Verhaaltjestijd (Wolfwhisper)

Hij liep kalm de nursery uit en keek naar het wittige spul onder zijn voetkussentjes. Hij hield niet zo van nattigheid en was ook nog onhandig waardoor hij soms uitgleed over een glad stukje glinsterend spul dat soms tussen het wittige spul lag. Hij had geen idee hoe het heette maar wist wel dat hij het niet al te prettig vond.

Met een plof landde hij op zijn buik in de sneeuw. Hij mauwde verontwaardigd. De kou trok door zijn haren en hij schudde de sneeuw van zich of. Toen stond hij weer op en liep verder totdat hij tegen een kat opbotste. Met verschrikte ogen keek hij weer op en mauwde zacht.
'Ehh...Sorry..'
Hij keek naar de krijger en had zijn oren beschaamd in zijn nek gelegd. Hij keek nog een keer terug naar de ingang van de warme nursery.

Wolfwhisper rekte zich uit, bah weer sneeuw. Ze was toe aan een warme zon en voor verkoeling ijskoud water drinken. Hopen dat groenblad snel komt! Ze trippelde naar buiten, en keek om zich heen. Het kampleven ging door, patrouiles gingen weg, leerlingen gingen met hun mentor mee of liepen in en uit met prooi samen met de krijgers. Ookal was de prooi mager, er was wel meer, de sneeuw begon weg te gaan, er was in dagen niet meer zoveel prooi geweest. In sommige stukken van het territorium was alle sneeuw zo goed als weg, dus daar was meer prooi. Wolfwhisper had gister de hele dag niet gegeten, dus ze vond dat ze deze keer wel wat mocht eten voor de jacht. Ze pakte een muis, en liep ermee naar een rustig plekje in het kamp, toen er een kitten tegen haar aanrende. 'Ehh...Sorry..' Sprak het kitten. 'Hee Creekkit, maakt niet uit hoor' Sprak ze. Ze zag dat Creekkit haar oren beschamend in z'n nek had gelegd. Wolfwhisper lachte, en schudde haar hoofd om te benadrukken dat ze zich niet hoefde te schamen.

Creekkit keek opgelucht naar Wolfwhisper toen ze zei dat het niets uitmaakte. Hij ging voor haar zitten en schudde zijn pluizige vachtje nog een keer uit. Hij keek naar zijn poten en toen sprong hij speels op de etende poes af. Hij viel haar in haar zij voorzichtig aan met ingetrokken klauwtjes zodat ze enkel een zacht pootje tegen zich voelde en grijnsde blij. Zijn oortjes stonden weer vrolijk en opgelucht rechtop. Hij ging toen weer rustig zitten en keek onschuldig naar Wolfwhisper.
'Wolfwhisper wat ga je zo doen?'
Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij haar aan keek. Hij was een vrolijk soms onhandig katertje en keek haar speels aan. Hij was op dit moment nogal druk maar probeerde zo rustig mogelijk te doen omdat Wolfwhisper nog aan het eten was. Zijn blauwe oogjes schitterde vrolijk terwijl hij de oudere kat nog steeds aan keek. Hij dacht na over zijn warme nest in de nursery. Hij was niet zo speels tegen de andere kittens. Hij was nogal onhandig waardoor hij liever niet met kittens speelde. Hij was bang dat ze hem daarvoor zouden aanstaren. Op dit moment was hij nogal onzeker en zocht hij liever gezeldschap bij warriors. Hij keek weer naar de grond en bewoog zijn oortjes een beetje.

Wolfwhisper ging liggen en begon te eten. Ze voelde hoe Creekkit tegen haar zij aansprong. 'Wolfwhisper wat ga je zo doen?' vroeg Creekkit. Wolfwhisper slikte haar hap door, en lachte. 'Ik was van plan om op jacht te gaan' Sprak Wolfwhisper lachend. 'En wat gaat Creekkit vandaag doen?' Vroeg Wolwhisper, en nam vervolgens nog een hap. Ze vond kittens altijd zo leuk, ze kon niet wachten tot ze de ware ontmoete en kittens kon krijgen. Ze werd al helemaal vrolijk van de speelse Creekkit. Ze nam haar laatste hap prooi, en begroef de resten.

