Little tiny garden.

Onderwerp: Little tiny garden. wo 23 feb 2011 - 18:37

Met kleine stappen liep Ozzie van tuin naar tuin. Soms sprong ze om over een hek te komen. Soms kroop ze ergens onderdoor of ergens tussendoor. Sloom keek ze om zich heen ze was nog klein en jong en had al haar familie verloren. Hoe het was gebeurd had ze niet meer geweten toen ze wakker was geworden. Langzaamaan kwamen alle herinneringen terug. Daardoor wist ze ook dat ze vele broertjes en zusjes hadden en dat ze ouders had, maar waar die nu waren wist ze nog steeds niet en misschien zou ze dat ook nooit meer te weten komen. Met kleine stapjes liep ze over een kiezelpad om vervolgens ergens onder een bosje te kruipen. Haar vacht was niet wit zoals het anders altijd was geweest. Haar vacht was vies en had geen glans meer. Ze zuchtte en genoot van de koelte om haar heen. Het begon warm te worden na de koude winter. Ze probeerde door de bladeren omhoog te kijken wat ook aardig lukte, maar veel zag ze niet op een strak blauwe lucht na. Snel schrok ze op uit haar gedachten toen ze ergens een harde knal hoorde. Ze kroop naar voren en haar kop keek meteen de goede richting op waarvan het geluid gekomen was. Ze begon te blazen toen er een oude kleine vrouw met witte haren haar richting om kwam. De vrouw was een vreemd oud gebouw uit gekomen en strompelde een beetje. Aan de kleine en verwilderde tuin te zien kon de oude vrouw de tuin niet onderhouden. Met een snelle sprong kwam ze weg, maar de vrouw strompelde haar kant om en bukte een beetje. Ozzie wilde weg, maar aan de andere kant zag de oude vrouw er vredig uit. "Kom maar Miezel." zei de oude vrouw waar Ozzie niets van begreep. De vrouw stak haar handen uit en had Ozzie al snel te pakken.

Onderwerp: Re: Little tiny garden. wo 23 feb 2011 - 18:53

Sinds het Bloodclancamp in de buurt van de Tweebeennesten lag, kwam hij er vaker. Anders vermeed hij die het liefst; hij snapte er niets van. Waarom zou hij het ook proberen? Het enige wat Tweebenen deden, was zichzelf opsluiten in hun nesten en anders vielen ze hen lastig. Sandstorm haatte ze; ze hadden Ijsel, zijn partner, bij hem weg proberen te halen en haar aangevallen; ze hadden hem uit zijn woonplaats verdreven en zijn vrienden aangevallen. Nee, hij mocht hen niet en het was onwaarschijnlijk dat hij hen ooit zou mogen ook. De zandkleurige kater hield zijn blik strak voor zich gericht en zorgde ervoor dat hij zich snel en soepel langs de tuinen voortbewoog. Geen Tweebeen die op hem zou letten, toch? Anders had hij zijn klauwen en tanden nog om hem te beschermen. Daar kon hij nu eenmaal altijd op vertrouwen. Plots hoorde hij een hard geluid, waar hij van schrok. Stokstijf bleef hij staan, zijn oren gespitst. Met zijn blik zocht hij de bron van het geluid, maar kon het niet vinden. Allerlei geuren begonnen dichterbij te komen; van een andere kat, van een Tweebeen dichtbij.. Sandstorm deed een paar stappen vooruit, zag een gat tussen de verwilderde planten die om het hardst hun best deden om de tuin te overwoekeren. Nieuwsgierig nu stak hij zijn kop erdoorheen en zag.. een witte poes die opgepakt werd door een klein vrouwtje. Ze droeg geen halsband zoals hij, dus was ze niet van Bloodclan. Maar ook niet van de Tweebeen? Had ze hulp nodig? Sandstorm had slechte ervaringen met het kidnappen van katten. Hij bleef stil zitten; als ze hulp nodig had kon ze roepen, anders was ze toch van de Tweebeen en moest hij vluchten voor ze hem zagen.

