I'm so sorry {Maskheart}

Met grote ogen keek ze naar de den van de Medicine cat... Kon ze dit eigenlijk wel? Ze slikte even en sloot haar ogen. Het zou al snel duidelijk worden dat ze niet genas... Ze had haar poot zo slecht verzorgd en dit was het resultaat. Ze slikte de droge smaak vluchtig weg en spande even kort haar spieren aan toen ze haar ogen terug opende. Het was rustig in het kamp, de meeste warriors waren weg of uit trainen met hun apprentices... Dus konden ze niet zien dat ze mankte. Ze plaatste haar poot zelfzeker neer en stapte de den binnen. Met trage passen liep ze verder, maar struikelde even. Met een zachte plof kwam ze neer. De grijs-witte kattin kreunde even zachtjes en klemde toen haar tanden op elkaar. Nee, ze zou niet zwak zijn. Ze snoof eventjes en duwde zichzelf recht. Ze liet even een pijnlijke piep horen toen ze de pijn in haar poot voelde. waarom? Waarom moest het haar toch steeds overkomen. De kattin kneep haar ogen toe en kwam langzaam overeind. Haar poot trilde lichtjes en snel trok ze deze terug. Niemand mocht het weten.

Maskheart wilde net de den uit lopen om wat prooi te gaan halen toen hij hoorde dat er een andere kat door de tunnel heen kwam. Hij wachtte geduldig af, want als hij nodig was, dan kon het eten ook nog wel even wachten. Alleen de poes kwam niet gewoon rustig binnenlopen, maar kwam al struikelend binnen en kwam met een plof op de grond. Hij herkende de poes meteen als Snowdrop en hij had al een licht vermoeden waar het over zou gaan en dat werd alleen maar bevestigd toen de poes overeind kwam en duidelijk last van haar poot had. "Ik hoef denk ik niet te vragen waarom je hier bent gekomen?" Merkte hij rustig op en liep dichter naar haar toe. Hij hoopte maar dat de schade niet al te erg zou zijn, maar ze had overduidelijk niet naar hem geluisterd. "Laat me even naar je poot kijken zodat ik kan zien hoe erg de schade is." Hij was niet blij met het feit dat ze niet naar hem had geluisterd, want nu moest hij kijken of er nog wat aan te doen was.

"Ik hoef denk ik niet te vragen waarom je hier bent gekomen?" Geschrokken keek ze op. Ze ontspande zich en keek weg van de Medicine Cat. Ze wist maar al te goed wat ze verkeerd had gedaan en dat ze het verkeerd had gedaan. Daarvoor had ze geen hogere rang nodig... Maar goed ze was hier gewoon om te zeggen tegen Maskheart dat ze dit niet wilde. Maar ergens had ze het vertrouwen gewoon niet. Hij kwam dichter en zij ging zitten, maakte nog steeds geen oogcontact. Haar oren gingen wat naar achter en ze beet even lichtjes op haar onderlip. "Laat me even naar je poot kijken zodat ik kan zien hoe erg de schade is." Snow trok meteen haar pijnlijke poot op en bekeek deze even. "Nee... Hij voelt beter aan, echt waar," zei ze op een twijfeldende toon, haar stem onzeker. Ze slikte even, maar stak uiteindelijk toch de poot naar hem uit zodat hij ernaar kon kijken. Maar ze wist eigenlijk al wat er ging gebeuren.

OOC:: De poot kan gebroken zijn, ontstoken, kies maar iets ^^ Maar niks permanent xD

"Nee... Hij voelt beter aan, echt waar," Hij geloofde eerlijk gezegd geen woord van wat ze zei. Het was duidelijk dat ze pijn had en dat kon maar door één ding zijn en dat was dat ze niet naar hem geluisterd had en geen rust had genomen wanneer het echt nodig was geweest. De poes stak uiteindelijk toch haar poot uit en voorzichtig raakte hij het aan. Hij keek even wat de reactie zou zijn en richtte toen zijn blik weer op de poot. Het was duidelijk dat het wat gezwollen was en er was ook duidelijk pijn aan de poot. Hij zuchtte even. Er was duidelijk een ontsteking ontstaan en dat zou niet gebeurd zijn als ze gewoon naar hem had geluisterd. "Wacht even." Zei hij en draaide zich om naar zijn den om de brandnetel bladeren te pakken. Die zouden helpen om de zwelling naar beneden te brengen en dan zou hij later nog wel wat anders kunnen gebruiken, maar eerst zou de zwelling moeten afnemen en dat zou het beste gaan met rust. Hij ging weer terug en deed de brandnetel op de zwelling waarna hij er wat spinrag omheen wikkelde om het op zijn plaats te houden. "Deze keer moet je wel echt naar me luisteren." Begon hij met een scherpe toon terwijl hij zijn ogen gericht hield op Snowdrop "Nu is het nog te redden, maar ik kan je de volgende keer niks beloven, dus hou rust en ik wil je ook niet het kamp uit zien gaan zolang je poot nog niet geheeld is." Hij hield er niet van om streng te zijn tegen andere katten, maar soms moest het gewoon en dit was een van die keren.

[Ik heb het maar op een ontsteking gehouden, dat gaat weg met de tijd, dus dat leek me het handigste]