Creekkit vertrok een beetje toen Wolfwhisper vroeg wat hij ging doen. Hij had eerlijk gezegd geen idee en keek naar de grond. Zijn oren gingen even hangen voordat hij weer vrolijk op keek.
'Geen idee eigenlijk...' Mompelde hij uiteindelijk maar. Hij probeerde Wolfwhisper speels aan te vallen maar struikelde over zijn eigen poten. Het was best komisch om te zien toen hij plat op zijn buik landde. Hij mauwde verontwaardigd op zichzelf en keek beduusd. Hij krabbelde weer overeind en keek Wolfwhisper verward aan. Waarom was hij nu gevallen?! Creekkit keek naar de kattin die de resten begroef en keek haar verward aan. Waarom begroef ze de resten? Het was de eerste keer dat hij buiten de nursery was en hij keek haar nog steeds aan. De vragende blik stond in zijn ogen.
'Waarom begraaf je de resten?' Vroeg hij zacht en een beetje beschaamd. Hij had nog nooit een verhaal over de starclan gehoord dus natuurlijk was hij nog een beetje verward. Hij liet zijn staartje even hangen en zwiepte met het puntje van zijn staart afwachtend op een antwoord.

Ze had de vraag misschien niet moeten stellen, maar ze was blij dat Creekkit snel weer vrolijk opkeek. 'Geen idee eigenlijk...' mompelde hij. Wolfwhisper lacht vriendelijk en gaf hem een aanmoedigend tikje met d'r staart. Creekkit probeerde haar speels aan te vallen, maar hij landen op z'n buik. Wolfhisper lachte aanmoedigend. Ze vond het zo schattig. 'Waarom begraaf je de resten?' Vroeg Creekkit. Wolfwhisper ging zitten en krulde haar staart om haar poten. Ze besloot op Creekkit het antwoord zelf te laten bedenken. 'Creekkit, stel je is voor als iedereen z'n resten van de prooi op de grond in het kamp laten liggen.' Sprak Wolfwhisper vriendelijk. Ze was benieuwd of Creekkit het zou weten.

Creekkit keek op toen de krijger weer begon te praten. Hij luisterde naar wat ze hem te vertellen had.
'Creekkit, stel je is voor als iedereen z'n resten van de prooi op de grond in het kamp laten liggen.' Zei ze. Creekkit dacht even na voordat hij antwoorde. 'Dan zal het een bende worden. En ik nog vaker vallen.' Dat laatste over het vallen mauwde hij er geamusseerd bij. Hij keek de krijger met zijn opgewekte blauwe oogjes aan en ging naast haar zitten. Hij keek Wolfwhisper aan en toen weer naar de grond.
'Wolfwhisper?' Vroeg hij zacht en keek de krijger toen weer aan. Hij keek om zich heen en zwiepte zijn korte staart vrolijk heen en weer. Hij schudde zijn kopje even toen omdat daar nog wat sneeuw op zat door zijn val en spinde zacht. Het klonk best schattig en grappig. Hij wachtte af of hij nog een vraag mocht stellen.

'Dan zal het een bende worden. En ik nog vaker vallen.' Sprak Creekkit vrolijk. Wolfwhisper lachte 'Goedzo' Sprak Wolfwhisper. Creekkit kwam naast haar zitten. Wolfwhisper lachte vriendelijk. 'Wolfwhisper?' Vroeg Creekkit zacht. Wolwhisper wachtte even met antwoord geven en keek naar hoe schattig Creekkit z'n kopje schudden en spinde. 'Ja..' Antwoorden Wolfwhisper op een korte, maar vriendelijke toon. Ze zond zulke kittens zo leuk, speels maar toch wel leergierig. Ze hoopte snel ook mentor te worden van zo'n kleintje.

Creekkit keek opgewekt toen hij doorhad dat hij een vraag mocht stellen. 'Wil je zo een verhaal over Starclan vertellen als je terug bent van jagen?' Vroeg hij zacht aan Wolfwhisper en keek haar aan. Zijn blauwe oogjes twinkelden kalm en hij zwiepte zijn staartje om zijn voorpoten. Nog steeds was hij erg vrolijk en opgewekt. Hij was inderdaad leergierig maar ook onhandig en speels. Hij keek naar de oudere kat en dook speels in elkaar. Klaar om Wolfwhispers poot aan te vallen. Het zag er best grappig uit en hij wist niet of ze het erg zou vinden dat hij met haar speelde. Zonder af te wachten of hij daar ook toestemming voor had sprong hij richting Wolfwhispers poot en tikte die met een speelse grijns aan.

Onderwerp: Re: Verhaaltjestijd (Wolfwhisper)