I see you, but can you see me? {Owlpaw}

Snel als de wind sprintte de goudkleurige apprentice door het lange gras. Hij was onderweg naar de outlook rock, voor het mooie uitzicht. Vanaf daar kon je het hele Windclan gebied zien, iets waar hij altijd van kon genieten. Je kon er ook de andere clans zien, althans, de grenzen. En fourtrees. In de verte zag je de 4 majestueuze bomen die nu meer op kleine boompjes leken. Je zag ook de moedermuil, waar de befaamde maansteen zich bevond. En als je je omdraaide, zag je de tweebeenplaats, met die rare stenen huizen. De thuisplek van Bloodclan en rogues, die in zijn ogen niet veel beter waren dan de tweebenen zelf. Hij draaide zich opnieuw om en zag in de verte een andere kat, een Windclan apprentice. Blijkbaar was ze ook op weg naar de Outlook rock. Hij kneep zijn oogjes een beetje toe en herkende haar als Owlpaw, die hij al erg lang kende. Opeens kreeg hij een idee. Misschien kon hij proberen haar te verleiden? Kwestie van een beetje te oefenen, voor als hij een echt knappe poes tegenkwam. Hij liep op haar af en liet de zon op zijn goudgekleurde vacht schijnen. Daardoor kreeg hij een gouden gloed, wat erg goed paste bij zijn ogen. Hij knipperde eens en glimlachte. "Hallo, wat brengt jou hier?", vroeg hij haar.

«Ik hoop dat je 'm goed vind ^^»

Owlpaw trippelde rustig door het windclan territorium. De wind speelde met haar vacht en liet de grashalmen dansen. Ze was opweg naar de Outlook rock. Daar zou ze nog een beetje oefenen op het 'zien' dat ze van Firework, haar mentor moest kunnen. Zien was anders dan kijken, had ze geleerd, als je keek, bekeek je gewoon dingen om je heen, maar zien, dat was dingen aflijden uit wat je in je omgeving zag. Een bekende stem rukte Owlpaw uit haar dagdromen terug naar de realiteit. "Hallo, wat brengt jou hier?", ze keek op, recht in Goldenpaws goudkleurige ogen. De zon legde een gelige gloed over zijn vacht. "Hey Goldenpaw", Owlpaw kende de goudkleurige kater al sinds ze bijden nog kittens waren. Owlpaw moest wel toegeven dat de kater er best goed uitzag en vast zou uitgroeien tot een knappe warrior.

"Hey Goldenpaw!", riep de bruine poes terug. Nog een paar stappen en ze stonden recht voor elkaar. Sinds hij nog kitten was, nu al meer dan 2 moons geleden, was hij kleiner dan haar. Ondertussen was hij al meer gegroeid, nu stak hij zelfs al een beetje boven haar uit. De gouden kater zwaaide even met zijn staart, zijn tanden ontblotend in een vriendelijke glimlach. "Owlpaw.", zei hij tegen haar, niet echt een antwoord verwachtend. Zijn stem klonk warm en vriendelijk, iets waar hij lang op geoefend had. Net zoals op zijn kille, kalme en intimiderende toon,maar die was speciaal voor Poisonpaw. En dan had je natuurlijk ook de onverschillige toon, waarin wel wat respect verscholen as, die hij bewaarde voor d hogere rangen, zodat die toch niet al te wantrouwig waren tegenover hem. "En, wat kom je hier doen?" Hij hield zijn kopje een beetje scheef, wat zijn hele vacht een beetje liet golven. Opeens begon de zon nog helderder te schijnen, alsof er een wolk voorbijgedreven was. De gloed was nu oogverblindend, met dank aan het feit dat hij zijn pelsje altijd goed verzorgde.

"Owlpaw.", zei hij, waarop een glimlach over zijn gezicht gleed. "En, wat kom je hier doen?", vroeg de goudkleurige kater. De zon liet zijn duidelijk goed verzorgde pels stralen. Owlpaw verzorgde haar pels ook goed, maar niet zoals Goldenpaw. Die van hem zag er uit alsof hij de hele dag door niets anders te doen had dan zichzelf wassen. "Ik ben hier om te zien", glimlachte ze naar Goldenpaw, wachtend tot hij zou vragen wat ze met 'zien' bedoelde.

"Ik ben hier om te zien.", antwoordde de bruine poes glimlachend. Hij kon bijna voelen dat ze wou dat Goldenpaw vroeg wat ze daarmee bedoelde, dus deed hij dat maar. De gouden kater kantelde zijn kopje wat naar rechts en keek haar vragend aan. "Zien? Bedoel je niet kijken?", vroeg hij terwijl een glimlachje zijn mondje sierde.

