The Wolves {Story}

Sasha en Eva hebben een groot geheim: ze zijn wolf. Als ze transformeren gebeurd er iets vreselijks. maar als ze  drake ontmoeten breekt de hel helemaal los. en heeft Eva haar soulmate ontmoet, of toch niet? En hoe zit dat nou met die gaves?

Hier zijn de personages uit het boek:


naam: Eva
speciaal: is een wolf


naam: Marie
speciaal: beste vriendin van Eva en Sasha


naam: Sasha
speciaal: is een wolf

Proloog:

We renden zo hard als we konden, in de hoop dat hij ons niet te pakken kreeg ik keek naast me en zag dat Sasha een beetje goudachtig oplichtte. Toen ik naar mezelf keek zag ik mezelf ook oplichtten, ik rende nog harder en ik dacht dat ik vloog tenminste zo voelt het.

Eva is vandaag 5 jaar geworden, ze is hartstikke blij,  het bezoek is net weg en haar vader neemt haar mee naar een open plek in een bos.

Opeens horen ze wolvengehuil. Eva gilt en rent naar haar vader, die zegt ' Er is niks aan de hand geloof me ' 'oke... ' zegt Eva.

Ze ziet 2 wolfen die zich verschuilen tussen de bomen, ze kijkt haar vader aan en die knikt naar de wolven, ze komen dichter bij en dan word Eva nog banger.

Als ze naar 1 van de wolven kijkt verandert die in een mens en haar vader knikt goedkeurend. Eva word een stuk minder bang, haar vader stelt Eva voor aan de man: 'Eva dit is Bas, Bas dit is Eva' , Bas gaat bukken en zegt 'hoi' 'hoi.....' zegt Eva.

Toen kwam de andere wolf dichterbij en die veranderde ook en zei: 'Hoi ik ben Jacob.' . Toen zei Bas ' Eva jij weet dit nog niet maar jij kan dit ook' Eva vroeg: ' hoe dan?' 'pak maar eerst mijn hand' Zei Bas, toen Eva dat deed zag ze een sneeuwwitte wolf met amber kleurige ogen en ze gilde.

ze stotterde: ' word ik zo? ' Bas zei ' ja ', "maar hoe kan ik dan veranderen? ' Toen zei Jacob : ' je moet jezelf aleen als wolf te zien dan verander je' 'is het echt zo makkelijk?' vroeg Eva en ze probeerde het.

Toen later stond er een klein wolfje in plaats van Eva, Toen veranderde Bas en Jacob ook in een wolf en zeiden:  'om nu terug te veranderen moet je jezelf weet als mens zien' , Toen dacht Eva zichzelf als mens en ze veranderde in mens.....


                                                                                                       10 jaar later....

Eva en Sasha rennen samen, ze vinden het allebei heerlijk maar ze waren niet vrij, ze zijn naar school aan het rennen, ze zijn al laat dus gingen zo snel als ze konden toen ze bij het laatste stuk bos waren veranderde ze weer in mensen.

Ze renden door de gang en door naar het lokaal, ze waren nog net binnen of de bel ging. De docent vroeg waarom ze zo laat waren Sasha zei: 'het verkeer zat niet mee mevrouw' ' oké maar als jullie nog 1 keer te laat komen dan zwaait er wat!'  Ik zei zachtjes: ' oké mevrouw we zullen het niet meer doen.'  

We gingen zitten en de les begon. Toen de les was afgelopen gingen we naar onze kluisje gelukkig waren die bij elkaar ik pakte mijn spullen voor de volgende les, en ik heb echt een hekel aan die docent en het is nog een stom vak ook: techniek.

Toen de school eindelijk uit was spurtten ik en Sasha naar het bos toen we zeker wisten dat er niemand was ( maar wat hadden we dat o zo mis ) veranderden we in wolven toen diegene dat zag maakte hij een foto, hij was best dom want zijn flits stond nog aan en we zagen dus die flits.

Ik zag dat de man wou wegrennen maar ik ging hem achterna en ik pakte hem, probeerde die camera te pakken en dat was mij niet gelukt, ik was door iets afgeleid en de man ging weg zonder dat ik dat doorhad.

Sasha kwam aanrennen en vroeg :' waar is die man?'  ' ik ben hem kwijt ' zei ik 'maar dat is vreselijk!' gilde Sasha 'misschien is die man wel een journalist, dan staat er in de krant : 2 weerwolven gespot is de mensheid in gevaar?' vervolgde zei ik dacht dat dat heus wel zal mee vallen en ik had het mis.

De volgende dag stond er in de krant '2 wolven gespot in Biesbos' (daar waren we toen) ik ging naar mijn kamer en streste helemaal: wat zal er met mij en Sasha in de roedel gebeuren? Worden wij eruit gegooid of mogen we erin blijven??

