Beauty from my pain....[Whirlwind]

Constellationpaw keek rustig in het rond nog steeds niet had ze iets gevangen, sins de laaste weken vong ze niks meer omdat het steeds slechter ging met haar. Constellationpaw keek zuchtent naar de grond en bedacht ben ik al zo oud..... Word ik dus een elder morgen of over een maand... De vragen steekte in haar hoofd maar zelf wist ze niet meer wat goed was, elke dag leed ze aan de pijn elke dag voelde ze zich ongelukkig. Constellationpaw sloop langzaam door en slenterde haar ligaam mee, ze hoopte op geluk die ze ooit zou krijgen. Constellationpaw voelde de ijzige wind en de sneeuw tussen haar voed kussentjes die bloede van de pijn, ze staarde naar voren en wist geen doen aan. Constellationpaw likte zich zelf af en begon stevig haar vacht te verzorgen want ze was het al dagen vergeten, ze voelde zich ziek maar wilden het niet melden ze moest voor haar clan door zetten zelfs met hoe ze geboren was. Constellationpaw voelde weer de pijn steken, de pijn van haar poten doordat ze zonder nagels is geboren de pijn van haar kapote keel de pijn van alles in haar ligaam. Constellationpaw legde zich zelf tegen een boom aan en bleef daar rustig liggen met de wonden die ze voor altijd zal behouden....