Sooo.. What to do?

De kater werd gek hier! Finest was wel oké, maar het feit dat hij nu een breekbare elfder was was toch echt lastig voor de kater om te accepteren. Langzaam stond hij op uit zijn veel te comfortabele nest, en liep richting de uitgang op zoek naar zijn zwartgevlekte blinde vriend. Ja, vriend, no matter what, het enige waar hij zich nu nog een beetje verantwoordelijk voor mocht voelen was voor Finestheart. Hij zou het hem nooit zeggen, maar die kater gaf Broken het idee dat de clan hem nog nodig had, dus liep hij rustig door, en stopte pas toen zijn ogen de ander gevonden hadden. Rustig liep hij naar hem toe, en greep zijn staart als een spel, "Hey!"

-Finestheart

Hij grinnikte toen Finest zich netjes verontschuldigde, en knikte begrijpend toen hij hem bedankte, waarna hij er ineens achter kwam dat de ander dat natuurlijk niet kon zien. "Geen dank, je had hetzelfde voor mij gedaan," Hij grinnikte kort, en loodste de kater naast hem door het ietwat drukke kamp, dichter naar de uitgang. "Wat zullen we eens doen? Ik verveel me dood,"

"Geen idee, sinds we niet mogen wandelen tot Newleaf." Hij knikte verslagen, dat was echt naaiend van Shrewstar, hij kon nog steeds vechten, en het wandelen deed hem goed. Maar ze weigerde hen te laten gaan, irritant persoon. Geschrokken keek hij op, en grinnikte zacht, hij begon zelfs al te denken als een elder. "Maar, we zouden nu wel wat kunnen eten. Ik heb echt honger, gisteren heb ik niks gegeten omdat die andere elders alles ophadden." Hij grinnikte nog eens, en gaf zijn vriend een zacht duwtje. "Tja, dan moet je sneller zijn he, oudje" Grinnikte hij, terwijl ze afkoersten op de prooistapel. "Neem jij deze maar," Boos de kater aan toen Finest aangelopen kwam, en schoof een eekhoorn naar hem toe. Zelf nam hij genoegen met een slijmerige kikker, prooi mocht niet verspild worden in Leaf-bare.

De blinde elder had hem helaas door, en legde snel de goede hap weer weg. Zijn wenkbrauwen, voor zover hij die had, had hij opgetrokken terwijl hij commentaar gaf op Brokensong's actie. "We kunnen toch delen? Dan hebben de warriors meer. En zoveel trek heb ik ook weer niet." Een glimlach verscheen weer op de elders gezicht, en hij stemde ermee in. Samen liepen ze met de kikker naar een rustig plekje waar Broken voorzichtig neerstreek. "Weet je," Bromde hij, zoals het een echte leder betaamde, "Eigenlijk denk ik dat ik er wel aan kan wennen,"

Hij knikte bij de nukkige woorden van Finest, zijn vriend had wel gelijk. Ze moesten wachten en Brokensong snapte niet waarom, hij kon geen zwaar wer doen, maar hier op zijn luie kont zitten werkte ook niet mee aan zijn gezondheid. "Weet je," Begon hij ineens, toen hij er plotseling achter gekomen was, "We klinken zelfs al als elders,"