No stars

Het gekraak van de botjes klonken nog als vers in mijn oren. Ik kon het hem zien doen, met een vage schim van Moonpaw naast mij, die ook vol ongeloof naar de zwarte warrior keek. Ik zag het geburen, de lichaampjes slap worden. Ik kon het niet meer aan, en rende er vandoor. Hij volgde me, en de schim van Moonpaw verdween. Nee, nee, dit wil ik niet meer. Ik geelde... en bleef gillen, net zo lang tot de warriors om haar heen wakker werden en haar uit haar nachtmerrie gromde. "Stil toch!" Snauwde één van de warriors, en even later was het ook weer stil. Het geïrriteerde gebrom van de warriors om haar heen vervaagde weer en werd weer zacht regelmatig gesnurk en gesnor. Brightspots begroef haar kop in haar poten terwijl ze naar buiten keek, geen maan, geen sterren, alleen maar donkere wolken van de nacht.

OOC: Eerste post voor Polarbear.

Zijn witte vacht viel als een deken over zijn magere lichaam heen, terwijl zijn blauwe ogen gesloten waren en zijn snuit in de vacht van zijn geliefde zat. Hij haalde diep adem, zuchtte eventjes en wilde zichzelf net omdraaien toen een hard gegil hem uit zijn slaap deed ontwaken. Even bleef hij liggen, niet wetend waar het gegil vandaan kwam en nog slaapdronken van de diepe slaap waaruit hij was ontwaakt. Pas toen een een geïrriteerde snauw klonk en de warmte om hem heen van plaats veranderde, deed Polarbear zijn oog open en keek naar Brightspots die naast hem lag. De witte kater draaide zich om, sloeg zijn staart over haar schouders heen en gaf d'r een lik over d'r kop heen. "Wat is er schat?" vroeg hij zachtjes, terwijl hij haar een bemoedigend kopje gaf.

Brightspots voelde zich zelf helemaal warm worden, nee benauwd. Ze zuchtte en staarde wezenloos voor zich uit. De beelden steeds weer opnieuw zient. "Wat is er schat?" Brightspots keek op zij, naar Polarbear, die haar een bemoedigend kopje gaf. Ja, ze kon beter gewoon zeggen wat er was, enkel wist ze niet hoe. Ze zweeg nog even, haalde diep adem, en besloot het toen toch gewoon te zeggen. "Die beelden van vroeger komen telkens weer terug, nu ook in mijn dromen... nachtmerries," miauwde ze zacht met trillende stem. Ze schudde met haar kop, "ik kom er even uit... ik stik bijna van de hitte," miauwde ze vlug. En dat terwijl het nét new-leaf was, al was daar ook nauwelijks wat van te merken.