A fawn's step in a snowy night [Snowynight]

De poes knipperde met haar ogen toen er wat natte sneeuwvlokjes in haar ogen werden geblazen. De zon was al onder en in de lucht waren nog wat rode en gele kleuren te zien. De maan stond al hoog in de lucht en ook de sterren werden langzaam maar zeker zichtbaar. Haar ijsblauwe ogen gingen over het besneeuwde woud heen. Ze stapte langzaam verder en keek behoedzaam om zich heen, je wist maar nooit. De poes stopte en draaide met haar oortjes toen er een zacht gekraak hoorbaar was. Niet veel later stond er een witte schim vlak voor haar. Fawnstep stapte naar achteren, maar rook toen al snel de geur van een Clangenoot. Snowynight. Haar gezicht verhardde een beetje en ze keek naar de poes.

Met een kikker tussen haar kaken geklemd wilde Snowynight eigenlijk zo snel mogelijk weer terug naar het kamp gaan. Haar pootjes maakten lichte afdrukken in de sneeuw terwijl ze liep. Ze was slaperig, het was al laat. Ze merkte in het duister ook pas te laat op dat ze voor een clangenoot stond. En niet zomaar. Haar reukzin was bedwelmd door de modderige lucht van de kikker. En de clangenoot in kwestie, die verhardde ook meteen haar blik bij het aanzicht van haar. Snowynight zette een pasje achteruit en legde haar oren licht naar achter. Dit kon niet veel goeds betekenen.

De nacht zwarte kattin verhardde haar blik en keek vervolgens naar de witte poes. Als zei er niet was geweest was dit alles niet gebeurd. Zijzelf zou samen zijn met Thrushdive, Ashdrizzle zou nooit gekwetst zijn.. De poes snoof lichtjes en keek naar de grond. In haar ogen was Snowynight iemand met het perfecte leven en uiterlijk, en zijzelf het lelijke eentje. Fawnstep keek weer op naar de witte kattin. "Goedenavond." klonk haar stem wat bitter, nog altijd naar Snowynight.

De harde blik liet haar iets wegkrimpen. Ze vond dit niet prettig, absoluut niet. Ze probeerde haar ademhalingspatroon kalm te houden. Fawnstep was nooit erg vriendelijk tegen haar geweest, maar deze blik kon wel doden. Snowynight keek weg. "Goedenavond.." Miauwde Snowynight zachtjes, maar toon ietwat stijfjes. Ze besloot haar weg maar te vervolgen. Met voorzichtige pasjes en nog een zacht knikje ter begroeting liep ze langs Fawnstep heen om verder naar het kamp te gaan.

"Goedenavond.." miauwde de sneeuwwitte poes vervolgens zacht, maar op een toon die Fawnstep helemaal niet aanstond. Ze vernauwde haar ogen toen de poes haar wilde passeren. "Hoe gaat het tussen Thrushdive en jou? Gezien ik gehoord heb dat jullie wat met elkaar hebben," klonk haar stem vervolgens door het woud heen. Fawnstep's stem klonk bitter, uitdagend, spottend, of eigenlijk alles bij elkaar wat je gewoon een beetje gemeen kon noemen. Dit was niet de echte Fawnstep, maar haar wat slechtere kant die ze zelden naar boven liet komen, al had ze er nu niet bepaald controle over. Ze bleef een ShadowClan kat..

De toon die Fawnstep haar toewierp liet haar even voor een moment huiveren. Het beviel haar maar niks. Het schreeuwde gevaar in haar hoofd. Waarom kon iedereen haar en haar keuzes nou niet gewoon met rust laten? Ze wierp eventjes een korte blik over haar schouder, lichtjes schuchter. "Prima." Miauwde ze enkel, licht gejaagd van toon. Wegwezen hier.. Weg weg weg... De situatie beviel haar maar niks en Snowynight was altijd van nature al conflict ontwijkend geweest.

"Prima." miauwde de poes nadat ze schuchter achterom had gekeken. Fawnstep snoof en keek naar de witte poes, wat een misbaksel was het toch. Ze deed een paar stappen naar voren en keek de poes aan. "Mooi," miauwde de poes enkel. De woorden leken uit haar mond te sidderen. "Maar denken anderen ook zo positief over jullie..?"

De woorden van Fawnstep sneden en Snowynight incasseerde weer zonder zich te wreken. "Maar denken anderen ook zo positief over jullie..?" Klonken de woorden van Fawnstep. "Geen idee.." Mompelde Snowynight, haar pas iets versnellende. Niet de confrontatie aangaan... Kwam toch nooit iets goeds uit..

De poes greens en volgde de witte gedaante, haar eigen pas ook versnellend. Echter bleef ze wel achter de witte poes lopen, om haar zo nog een beetje op te stoken. "Geen idee.." mompelde Snowynight. "Oh nee? Ik wel," klonken haar woorden op een grimmige toon. Ze versnelde haar pas en haalde de witte kattin vervolgens in. Ze gaf een duw tegen diens flank en sloeg vervolgens de kikker uit diens bek. Ze zag het groene flubberding door de sneeuw heen rollen en toen langzaam tot stilstand komen. "Het antwoord is nee," siste ze in het oor van de poes. Hierna draaide ze zich met een ruk om en trapte nog een keer op de kikker, voordat ze verdween in de bosjes.

Fawnstep topic uit ~

Er viel niet aan te ontkomen, ze kon de passen achter haar horen in de sneeuw. De zwarte poes volgde haar zonder afstand te creëren. Ze kwam echter dichter. De woorden van Fawnstep klonken op grimmige toon en een plotselinge ruwe duw bracht haar uit evenwicht. De poes wist nog maar net haar evenwicht te bewaren en nog maar net te voorkomen dat Fawnstep's poot haar in haar gezicht zou raken. Verbouwereerd en als een standbeeld zo bevroren, keek ze naar hoe de kikker door de sneeuw rolde. Een nieuwe huivering trok door haar lichaam terwijl paniek en angst haar lieten rillen. "Het antwoord is nee." Siste Fawnstep in haar oor, waarna ze de kikker vertrapte en verdween. Doodsstil bleef Snowynight even staan, haar adem huiverig en gejaagd. Vervolgens zakte ze bij de kikker, nu hopeloos geplet en niet meer eetbaar, en begon te snikken, heftig bevend en rillend. Haar oren waren langs haar kop gaan hangen en haar poten knepen de sneeuw samen. Haar blauwe ogen had ze dichtgeknepen. Het hield nooit op.. Het hield nooit op...

Onderwerp: Re: A fawn's step in a snowy night [Snowynight]