Onderwerp: Re: Little tiny garden. vr 25 feb 2011 - 19:32

Voor ze het wist hing Ozzie bungelend in de lucht aan haar nekvel. Ze krijste en blies, maar kon de oude vrouw niet aankijken. Ze greep heen en weer met haar klauwen om zich aan de vrouw vast te klemmen, maar omdat ze bij haar nekvel opgepakt werd ging dit erg lastig. Aan de andere kant werd ze er rustig van. Ze was gewend om opgepakt te worden bij haar nekvel dat heeft ze al van jongs af aan meegemaakt en het maakte haar rustig. Langzaam kwamen er herinneringen naar boven van hoe zij en haar broertjes en zusjes omstebeurt opgepakt en naar een andere plek vervoerd werden. Ze genoot ervan om haar broertjes en zusjes te zien bungelen. Ze genoot ervan om zelf in de lucht te zweven, maar dit voelde op de een of andere manier toch anders. Het waren niet haar ouders tanden die haar bij haar nekvel beet hadden. Dit waren een aantal vlezige stengels. Al snel begon ze rustig te worden waardoor de oude vrouw een fout maakte. De vrouw pakte haar bij haar buik vast en hield Ozzie voor haar gezicht. Dit was haar kans, besefte ze al snel waarna ze met haar nagels het gezicht van de oude vrouw gewoonweg kappot krabte. De vrouw krijste en gooide haar op de grond. Ozzie hing nu op haar kop in de lucht, maar al snel kwam haar instinct naar boven en met een sierlijke snelle draai kwam ze uiteindelijk met haar pootjes op de grond terecht. Haar rug ging naar beneden en haar staart omhoog en een akelig geblaas kwam haar bekje uit. Ze blies naar de vrouw waarna ze doorhad dat de vrouw niet meer naar haar omkeek en haar handen voor haar ogen had gehouden. Met haar kop keek ze snel heen en weer op zoek naar een uitweg waarna ze ergens een donker gat in een heg vond. Ze rende er zo snel ze kon op af zonder te merken dat daar een andere kat stond en voor ze het door had botste ze tegen de kater op en maakte een salto waarna ze weer met haar poten op de grond kwam. Ze keek achterom en zag een zandkleurige kater zitten. "Hoi?" vroeg ze aarzelend tegen de kater zonder nog te denken aan de huilende oude vrouw.

Onderwerp: Re: Little tiny garden. zo 27 feb 2011 - 13:44

En nu? Ze leek het niet erg te vinden dat de vrouw haar oppakte, of wel? Sandstorm deed een paar stappen achteruit, verbaasd. Was dit een poesiepoes? Zo zag ze er toch helemaal niet uit.. plots blies de poes, sloeg haar klauwen in het gezicht van de Tweebeen en wurmde zich los uit haar greep. Een grijns krulde om zijn lippen. Mooi zo. Ze mochten dan geen Warriors zijn, Rogues konden ook flink van zich afbijten. Nu had ze zijn hulp niet nodig, hij kon weer vertrekken.. Wow! Opeens knalde ze tegen hem op, wat hij niet aan had zien komen. Altijd je aandacht erbij houden! Geschrokken deed hij nog een stap achteruit, maar hield al snel op en vermande zichzelf. Aarzelend groette de poes hem. Sandstorm keek even door het gat in de heg, zag de Tweebeen wat rechterop gaan staan. 'Geen tijd voor begroetingen, we moeten hier weg,' miauwde hij snel, waarna hij weg begon te rennen van de tuin. Hij kende Tweebenen die wraak wilden nemen maar veel te goed. Hij keek ondertussen even achterom, om te zien of de poes hem volgde. Zodra ze weg zouden zijn van de tuin en zijn bedreigingen, kon hij zich altijd nog voorstellen. Zijn staart zwiepte heen en weer. Na een paar passen remde hij weer af, wachtend op de poes. Hij kon haar niet aan haar lot overlaten, geen mede Rogues achterlaten..

Onderwerp: Re: Little tiny garden. zo 27 feb 2011 - 14:51

Ozzie keek verward nog om zich heen waarna ze door het gat keek naar de vrouw die keek waar ze gebleven was. "Geen tijd voor begroetingen, we moeten hier weg," zei de kat waar ze tegenaan gelopen was. Ozzie keek hoe de kater wegrende en draaide haar kop om naar de vrouw die er eigenlijk best wel zielig en alleen uit zag. "Miezel? Miezel? Waar ben je gebleven? Waarom heb je me gekrabt? Als je terugkomt krijg je vandaag geen eten." met een schuine kop keek Ozzie naar de oude vrouw die wartaal uitsprak. Ze draaide haar kop om en rende achter de kater aan die een stukje verderop was blijven staan. Ze volde de zwiepende staart van de zandkleurige kater. Ozzie ging even zitten en likte haar poten ze waren een aantal tuinen verderop en de vrouw zou waarschijnlijk niet ongestraft van tuin naar tuin kunnen gaan dus eigenlijk waren ze hier veilig. "Ozzie." miauwde ze als een soort van begroeting. Ze dacht na had ze zich niet al voorgesteld? Ze schudde haar kop en dacht daar maar niet aan. Toen ze later wat beter de kater bekeek vond ze hem er wel aantrekkelijk uitzien ook was de kater niet heel veel ouder dan zij. Maar ze rook twee geuren bij hem. De geur van hemzelf en waarschijnlijk een vriendinnetje dus ze kon het wel schudden om iets met hem aan te halen. Ze keek om zich heen op zoek naar een lekkere plek in de zon waar ze kon liggen. Uiteindelijk vond ze haar plekje op een stenen straatje met vele kleurrijke bloemen ernaast. Ze ging languit liggen en genoot van de zon die op haar witte vacht scheen. "Heerlijk." miauwde ze zachtjes en sloot haar ogen eventjes. Ze keek om naar de kater en staarde hem eventjes aan "En jij?" vroeg ze toen ze zich eigenlijk wel een beetje afvroeg wie de kater nou was.

