Numb {Open}

Ze opende haar ogen. Haar blik gericht op de uitgang van de den. Langzaam richtte ze haar kop op. Haar poot was nog steeds in het spinrag gewikkeld en het was nu al 2 nachten terug dat ze het gevecht met Whitelion had gehad. En wat deed ze? Mooi blijven zitten waar ze was. Ze leek wel een fragiele kit. Wat ze kon doen was Daykit of Brokenkit opzoeken en bij hen in de nursery rusten, maar zelfs dat deed ze niet. Ze leek zo leeg, zo moe... Haar goudgele ogen sloten opnieuw de buitenwereld buiten. Een ijzige stilte voelde de den, enkel het geruis van de wind zorgde ervoor dat ze zich niet zo alleen voelde. Buiten was er heel wat aan de hand, maar ze luisterde niet naar die geluiden, het maakte haar alleen maar jaloers. Ze liet haar kop op haar voorpoten zaken waarna ze haar ogen terug opende. Het daglicht kwam met straaltjes binnen en even ving ze een glimp op van de ijsblauwe hemel, maar al snel werd een witte wolk voor de lucht geduwd, een eentonige kleur... Ze sloeg haar ogen van de hemel en keek even schuin naar de wand van de den. Snowdrop zuchtte en rolde zich op, haar rug gericht naar de buitenwereld, totaal verdoofd voor alle veranderingen in haar omgeving...

Vele vragen spookten door de kater zijn kopje. Veel vragen die niemand vast kon beantwoorden. Of niemand wilde beantwoorden. Vragen over zijn ouders, het pesten, maar vooral waarom hij niet kon lopen. De jonge kater lag opgerold in het donkerste hoekje van de nursery. Zonder moeder. Zonder broertjes of zusjes. Helemaal niemand die zich over hem ontfermde. Het katertje was bang. Bang voor de monsters waar de kits in de nursery het over hadden die ouderloze kittens pakten en opaten. Het katertje rilde bij die gedachte. En zo startten de spastische trekjes in zijn pootje. Eén van de kittens uit de nursery kwam op hem afgewandeld. De schaduw viel over hem heen en Brokenkit verwachtte hulp, maar zodra hij de poot van de kitten aanvaarde trok deze terug en begon het lachen opnieuw. Brokenkit sloeg zijn pootjes over zijn oren heen en kneep zijn ogen dicht. "Stop alsjeblieft." Maar wanneer het gelach bleef aanhouden kromp de kit steeds meer ineen met zijn pootjes nog harder tegen zijn oortjes aangedrukt. Van de smekende haast fluisterende manier waarmee hij zojuist sprak was niets meer van te merken. "STOP IT!" Alle blikken werden nu op hem gericht, ook die van de queens die wat verder in de nursery lagen. Zijn hele lijfje bibberde. En de eerste kitten die hem aanraakte draagde de gevolgen van dien. De kitten wierp hij zo met een duw op de grond waarbij hij wenend de nursery uit rende en aan één van de dens ging zitten. De geuren en voornamelijk de blikken die hij toegewierpen kreeg deden hem niets. De tranen bleven uit zijn ooghoeken rollen totdat deze helemaal opdroogden en zijn oogjes bloedrood kwamen te zitten van het huilen. De kitten rolde zich op tot een bolletje waarbij hij zijn kopje verborg voor de wereld. Genoeg pijn voor één dag.

"Hee," Snowdrop herkende de stem niet, niet nu. "Hallo," mompelde ze zachtjes terwijl ze haar ogen langzaam opende en de rand van de den zag. Het zwakke licht van de zon drong door de takken en kleine straaltjes streelden haar vacht. Ze slikte even en draaide zich om. Tot haar verassing zag ze de roestkleurige vacht van Nimblepaw. Ze drukte haar kop op haar voorpoten en sloot haar ogen. "Heb je al geoefend aan je jachthouding?" murmelde ze zachtjes. Toen ze gesnik opving opende ze langzaam haar ogen, eerst keek ze naar haar apprentice, maar deze was niet de bron van het geluid. De grijswitte kattin draaide haar kop naar de ingang van de den, waar het geluid vandaan leek te komen. "Brokenkit?" fluisterde ze zachtjes toen ze de bekende zwart-witte vacht van haar pleegjong zag. Haar ogen werden groot toen ze zag hoe geshockt hij wel niet was en ze sprong wel meteen recht, waardoor ze even door haar voorpoot zakte. Ze gromde en plaatste koppig de slechte poot hard op de grond, waardoor deze begon te trillen van de kracht en pijn. Zonder verder nog toe te geven aan de pijn, stapte ze op de kit af. Ze neeg haar kop naar hem en likte hem zachtjes waarna ze hem bij zijn nekvel pakte en met dezelfde tred terugliep naar haar nest. Iedere keer plaatste ze haar pijnlijke poot extra hard op de grond, zodat de pijn met de stap harder werd. Ze had iets verkeerds gedaan en nu moest ze straf krijgen. De warrior rolde zich terug op in haar nest en plaatste de kit tegen haar buik aan waarna ze haar staart rond haar pleegjong krulde. "Shhh," fluisterde ze zachtjes in zijn oortje. "Rustig maar,"

Een ruwe beweging ging over zijn lijfje heen. De kit rilde vn de koude die het bij hem teweegbracht maar was niet in staat om op te kijken. Laat staan de één of andere kat weg te jagen. De trillingen door zijn lijfje bleven heen gaan waardoor het leek alsof de kit rilde alsof hij in één of andere rivier gezonken was en gered was. En de tranen die langs zijn pootjes gleden gaven hem dit effect mee. Hoewel hij amper wist wat een rivier was en hoe het voelde om te verdrinken kon hij zich er best iets bij bedenken. Maar daartoe was hij niet in staat.
De kit werd voorzichtig in één of ander nest geplaatst; zijn eigen nest nam hij maar aan. Maar toen de poes; aangenomen aan haar geur; zich rond hem legde en hem zoete woordjes toe fluisterde luisterde hij door de tranen heen heel aandachtig. Hoewel hij niet in staat was op te kijken of zijn oogjes te openen drukte hij zijn snuitje maar in de warme vacht van Snowdrop.

De den vulde zich nog met een andere geur. Deze keer leek het niet van hijzelf of Snowdrop vandaan te komen wat de kitten liet ophouden met snikken om de geur te herkennen. Maar dit deed hij niet. Zijn snuit zat onder de tranen en was té nat voor hem om de geur op te pikken en te herkennen. En als hij niet in staat was zijn kopje op te hijsen liet hij het idee maar varen. Hij kon later wel te weten komen wie het tweede gezelschapslid was. Tot nu bleef de kit met zijn snuitje in de warme huid van zijn pleegmoeder liggen.