When will there come an end to all of this?

De grijze poes keek eerst even vluchtig het kamp rond, en zodra ze zag dat niemand haar richting opkwam rende ze snel naar de uitgang van het kamp toe. Ze wurmde zich door de uitgang heen en betrad het shadowclan gebied met haar neus in de lucht. Ze ving ook geen enkele prooigeur op. Niet dat ze dat dier dan zou kunnen hebben gevangen, maar alsnog was het een instinct. Ze deed het telkens als ze in het territorium rond struinde, maar ook werkelijk de moeite nemen om te gaan jagen deed ze niet. Uiteindelijk zou ze gewoon al het prooi in de nabije omgeving wegjagen met haar luide gestamp. Littlestream zette haar pootjes weer in beweging en trippelde geluidloos ergens naar toe. Ze moest gewoon even van die drukte weg. Ze kon het niet meer langer aanzien, hoe Fawnstep en Ashdrizzle weg dommelden in hun zelf medelijden. Eerst had ze nog sympathie voor hen getoond, maar stilletjes aan begon ze het echt wel lastig te vinden. Ze had bijna de helft van al haar kruiden liggen verdoen aan zelfmoord acties. Als die twee dan zo graag dood wouden gaan, dan was dat vanaf nu aan hun eigen probleem maar. Haar woorden telden toch niet voor hun, het enige waar die twee aan dachten waren Thrushdive en Snowynight. Zijzelf wist nog goed hoe ze zelf onder het feit had geleden dat Ashdrizzle de witte poes boven haar verkoos, maar ze herinnerde het haar niet dat ze daardoor ooit dood wou gaan. Ach, het verschilde vast van kat tot kat.

Ze schrok even op toen ze een stem achter haar hoorde opdoemen. "Littlestream," Even was ze teleurgesteld, aangezien ze had gehoopt de aankomende minuten even alleen door te hebben gebracht. Maar zodra ze door had dat het Snowynight maar was, klaarde haar humeur weer wat op. Ze wist dat de poes niet naar haar was gekomen om de oren van d'r kop te zagen, en naast dat zag ze er ook kern gezond uit. "Hey Snowynight." Miauwde ze, haar stem oprecht blij, blij dat ze de witte poes nog eens zag. Ze wist nog goed hoe kwaad ze eerst op de poes was geweest, omdat ze Ashdrizzle een gebroken hart had gegeven. Maar daar was alweer overheen geraakt, en daarbij kon ze de keuze van Snowynight niet kwalijk nemen. De witte poes had ook geen invloed op haar keuze's die ze maakte, dus waarom zou zij dat wel hebben?

Ze spitste haar oortjes vriendelijk naar voren toen ze het gesnor van Snowynight hoorde. "Hoe is het met je?" Vroeg de witte kattin, haar kop licht scheef houdende. Lang dacht ze niet na over deze vraag, afgezien het feit dat ze niet wou dat anderen zich zorgen over haar zou gaan maken. "Goed, goed." Mauwde ze vriendelijk, naast het feit dat haar beste vriend zelfmoord wou plegen, eveneens als haar zus. En dat ze haar moeder uit haar leven had verbannen. En dan ook nog dat ze met haar gevoelens sukkelde, denkende aan Nightspark. Maar ze had geen zin om Snowynight nog meer zorgen te geven. "En met jou? Ik heb geruchten gehoord over jou en Thrushdive." Vroeg ze, waarna ze even twijfelde maar de poes toch een plagend duwtje gaf.