De deurbel ging : het was Sas, zij was net zo gestrest als mij en we wisten ons geen raad meer. Het was zaterdag dus we gingen naar de verzamelplek en daar stond de gehele roedel.

Iedereen was bang, bang dat de mensen ontdekten dat er nog meer waren

Bas vroeg:' Wie van jullie heeft dit gedaan, en geeft eerlijk antwoord' Sas en ik zetten een stap naar voren en zeiden : 'wij waren het' 'Waarom' ik antwoordde: ' we dachten dat er niemand was...' Bas reageerde koel: 'oké deze keer is er niks aan de hand maar volgende keer zien we nog wel...'

Sasha en ik konden wel een gat in de lucht springen zo blij waren we, maar we beloofden wel beter te opletten.

Ik rende zo snel als ik kon gevolgd door Sas we moesten weer naar school en waren wel op tijd maar voor de zekerheid deden we het toch.

De school was dichtbij het bos, dat was dus niet leuk voor Sasha en mij als we les hadden.

normaal word er alleen gehuild dat we moeten komen als de school uit is, maar deze keer niet. Want tijdens de les hoorden we gehuil, wolvengehuil en toen we (De hele klas) dat hoorden werd de hele klas op Sas en mij na bang.

We vroegen of we even naar het toilet mochten en dat mocht, dus we renden zo hard als we konden naar het gehuil toe.

Toen iedereen er was begon Bas te praten: 'Zoals jullie misschien wisten is er tegenwoordig in ons bos een gevaar' , iedereen knikte ' maar dat gevaar wordt steeds groter, dus we gaan voorlopig weg' Lili de jongste van de roedel vroeg :   'waarheen dan?' Bas zei toen :' naar een camping, met uitgestrekte bossen, en we gaan ook weg voor dat ongeval met die krant want heel biesbos weet het nu ondertussen'

Bas zei verder:' Sasha , Eva, Joric en Lili jullie scholen zijn ingelicht dat jullie 3 maanden weg zijn voor belangrijke familie zaken, de anderen jullie moeten er zelf voor zorgen dat jullie weg mogen' Toen Bas was uitgesproken mochten wij weer terug naar school omdat we opeens zo snel weg moesten, maar voordat we dat deden vroegen we iets aan Bas en dat mocht gelukkig

In het klaslokaal aangekomen vroeg de docent er niks over en dat was een hele opluchting voor ons, toen de les was afgelopen vroeg Marie waarom ze zo lang weg waren want ze wist wel dat hun niet naar de wc gingen, ik zei toen:'je hoorde dat gehuil net tijdens de les toch? Marie zei:' ja?' Sasha zei toen:' daar gingen we heen' toen wou Marie ons niet geloven dat was natuurlijk best wel logisch.

Ik zei dat we het lieten zien waneer de school uit was, gelukkig wou Marie mee. Na 4 vermoeiende uren was de school eindelijk uit en Sas en ik namen Marie mee naar het bos toen vroeg Marie: 'Jullie weten toch wel dat hier wolven zijn?' Sasha en ik zeiden toen:' ja dat weten we' Marie zei toen:' oké', toen ze dat zei gingen Sas en ik huilen niet zoals mensen huilen maar zoals wolven dat doen, Marie werd toen best bang.

Later hoorde je weer gehuil maar nu niet van Sasha of mij maar van Laura, zij huilde als antwoord:' we komen eraan en jullie hebben bezoek toch?' Ik antwoorde met gehuil:' ja ik had het er eerst nog over met Bas die vond het niet erg' Laura huilde toen:' we komen eraan'.

Marie vroeg wat dat allemaal was toen zei ik:' dat zie je vanzelf wel', 2 minuten later was het gehele pack er. Toen er een grijs/zwarte wolf naar voren stapte veranderde hij in een mens (dat was Bas dus), Marie schreeuwde het (alweer) uit, toen veranderde de rest van het pack ook naar mens.

Bas stapte naar voor en zei hoi tegen Sasha en mij, wij zeiden dus hoi terug, en stelde Marie aan het hele pack voor. Toen vroeg ze:' Hoe kan dit allemaal?' Laura zei toen :' er zit in iedereen wel wat magie maar sommige weten het nog niet er zit ook magie in jou, en die magie zorgt ervoor dat je kan veranderen in een die, zo hebben wij dan een beetje "wolf" magie'.

Ik zei toen:' Sasha en ik hebben dat ook', Marie geloofde ons niet, maar wij veranderden ons in wolf toen ze dat zag viel ze (Marie dus) bijna flauw, net toen dat gebeurde pakte Bas een emmer water en gooide dat over haar heen en ze was op slag wakker.

Toen Marie was bij gekomen was ze wel in de war en vroeg of zij ook zo iets kan worden ik zei toen:' ja maar je weet in het beging niet wat, je kan het aan Bas vragen wat bij hem zag ik toen dat ik een wolf ben'.

