nu. "Ga maar weer terug bij je vriendinnetje, ik.. ik kan mijn eigen wel vinden.." Dit was de druppel, hij rechtte zijn rug weer, liep koppig om zijn zusje heen, en drukte zijn neus tegen die van haar zodat ze hem wel aan móest kijken. "Hallo," Zei hij, best stellig, "Is er daar iemand? Want je kraamt onzin uit," Na deze woorden, die er zachtjes en lief uitkwamen ging hij weer rechtop zitten. De pijn die ze hem had gedaan was te lezen in zijn grote ronde ogen, "Ik heb jou nodig Running.." Hij keek naar de grond, "Jou, die anderen zijn alleen maar vrienden, het was een fout, ik ben er voor je.. Echt!"

"Hallo," Ze drukte haar oortjes tegen haar nek toen haar broertje voor haar kwam staan. Waarom begreep hij de hint niet? "Is er daar iemand? Want je kraamt onzin uit," Ze versmalde haar blik wat beledigd en keek naar de grond. "Ik heb jou nodig Running.." Ze snoof/ "Jou, die anderen zijn alleen maar vrienden, het was een fout, ik ben er voor je.. Echt!" Ze keek hem even kort aan, niet tevreden. "Je liet dit niet zien, je bent waarschijnlijk veel liever met die andere kittens, wil je me nu met rust laten?" Gromde ze zachtjes en liep langs hem heen.

Zijn zusje, zijn lieve zusje, begon te grommen en keek hem alleen maar heel erg boos aan. Daarna liep ze van hem weg, en snauwde hem nog wat na. "Je liet dit niet zien, je bent waarschijnlijk veel liever met die andere kittens, wil je me nu met rust laten?" Met stomheid geslagen bleef Tall even staan, en rende toen koppig achter zijn zusje aan. "Nee," Antwoordde hij stellig, toen hij wederom recht voor zijn zusje ging staan. "Ik heb geleerd dat je je beste vrienden nooit in de steek mag laten, dat heb ik bij jou wel gedaan, zonder dat het mijn bedoeling was.." Hij keek even naar de grond, "Wat moet ik doen om je terug te verdienen Running?"