Cold Friendship [&Otterflight|Rebbel]

Langzaam zette hij de ene poot voor de andere. Vroeger kon men hier prooien vinden, en zelfs de slechtste jager kon hier wel iets buitmaken. Nu lag dat anders, het voedsel was schaarser, en ze waren steeds meer aangewezen op de voorraden die ze in het verleden hadden aangelegd. Zachtjes verschool hij zich, om niet op te vallen voor eventuele proefdieren aan wie hij zich zou kunnen verraden. De strijd was nog niet gestreden. Hij moest en zou zijn nieuwe clan tonen wat hij in zijn mars had. Hij moest hun respect winnen, en momenteel kon niets dat beter doen dat het vinden en vangen van een prooidier. Langzaam liep hij naar de andere kant. Het was gewoon hopeloos. Er was in de verste verte geen proefdier te bespeuren. Zelfs de kraaien, die hier vaak hun rottende, stinkende geur verspreiden waren nu nergens te bespeuren. Graveyard, had van zijn ouders, mogen ze rusten in vrede geleerd dat de winter hard, koud en eenzaam kon zijn, maar Graveyard had zich zoiets als nu nooit kunnen inbeelden. Het was zo ijzig koud dat stenen spleten. Alle katten hadden honger. En hij was eenzaam... Hij had gedacht dat hij bij de Shadowclan wel een gelijkgestemde kater of poes zou vinden, maar niets leek minder waar. Het was duidelijk dat hij zich nog moest bewijzen voor hij een volwaardig lid van de Shadowclan zou zijn. Elke dag weer was Graveyard op zoek naar een vriend, en naar een manier om zichzelf te kunnen bewijzen. Langzaam drong een geur tot hem door. Er was iemand in de buurt! Hij stelde zich verdoken op, niet wetende of de poes die in de buurt was vriend of vijand was. Hij was alert en gevechtsklaar.

De Calico poes stapte stevig door de sneeuw heen. Bah, wat haatte ze dit weer toch. Voor de zoveelste maal waren er Jachtpatrouilles gestuurd om voedsel te vangen. Schaars als dat het was probeerde toch elke Warrior prooi te vangen voor de Queens, Elders en kittens. Ze stopte en zuchtte diep. Starclan had zijn bedoelingen nog niet echt duidelijk gemaakt met deze strenge Leafbare. Ze gooide haar spieren los en ging verder het Shadowclan territorium in. Deze keer zou ze haar geluk beproeven bij de Carrionplace. Als er ergens nog eten moest zijn dan was het daar. Lusteloos sleepte haar staart achter haar aan toen ze de geur van de Carrionplace rook. Katten uit andere Clans vonden het een vreselijke stank wist ze. Zijzelf echter had er mee leren leven en vond het allang best dat als ze voedsel vond ze de stank moest verdragen, maar dwars, dwars door de geur van oude prooi rook ze de geur van een Skyclan kat die zich had aangesloten bij haar Clan. Ze legde haar oren onwillekeurig in haar nek. Wat deed die kat hier? "Come out come out wherever you are" siste ze. Prooigeuren waren zwak dus hier voedsel vinden zou een ware klus worden wist ze.

Tags: Graveyard
Words: 205

Zonder vrees stond hij op vanuit zijn schuilplaats en liep naar de poes toe. 'Goed volk.' Zei hij zacht en hij liep naar de poes toe. 'Ik denk dat we beter ergens anders kunnen jagen. De prooien zijn hier veel te schaars.' Hij zuchtte diep. 'Hoe kan je je voor een clan bewijzen als er geen prooien over zijn om te vangen?' Hij was verbaasd dat hij deze ergernis met de onbekende poes gedeeld had. Dat was nochtans niet zijn gewoonte. Hij keek de poes recht in de ogen aan. Vaag herkende hij haar van het Shadowcamp, daar had hij haar al enkele keren zien passeren, maar hij had nog nooit echt met haar gesproken. Het was hem wel duidelijk dat ze al veel langer lid van de clan was dan hij, en binnen het kamp had ze ook veel meer aanzien dan hij. Hij boog nederig. ''Mijn naam is Graveyard, tot uw dienst.' Tot zijn verbazing klonk zijn stem erg zacht. Iets aan deze kat wist hem te boeien. 'Wat denkt u dat het beste is? Hier blijven in de hoop op een prooi of andere jachtgebieden opzoeken?' Hij wist dat ze meer ervaring had dan hij, en hij wilde dat ze wist dat hij dat erkende en waardeerde. Hij kon zijn ogen, vreemd genoeg niet van de kater afhouden...

Ze sloeg haar nagels in de bevroren grond en keek grimmig naar de kater. Beweerde hij nou dat ze beter elders konden gaan jagen waar nóg minder te halen viel? Ze snoof en keek hem toen met een ijzeren blik aan. Vervolgens herstelde de kater zich en zei dat ze misschien toch maar hier moesten blijven. Met een kort knikje beaamde ze dat. “My name is Otterflight. Warrior of Shadowclan. So tell me Graveyard.. Why hunt elswhere were is no prey ?” zei ze waarna ze even vals grinnikte. Nee, het was geen optie om elders te jagen wist ze. Ze sloeg haar staart om haar poten heen en keek de kater aan in zijn chocoladebruine ogen. Ze had gehoord dat Duststar lang geleden al dood was gegaan. De kater voor haar was in hart en nieren een Skyclan kat geweest maar moest zich nu aanpassen aan de Shadowclan. Ze haalde diep adem en blies die langzaam uit.
Hard gekras deed haar opschrikken uit haar overpeinzingen. Haar blik ging omhoog naar de lucht waar in de nacht de Zilverpels te zien was. Ze zag een zwarte schim overschieten en volgde die met haar ogen. Een roek of een raaf als ze geluk had.. haar blik gleed weer naar de kater en ze murmelde zacht “So, Skyclan cat. Show me you can catch that bird. You are Skyclan right? Go after it. I’ll back you up” zei ze toen ze haar poten in beweging zette. Langzaam liep ze door de sneeuw om naar de Carrion Place te gaan waar de vogel was neergestreken. Toen ze zag wat voor grote vogel het was wist ze zeker dat het hier om een raaf ging. Dat was nog eens een buit! Net toen ze zich klaar wilde maken voor de aanval vloog de vogel de boom in. Of ze de prooi nu konden vangen hing af van de Skyclan kat. Ze zuchtte en wachtte af of Graveyard zijn kwaliteiten bewijzen kon.

Tags: Graveyard
Words: 327

Onderwerp: Re: Cold Friendship [&Otterflight|Rebbel]