when the stars cry~open

Langzaam ging de wind weer gaan liggen. Nimblekit stelde Broken gerust door iets onhoorbaars te zeggen, wat Broken opving als een geruststelling. Veel tijd had de kitten niet om er over na te denken want beide gleden naar beneden toen Nimblekit hem meegetrokken had. Hun pootjes raakten het eerst de dikke sneeuwtapijt maar onhandig wankelde de kitten wat waarbij hij voorover met zijn snuitje in de sneeuw viel. Voor het eerst vond hij het niet eens zo erg en veegde met zijn voorpootje het beetje sneeuw gewoon van zijn snuitje. Brokenkit keek Nimblekit weer terug aan en lachte met zijn eigen stommiteit. "Wat onhandig van me." Vervolgens krabde hij zich achter zijn oortje. "Wie zou jij trouwens willen als mentor als je apprentice wordt?" Hij herinnerde zich dat het weldra tijd zou zijn voor Nimblepaw om apprentice te worden. Hij zou het jammer vinden om haar niet meer in de nursery te zien. Maar ze zouden elkaar vast nog wel eens ontmoeten.

De poes antwoordde op zijn eerste vraag, 'Ik heb intussen te horen gekregen wie mijn mentor zal zijn,' 'Snowdrop! Ik ben er heel blij mee.' Antwoordde poes opgetogen. Brokenkit's ogen werden groot van ongeloof. "S..Snowdrop. M..mijn pleegm...mama? Die heeft me ooit eens opgevangen bij de warriors toen ik een nare droom had." Brokenkit was zo blij voor Nimblekit. Een betere mentor kon zij vast niet gekregen hebben. Maar ergens voelde hij wel een steekje van jaloersheid. Maar dit verdrong de kit door de blijheid jegens Nimblekit. 'Of word je geen apprentice omdat je niet goed kan lopen?' Brokenkit kneep een oogje dicht bij dat. Nonchalant haalde hij zijn schouders op. "Weet niet. We zien wel. Ik train elke dag om te leren lopen. Maar..." Dat laatste zei hij wat zachtjes, zodat het haast onhoorbaar werd. Hij wilde heel graag apprentice worden. En nog meer wilde hij graag leren lopen. Maar dat waren zorgen voor de toekomst. Voor zover hij nu al stond in zijn training merkte je haast geen verbetering op. "En..n hoe is Snowdrop? Is het een leuke mentor die je hebt?" Hij was best benieuwd hoe Snowdrop was als poes.

"Ow. Maar jij zult best goed doen op de training. Ik wou dat ik mocht komen kijken." Hij was een beetje teleurgesteld dat hij nog steeds het kamp niet uit mocht. Maar de gedachte dat hij over een maan zelf kon trainen vond hij zo geweldig, dat het zijn teleurgesteldheid opzij schoof. Brokenkit richtte zijn kopje terug op toen Nimblepaw over één of andere shadowclanner begon en dat ze bijna dood was en dat Snowdrop haar heel goed beschermd had. Automatisch gingen zijn haren overeind staan toen ze vertelde over de kater en dat ze bijna dood was. "Als ik later apprentice ben zal ik die kater eens een lesje leren als hij nog eens op het territorium komt. Ik zal je beschermen, zodat niemand je meer pijn doet!" Riep hij; een beetje te luid naar zijn zin. "Maar denk je dat ik ook warrior kan komen? Ik oefen heel veel." Dat laatste was een beetje gelogen, heel veel trainde hij er nu ook niet op, maar dagelijks een uurtje was wel veel voor hem. Broken's gele oogjes keken naar de apprentice en vervolgens naar zijn pootjes. Er was ook altijd iets met hem.

Er was een kleine twinkeling in de kitten zijn oogjes. Gepaard met een waterig glimlachje die hij dankbaar schenkte op Nimble's antwoorden. Zijn zwart staartje bungelde onhandig over de grond. Het witte puntje kreeg weldra de bruinige kleur van het stof en de aarde. 'Je mag wel eens komen kijken als je wil. Ik moet het wel even vragen aan Snowdrop, want ze traint ook al een andere apprentice' Automatisch ging zijn staartje een stuk sneller heen en weer slaan. De kitten greep achter adem van blijdschap. "D.dat zou heel leuk zijn. Kunnen we dan met zijn drietjes het territorium gaan verkennen." Zijn pootje sloeg hij voor zijn mond. "Ik bedoel met zijn viertjes." Een zucht van blijdschap verliet zijn bekje. Hij had het getroffen met een vriendin als Nimble.

Zijn blik gleed de omgeving nogmaals rond toen hij zich de glijbaan nog eens herinnerde. "Zullen wij nog eens?" Doelend op de glijbaan. De temperaturen stegen weer en weldra was leafbare gedaan en ging de glijbaan smelten. Maar de gevolgen bedacht de kitten zich nog niet.

De kater zijn staartje sloeg blij heen en weer. Hij keek er weliswaar naar uit om apprentice te worden. Dagenlang het territorium verlaten zonder ervoor beboet te worden; niet dat hij dat al geweest was; trainingen met zijn mentor; hij hoopte vurig dat het een leuke lieve mentor zou worden; en vooral meepraten met andere apprentices over zijn avonturen die hij al meegemaakt had in het territorium. De jonge kater lachte breed bij die gedachtes. Zo breed dat het haast op een grijns leek. "Kom Nimble dan zijn we nog een keertje," Hij trok haar terug mee bij haar pootje en gleed samen de glijbaan af. Hij genoot van het warme zonnetje die op zijn vacht zat. Het zou wellicht newleaf worden. Hij was benieuwd hoe het was. Zijn eerste newleaf. Hij beelde zichzelf elke dag warme zon voor en badend in een plas water; hoewel hij dit nog nooit zelf geprobeerd had; maar vooral de dagenlange trainingen tot 's avonds laat. Hij zag het helemaal zitten.

De kleine kitten zijn kopje knikte blij toen de poes hem een ander voorstel deed. "W..wat dan?" Als kitten was hij nog niet vaak uit de nursery gekomen. En als dat zo was was het niet om leuke dingen te doen. Voornamelijk gebeurde het 's nachts toen de kitten één of andere slechte droom had en buiten wat tot rust ging komen. Dat was het voordeel met overdag, iedereen in de nursery lag te slapen en niemand die hem dus tegenhield om buiten te slapen. Maar meestal werd hij toch door één of andere warrior terug meegenomen en werd hij de volgende ochtend weer terug wakker in zijn eigen nest. Brokenkit vond het spijtig toen dat gebeurde. Hij werd wakker en net als alle andere kittens wilde hij wakker worden in de warme vacht van hun moeder. Maar hij wist dat het een luxe was die hij nooit meer zou terug krijgen. Zijn moeder was weg. Evenals zijn vader.

De kit krabde zich achter zijn oortje. Hij dacht niet langer meer aan hen maar keek de apprentice Nimblepaw met een vragende blik aan. Hij herinnerde zich dat e nog niet geantwoord had op zijn vraag.