Bas kwam al naar voren en vroeg of Marie het zeker wou toen zei ze:' ja'. Bas zei:' pak mijn hand vast als je dan niks ziet word je geen wolf' Marie pakte toen zijn hand vast en schrok(alweer ) . Ze zei dat ze een witte wolf zag, en Sas zei toen:L' dan word jij een witte wolf '.

Marie vroeg:' hoe kan ik dan veranderen?'. Voordat ik kon praten zei Joric:' Dat is heel simpel:' je hoeft alleen jezelf als wolf te zien', Marie probeerde dat en er stond een wolf in plaats van Marie, toen veranderen Sasha en ik ook in een wolf en Marie vroeg toen: 'hoe verander ik weer terug?', ik zei :' je hoeft je alleen als mens te zien.

Eva's P.O.V

Eindelijk het was vakantie! Sasha, Marie en ik hadden natuurlijk hartstikke zin in.
Tijdens het laatste lesuur had ik wiskunde samen met Marie, maar Sas had biologie. Dat was natuurlijk wel erg jammer want anders konden we meteen naar de bossen uit school gaan.

Toen de school eindelijk klaar was gingen Marie en ik naar de afspreek plaats die we hadden gemaakt: de roedel verzamelplaats. Jammer genoeg moest Sasha nablijven omdat ze haar huiswerk niet afhad, dus we moesten nog langer wachten maar we hadden geduld. Toen we Sas eindelijk zagen aanlopen renden we naar haar toe en zij naar ons.

Marie en ik zagen dat Sasha helemaal stond te rillen en ik vroeg:" wat was er gebeurt?" Sas zei:" het was vreselijk om te zien wat daar was...." Marie vroeg toen:" wil je erover verder praten?" Sas zei:" nee hoor ik moet eerst nog even bijkomen" "oke".

Toen Sasha was bijgekomen veranderden we naar wolf opzoek naar iets te eten, want we hadden vreselijke honger en gelukkig vonden we een hert en gingen hem achterna, natuurlijk waren wij veel sneller dan het dier hem pakten hem en aten hem op.

Eva' s P.O.V.

De zon scheen al lichtjes in het bos, wat vind ik het toch heerlijk om in het bos te zijn! ik schudde mijn vacht eens goed uit en genoot van de de frisse lentebries, ik liep rustig door het bos. De wind draaide van richting en ik rook goed van de heerlijke boswind, maar ik rook er een andere heerlijke geur tussen, het ruikt naar appel en naar mint, ik was opslag dol op die geur het was heel verleidelijk.

ik ging naar de eigenaar van de geur toe, hij had een prachtige sneeuwwitte vacht en zijn geur ruikt nu nóg sterker. Hij leek mij ook te ruiken/zien want hij keek mijn kant op en kwam voorzichtig naar mij toe, en met de stap dat hij dichterbij kwam hoorde ik mezelf zeggen: soulmate.

terwijl hij nog meer dichterbij kwam zag ik dat hij zilver kleurige ogen had, om voor te smelten. Hij zei iets en ik kon net horen wat: soulmate, ik zei toen ook 'soulmate'

Ik begon een gesprekje met hem: " hoi ik ben Eva hoe heet jij?" hij zei met een zachte melodieuze stem: "hoi, ik heet Harry leuk je te ontmoeten" "ja ook leuk om jou te ontmoeten Harry, waar kom jij vandaan?" "ik kom uit Rotterdam" "waarom ben je hierheen gekomen, harry?" vroeg ik terwijl ik met mijn ook witte staart langs hem heen streek en om hem heen liep.

Hij zei toen zachtjes:" ik ben hierheen gekomen omdat er hier veel meer bossen zijn, en dan voel ik me daar meer vrij in" ik vroeg hem toen ik best dichtbij stond "heb je al een pack of niet meer?" "nee jammer genoeg heb ik nog geen pack" "zou je misschien bij mij in de pack willen komen?"

Harry's P.O.V.

Terwijl zij mij ondervroeg draaide ze sierlijk rondjes om mij heen en dat was best wel mooi hoor vind ik zelf, maar toen ze vroeg:" zou je misschien bij mij in de pack willen komen?" oversloeg mijn hart helemaal, want volgens mij had ik het zelfde gevoel als haar:' soulmate'

Terwijl zij me leidde naar haar pack concentreerde ik me op allerlei geluiden van het bos, en 1 keer dacht ik zelf een normaal mens te horen met iets hards vast, want ik hoorde toen ook: klik!' . Na een tijdje te hebben gelopen dacht ik bij mezelf 'hoe lang zou het nog duren?' dus vroeg ik het maar hardop en ze zij:" we zijn er bijna, nog 1 minuutje lopen, of zullen we rennen? dat is leuker én sneller" en ik antwoordde daarop:" laten we maar rennen"

****een tijdje later****

Eva's P.O.V.

