Problems... [Littlestream]

Haar oortjes spitsten zich in de richting van haar den uitgang toen ze haar naam voor de zoveelste keer hoorde opdoemen. Zo vroeg al? Rustig legde ze de kruiden waarmee ze bezig was geweest terug neer en baande ze zich een weg richting de plek waar het geluid van afkomstig was toe. Haar groene ogen glinsterden even toen ze een onbekende kat zag staan, eentje die ze al wel in het kamp had zien rondlopen maar die ze nog nooit echt persoonlijk had aangesproken. Koortsachtig zocht ze achter de naam in haar geheugen, maar hoe diep ze ook groef, ze kwam niet uit op een naam. Of toch niet van de poes die voor haar stond. Vriendelijk richtte ze haar groene ogen op de apprentice en opende ze haar mond om wat te zeggen. "Ja? Is er iets?" Klonk haar stem rustig terwijl ze met haar bestuderende blik over het gestalte van de naamloze kattin ging. Tot zover dat ze kon zien zag de poes er gezond uit, vermoeid, maar niet ziek.

Haar grijze oren hadden zich naar voren gespitst bij het zien van de jonge poes. Ze zag er gezond uit, naast het feit dat ze er dan wat on gebalanceerd uitzag. "Ik ben een paar dagen geleden flauwgevallen, en dacht dat het misschien wel iets ernstigs was?" Verklaarde de kattin op een vragende toon. Ze zag de onzekerheid in de ogen van de poes, en voelde een steek van medelijden dwars door haar hart gaan. Ze voelde altijd mee van haar patiënten, maar deze onzekerheid die ze terugzag in Frostpaw herkende ze maar al te goed. Ze wist nog goed hoe ze dat zelf was geweest enkele manen terug, al ging dat over iets heel anders. Echter was haar onzekerheid weggegaan als nevel voor de zon. Een zucht verliet haar mond toen ze zich even omdraaide om enkele kruiden uit de weg te schuiven. Een grijns stond op haar gelaat gegrift, maar deze was alweer verdwenen toen ze de apprentice terug aankeek. "Als je er geen last meer van hebt kan het niet echt kwaad. Het kan zijn gekomen door te weinig nachtrust, voedseltekort, en noem maar op. Opzich kan het geen kwaad, als je er nadien geen last meer van hebt." Ze dacht even terug aan Ashdrizzle die enkele dagen geleden ook midden in het kamp was flauwgevallen, echter was dat gekomen doordat de kater zich had uitgehongerd. Sommige katten snapte ze echt niet. Waarom je leven vergooien als je werd afgewezen? Had zij dat gedaan, toen Ashpaw nog, Snowynight boven haar had gekozen? Zij was alleen kwaad geworden, verdrietig natuurlijk ook. Maar tot zover ze zich kon herinneren had ze haar leven er nooit voor opgegeven. De medicine cat schudde haar smalle kopje even en priemde haar blik terug op Frostpaw.

Ze knipperde even met haar ogen toen Frostpaw iets zei. "Euh.. Oké, Littlestream." Klonk het als volgt, al leek het haar dat de poes nog ergens mee zat. "Is er nog iets?" Vroeg ze vriendelijk, met een lichte bezorgde ondertoon. Als de poes het niet wou zeggen omdat het niks met haar gezondheid te maken had dan was het voor haar even. Ze wou gewoon niet dat ook maar één van haar patiënten onverzorgd weer wegging, het maakte haar niet uit welke afkomst deze kat ook mocht hebben. Ze bleef de lichte poes aankijken met haar groene ogen, waarna ze even haar staart rond haar poten krulde en wat nieuwsgierig met haar oortjes wiebelde.

"Zou je misschien even naar een wond van me kunnen kijken?" Nieuwe interesse dook op in haar groene blik waarna ze even met haar ogen knipperde en een ja gebaar maakte met haar kopje. "Tuurlijk, waar mag deze wonde zijn?" Vroeg ze rustig aan de poes terwijl ze haar nogmaals even bestudeerde. Nog steeds zag Frostpaw er redelijk gezond uit, en zag ze niet meteen echt duidelijke wonden. Maar aangezien ze wat langere vacht had, waren wonden ook minder opvallend. Zij had er alleen in de winter gebruik van kunnen maken, aangezien ze in de zomer net zoals meerdere katten niet zo'n denderend lange vacht had.

Bezorgdheid stond in Littlestream's ogen te lezen toen de poes zich lenig draaide naar haar zijde, om de vacht even uit de weg te halen. "Hier is 'ie" Verklaarde Frostpaw, waarna de grijze poes wat voorover leunde om de schrammen te onderzoeken. Op het eerste zicht zag het er niet echt ernstig uit, de wonden waren al aan het dicht groeien en er leek geen ontsteking op te zitten. Het enige wat haar wel zorgen baarde was hoe ze die gekregen had. Dit zag er niet uit als een alledaagse wonde die je kon oplopen in het bos, maar eerder het resultaat van een gevecht. Voorzichtig keek ze Frostpaw terug aan en haalde ze even diep adem. "Wat is er gebeurd? Dit zijn duidelijk schrammen die veroorzaakt zijn door te vechten." Ze wist dat ze haar neus niet in andermans zaken moest steken, maar als de poes aangevallen was geworden door een andere kat, dan moest Shrewstar hier vanaf weten. Een verrader binnen de clan konden ze nu zeker niet gebruiken.