"Zien? Bedoel je niet kijken?", vroeg de kater glimlachend. "nee, kjken is simpel, maar zien is conclusies trekken uit wat je ziet", glimlachte de bruine apprentice trots terug. Owlpaw moest ongewillig dat ze het wel leuk vond om bij Goldenpaw te zijn, maar ook een beetje ongemakkelijk. Ze sloeg haar ogen neer zodat ze de goudkleurige kater niet hoefde aan te kijken, maar keek uitijndelijk weer op in zijn gouden ogen.

"Nee, kijken is simpel, maar zien is conclusies trekken uit wat je ziet.", antwoordde Owlpaw met een trotse ondertoon in haar stem. De goudkleurige kater knikte, alsof hij het begreep. De bruine poes sloeg haar ogen neer, alsof ze geïntimideerd was door zijn mooie uiterlijk, maar na een tijdje keek ze toch terug in zijn goudgekleurde ogen. Goldenpaw schonk haar een warme glimlach. Zijn goudgekleurd eogen twinkelden. Dit plannetje ging nog werken ook!

Toen ze opkeek, schonk Goldenpaw haar een warme glimlach. "Euh, hoe gaat jou training?", vroeg de bruine apprentice ongemakkelijk waarna ze zichzelf stilletjes veroekte aangezien haar vraag stom bleek te zijn. Het voelde anders om in het gezelschap van de goudkleurige kater te zijn dan daarvoor. Ze gaf het misschien niet graag toe, maar misschien begon ze hem als meer dan een vriend te zien.

-laat, en flutpost DX sorry

"Euh, hoe gaat het met jouw training?", vroeg Owlpaw stilletjes. Eigenlijk was de gouden kater lichtelijk verbaasd dat ze zo stilletjes was, voor zolang hij haar kende was ze altijd vrolijk en luid geweest. Niet dat hij het erg vond, zo wist hij tenminste dat zijn plannetje zou werken. "Niet zo geweldig goed. Cindertalon is blijkbaar ene beetje aan de luie kant, we hebben amper een training gedaan! Ik hoop dat Everstar me een nieuwe mentor geeft volgende ceremonie.", vertelde de goudgekleurde kater. "En hoe gaat het met de jouwe?", vroeg hij daarna aan de bruine poes. Goldenpaw hield zijn kopje een beetje scheef, om beter vragend te kunnen kijken.

"Niet zo geweldig goed. Cindertalon is blijkbaar ene beetje aan de luie kant, we hebben amper een training gedaan! Ik hoop dat Everstar me een nieuwe mentor geeft volgende ceremonie.", begon de goudkleurige kater. "En hoe gaat het met de jouwe?", vervolegde hij vragen. "Goed", glimlachte ze, Owlpaw had de trainingen met Firework altijd geweldig gevonden, en zou ze zeker gaan missen. "Ik word de volgende ceremonie warrior",

"Goed", antwoordde de bruine poes. "Ik word de volgende ceremonie warrior". Goldenpaw voelde een steek van jaloezie, maar liet dat niet merken. Hij glimlachte haar gewoon vriendelijk toe, alsof er niets aan de hand was. "Ik wist niet de je zoveel ouder was dan mij.", antwoordde de goud gekleurde kater. En dat was niet gelogen. Zelf was hij nog maar 8 moons en amper begonnen met zijn training, terwijl Owlpaw, met wie hij opgegroeid was, al bijna 12 moons was en al klaar met haar trainingen. Ergens was het niet eerlijk. Zoals zo vaak kon je zien wat hij dacht in zijn ogen, hoewel de rest de ontspannen houding bleef behouden.

De goudkleurige kater glimlachte haar vriendelijk toe. "Ik wist niet de je zoveel ouder was dan mij.", antwoorde Goldenpaw met lichte verbazing in zijn stem. De bruine windclan apprentice sloeg haar ogen glimlachend toe. "Nu ben ik 11 moons, en jij..", ze dacht even na. "8 moons?", antwoorde ze twijfelend. Ze had Goldenpaws leeftijd niet echt bijgehouden, maar was zeker dat er een redelijk verschil tussen zat. 11 moons was best jong om warrior te worden, maar Owlpaw was een snelle leerling en Firework een goede mentor.

"Nu ben ik 11 moons, en jij.." De bruine poes moest even nadenken. Geduldig wachtte Goldenpaw af. "8 moons?", vulde de poes daarna verder aan, twijfelend. Bevestigend knikte de gouden kater haar toe. "Inderdaad. Nog 4 moons te gaan voor ook ik warrior word.", zei hij tegen Owlpaw. De wind woei door hun vachten. De zon verdween nu ook achter een wolkje, waardoor het weer donkerder werd en de verblindende gloed verdwenen was.

