Who are you?

De grote groene ogen van de kleine rossige kater keken naar de poes die voor hem verscheen. Dawnflight. Een glimlach verscheen op zijn kop waarna hij op stond en haar vroeg wat ze gingen doen vandaag. Elke dag kwam ze enm deden ze wat, hij was er gehecht aan geraakt. Hij keek naar de opening van de medicine den. Maar tot nu toe had ze hem nooit gewekt uit zijn slaap, hij kwam haar altijd buiten tegen. Pas toen hij daaroverna dacht keek hij licht verbaast naar Dawnflight. Was het dringend, was er iets aan de hand. ”Vandaag gaan we wat anders doen dan normaal, want…” Ze stopte, leek de spanning op de bouwen. Maar haar stem klonk nogsteeds lief en zacht op zijn eigen manier, dus het was vast niet zo erg. Hij keek toe hoe ze door haar voorpoten zakte en keek haar afwachtend aan. ”Je mag de Medicine den uit.” miauwde de poes. Time keek haar verrast aan. "Echt waar?" vroeg hij. Hij keek om zich heen. Hij mocht hier weg. Zou hij dan in hun nursery mogen, of moest hij ergens anders heen omdat hij uit een andere clan kwam. Stel je voor, in de nursery, tussen de andere kittens. Hij slikte even, eigenlijk vond hij het best spannend, en hij had best genoten van de rust hier. ”Dus Timekit, dat betekent dat je vanaf nu woont in de nursery, ik zal je er naar toe nemen, weet je nog waar het is?” beantwoorde de poes de vraag in zijn kop. De nursery. Hij glimlachte en knikte. Tuurlijk wist hij nog waar dat was... dacht hij. Hij sprong op en liep snel de medicine den uit. Hij keek even om zich heen. Warriors den, apprentice den, elders den en toen zag hij een kitten ergens van naar buiten rennen. Hij keek op naar Dawnflight en liep op de nursery af. Hij keek even licht naar binnen maar wachtte op Dawnflight. Hij keek naar haar toen ze begon te praten. ”Time, als je in de nursery wil liggen heb je een kat nodig, een poes, die voor je zorgt en op je past. Ik kan dat niet doen, want ik heb mijn plichten als leider. Daarom is er een andere poes die op je gaat passen en je gaat verzorgen tot je oud genoeg bent om apprentice te zijn.” sprak ze. Timekit keek haar aan. Ging ze hem hier alleen laten. Hij keek even naar de nursery. ”Haar naam is Dawnbreak en haar oude pleegkittens zijn net apprentice geworden. Ze ligt nu in de nursery en wacht op je. Je mag naar binnen gaan wanneer je het wilt.” Hij keek haar licht ongelovig aan. "Ik wil niet" zei hij zacht. Hij staarde even naar de grond maar zuchtte toen. Hij werd kwaad op zichzelf, hij hoorde alles als iets moois te zien, een nieuwe uitdaging om te overwinnen, om beter te worden. Maar dit. Hij wist niet wat hij hiervan moest denken. Hij glimlachte even. Hij moest dit gewoon als een nieuwe uitdaging zien, iets leuks om iets nieuws te proberen. Hij keek op naar Dawnflight. "Denk maar niet dat je van me af bent" lachtte hij. Hij zou iedereen altijd moed in willen praten en als je dat zelf niet had, kon je dat niet, al had je niet niet zoveel moed voor nodig, elke uitdaging gaf je moed. Hij keek haar aan en glimlachte. Daarna draaide hij zich om en liep naar de ingang van de nursery. "Dawnbreak?" vroeg hij en keek rond. Welke van deze poezen zou zijn pleegmoeder worden.