Eem tijdje te hebben gerend zijn we bij de verzamel plek aangekomen, en ik ging mijn pack roepen om hierheen te komen. toen ik dat had gedaan kwam er als antwoord:" Oke we komen eraan". Na even te hebben gewacht zagen we al pack-leden.

Bas vroeg:" en wie mag dit wel niet zijn?" Harry zei zachtjes:" ik ben Harry" "Nou Harry, wat doe je hier?" Ik hoorde dat Harry ging stotteren:" Nou,,, eeehh, ik ben hier gekomen omdat er veel bossen zijn" "Heb je al een pack?" " Nee die heb ik nog niet" "oke, interesant" zei bas goedkeurend

Ik stapte naar voren en zei:" Harry vroeg zich af of hij in het pack mocht, is dat goed?" Bas zei:" ja, natuurlijk is dat goed!" hij wendde zich tot harry en zei" Harry, welkom bij het bluewater pack"

Harry's P.O.V

Het is nu 1 jaar later en ik heb het heel fijn hier bij het bluewater pack, iedereen is aardig tegen elkaar en ook tegen mij en daar ben ik natuurlijk superblij mee. Eva en ik zijn echt soulmates, want we hebben ook samen de zelfde tatoeage op onze arm: een E die op zijn zij staan met een H erdoor die rechtop staat in een hart. Eva, Sasha, Marie en ik gaan vanavond zwemmen in het meer hier in de buurt, dat lijkt me echt gezellig, met z'n 4en onder het maanlicht zwemmen.

****** het is nu avond*******

Eva's P.O.V.

Ik had samen met Marie, Sasha en Harry afgesproken om bij het meer te gaan zwemmen, onder de volle maan. Ik had er een legende over gehoord: als je zwemt in een meer, onder het maanlicht ga je een transformatie onder: de eerste dag zie je beter, de 2e dag hoor je beter, 3e dag ben je veel sneller en wordt je uithoudingsvermogen beter, de 4e dag word je groter, de 5e dag sterker de 6e dag worden je ogen goud/honing kleurig bij de vrouwen en zilver kleurig bij de jongens. De zevende dag is de transformatie klaar: je krijgt dan de neiging om elke avond onder het maalicht in het zelfde meer te gaan zwemmen... de rest van de legende wist ik niet meer.

Ik was al bij het meer met Harry toen Sasha en Marie eraan kwamen, we hadden er alle
vier super veel zin in ik had mijzelf al omgekleed en stond al klaar om een duik te nemen in het heldere meerwater. Terwijl we het water inliepen voelde ik een tinteling door mijn lichaam gaan, het was vertrouwt: alsof ik dot al heel lang gelden moest doen...

We waren rustig aan het zwemmen toen ik nieuwe energie door mijn lichaam voelde stromen, ik was zo diep in mijn gedachten verzonken over de legende dat ik al aan de andere kant van het meer was

Het was nu al 1 dag gelden dat we in het meer hadden gezwommen , in de klas zag ik nu veel beter. Ik dacht bij mezelf:' is die legende misschien wel waar'. Ik onderging de transformatie: de 2e dag kon ik beter horen, de 3de dag werd ik sneller en kon ik langer rennen, de 4de dag was ik een stuk groter dan eerst, de 5de dag veel sterker en de 6de dag kreeg ik honingkleurige ogen.

Vandaag had ik weer zin om in het meer te gaan zwemmen, Sasha, Harry en Marie ook dus dat deden we weer zelfde tijd onder het maanlicht gingen we weer het water in, toen helemaal kopje-onder was kon ik moeilijk zwemmen dus ik probeerde de kant te berijken, dat ging net aan.

Toen ik mezelf eens goed bekeek merkte het me op dat ik wolf was, ik probeerde terug te veranderen maar dat lukte niet. Toen op dat moment realiseerde ik me dat de legende waar was en ik wist meteen de rest ervan: als je in dat maanlicht gaat zwemmen dan word je een Shapprine (spreek uit als shapraihne) .

Ik schrok wel eerst dat ik had ontdekt dat de legende waar was, maar toen ik van de schok bekomen was zag ik beter, hoorde ik beter en was ik sneller, nog sneller dan in mensen vorm. Ik riep de anderen erbij; hun waren ook wolf en hadden andere kleur ogen dan eerst, hun waren ook getransformeert...

Harry's P.O.V.

Ik schrok wel even toen ik wolf was geworden in het water, ik kon moeilijk zwemmen en het is me gelukt om aan de overkant te komen. Toen ik daar aankwam stont Eva daar, ook in wolf vorm, ze vertelde me wat er was gebeurt. Ze was uitgepraat en ik was in de war, maar 1 ding wist ik wel wat we moesten doen: het tegen Bas vetellen...