~Flut en kort Xd

"Inderdaad. Nog 4 moons te gaan voor ook ik warrior word.", Zei de goudkleurige tabby. De wind sneed als een bevroren mes door hun vacht. Een ijskoude rilling gleed over Owlpaws ruggengraad. De bruine windclan apprentice durfde zich nog niet eens voor te stellen hoe koud Goldenpaw het nu wel niet moest hebben. In de winter hield Owlpaw van haar warme, lange vacht. Maar in de zomer was het een regelrechte hel om zo rond te moeten lopen. "Krijg je een nieuwe mentor?", vroeg de bruine apprentice geintresseerd. Ze had gehoord Dat hij en Cindertalon, zijn mentor nog niet zo veel vooruitgang hadden geboekt.

Goldenglow

"Krijg je een nieuwe mentor?", vroeg Owlpaw hem. Goldenpaw wachtte even tot hij antwoordde. "Ik hoop het.", zei hij uiteindelijk. "Ik heb Everstar gevraagd of ze me een nieuwe kon geven, ze heeft gezegd dat ik de volgende ceremonie een nieuwe zou krijgen.", ging hij verder, zijn kopje een beetje opgeheven. De wind woei door hun vachten en drong door tot op Goldenpaw's huid. Even rilde hij. Owlpaw had tenminste een mooie, lange vacht. Zijn vacht was ook wel mooi, maar niet zo warm.. Hij zette zijn tabby pels op tegen de kou. het hielp een beetje, maar niet zo veel. "Zullen we wat uit de wind gaan?", stelde hij voor, ondertussen al naar een beschutter plekje lopend. Daar ging hij zitten en wachtte de gouden kater tot Owlpaw ook kwam.

"Ik hoop het.", antwoorde de goudkleurige kater na een korte stilte. "Ik heb Everstar gevraagd of ze me een nieuwe kon geven, ze heeft gezegd dat ik de volgende ceremonie een nieuwe zou krijgen.", vervolegde de goudkleurige windclan apprentice. "Ja, dat lijkt me ook beter, ik heb gohoord dat Cindertalon niet zo van training geven houd", glimlachte ze. Goldenpaw zette zijn korte vacht op tegen de snijdende wind. "Zullen we wat uit de wind gaan?", stelde de goudkleurige tabby uitijndelijk voor. Owlpaw knikte.

Goldenglow

Ook Owlpaw kwam in het beschutte plekje staan. De kleine, gouden kater keek haar even schattend aan. Hoe zou hij nu verdergaan? Voorzichtig zette hij een stapje naar haar toe, zodat hun snuitjes elkaar bijna raakten. Hij keek haar misschien ietwat intimiderend, maar vooral heel loom aan. Langzaam vormde zijn mond zich tot een glimlachje, eentje die veel zei. Maar niet alles. Niet dat dit alleen voor de "fun" is, niet dat hij haar snel weer zou "dumpen". Ergens wel trots, over het feit dat het hem tot nu toe gelukt was. Nu moest ze het alleen zelf nog toegeven. "Dus, Owlpaw..", fluisterde hij loom, met ergens een sarcastische ondertoon. Hij maakte zijn zin niet af, een beetje voor de geheimzinnigheid en om te zien hoe ze zou reageren.

Goldenpaw leunde een beetje naar voren, hun neusjes raakten elkaar bijna. Hij keek haar loom aan, De bruine windclan apprentice keek naar de grond, waarna ze haar ogen weer op die van de goudkleurige tabby richte. "Dus, Owlpaw..", zei de jonge kater. Owlpaw wist niet precies wat ze moest zeggen, dus zei ze maar niets en drukte haar neusje tegen die van Goldenpaw.

Goldenglow

De bruine poes duwde haar neusje tegen de zijne. Zelfvoldaan keek de gouden kater haar aan. Zie je wel dat het gelukt was? Hij was toch zo perfect! Zo bleven ze daar een tijdje staan, tot hij vond dat het genoeg as. Voorzichtig zette Goldenpaw een stapje achteruit. "Dus euh..", zei hij, zogenaamd helemaal verbaasd. "Zullen we dan maar, teruggaan naar het camp?" In zichzelf gilde hij het uit van plezier. Man, hij kon écht goed acteren! Die toon in zijn stem die zei van "ow.. Euh.. Wow.. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken.." Was hem nooit gelukt zonder al die training!

"Dus euh..", zei de goudkleurige kater met een verbaasde ondertoon. Owlpaw voelde hoe ze langzaam rood aanliep. "Zullen we dan maar, teruggaan naar het camp?", stelde de gestreepte windclan apprentice voor. Owlpaw knikte. "Dat is misschien een goed idee", mompelde ze ze, waarna ze hem voorging in de richting van het kamp.