Onderwerp: Re: Little tiny garden. zo 27 feb 2011 - 15:34

Ze volgde hem, zou gelukkig niet meer in de klauwen van die Tweebeen. Ze zag er wat jonger uit dan hem, zag hij, nu hij stilstond. Ze waren vast wel veilig hier, een paar tuinen verderop. Zoveel zou er niet meer misgaan, behalve als er opeens monsters (auto's) kwamen, zonder genade.. Ze hadden zijn vader aangereden, iets wat hij hen nooit vergeven had. Maar hoe kon hij wraak nemen op zoiets? Sandstorm knikte toen de poes zich voorstelde als Ozzie. Aparte maar leuke naam, die had hij nog nooit gehoord. Hij volgde haar voorbeeld door naast haar te gaan liggen. Nu pas merkte hij hoeveel energie het jagen werkelijk gekost had. Zodra hij lag voelde hij de vermoeidheid door zijn lichaam stromen. Hmm.. slechte conditie, daar moest hij wat aan doen. O, wacht, hij had zich nog niet voorgesteld! 'Mijn naam is Sandstorm,' stelde hij zich voor. 'Hoe kwam je bij die Tweebeen terecht?' vroeg hij nieuwsgierig, wel in voor een klein gesprekje. Zo vaak kwam hij geen onbekenden tegen. Sandstorm hield van praten, hij was er goed in en kon hele verhalen ophangen, in volzinnen en met de benodigde woorden. Het was dat hij er nu niet zo'n zin in had. De geuren van de bloemen dreven om hem heen. Ijsel.. zou het goed gaan met haar? Haar poot was nog steeds niet genezen. 'Excuses voor mijn onderbreking net,' verontschuldigde hij zich. 'Ik heb slechte ervaringen met Tweebenen,' voegde hij aan zijn eerdere woorden toe, een lichte frons verscheen op zijn gezicht.

Onderwerp: Re: Little tiny garden. za 5 maa 2011 - 14:27

Na een poosje kwam de kater naast haar zitten zonder nog antwoord te geven. Maar toch na een tijdje hoorde ze wat de naam van de kater was. "Sandstorm he?" ze glimlachte liefjes en liet haar kopje op haar poten zakken. Ze voelde de warme zonnestralen op haar schijnen. Het was nog niet eens zo lang geleden geweest dat je dit, zonder het koud te krijgen, kon doen. De glimlach verdween toen Sandstorm vroeg hoe ze bij die tweebeen beland was. "Ik liep gewoon van tuin naar tuin en bij die bleef ik verschut onder een struik zitten, maar die tweebeen was te snel ik had haar niet door op die knal na dan." zei ze waarna ze rondkeek in wat voor een tuin ze nu beland was. De eigenaren waren zo te zien niet thuis. Het begon donkerder te worden en lichten sprongen in sommige nesten aan. "Hoe krijgen ze dat licht? Ik bedoel waar halen ze dat toch zo vandaan?" ze keek geïnterreseerd de huizen binnen en bekeek de soorten lichtjes die naar buiten kwamen sijpelen. Met een zucht stond ze op toen ze merkte dat het donkerder begon te worden. Ze konden hier nu niet lang meer blijven totdat de tweebenen van dit nest thuis zouden komen. "Kom we moeten hier weg, het word al donker en de meeste tweebenen komen zo rond deze tijd thuis en ze zijn niet altijd blij met katten in hun tuin." ze sprong behendig op het hek wat twee verschillende tuinen van elkaar afscheiden. "Kom je!" riep ze naar de kater terwijl ze het hek afsprong en in een andere tuin terecht kwam. Deze tuinen had ze vaker gezien ze had hier namelijk al wel een poosje rondgezworven, maar nooit was ze een andere kat tegengekomen.

Onderwerp: Re: Little tiny garden. zo 6 maa 2011 - 17:33

Ze gaf een simpel antwoord. Waarschijnlijk was het allemaal per ongeluk gegaan. Ach, ze had er vast niet om gevraagd. 'Gelukkig kon je nog ontsnappen,' knikte Sandstorm. Zijn blik gleed over de Tweebeennesten. Hoe hielden ze het uit, tussen stenen muren? Dan had je geen ademruimte, de wind niet door je vacht.. Helemaal niets, slechts een dicht hok waarin je een thuis moest maken. Hoe kwamen ze aan eten? Er liep vast geen prooi tussen die muren.. Het begon steeds donkerder te worden, dat merkte hij toen er een licht op een stok boven hen aansprong. Ozzie was het met hem eens, ze stelde voor om weg te gaan. 'Je hebt gelijk, dat heb ik een paar keer meegemaakt,' beaamde de kater, terwijl hij al even soepel achter haar aansprong. Hij kwam hier steeds vaker sinds hij Bloodclankater was. Het kamp van de Clan was namelijk in het park. Snel schudde hij zijn gedachten van zich af en rende achter Ozzie aan, die alweer een tuin verder was. 'Het wordt al donker, maar ik denk dat we nog wal op tijd zijn om de Tweebenen te ontlopen,' zei Sandstorm. Net toen hij zijn zin afgemaakt had, echter, stopte er een monster langs de weg en stapte er een Tweebeen uit. Sandstorm bleef abrupt stilstaan. Beweging kon hen verraden! De Tweebeen naderde snel, hopelijk zag hij hen niet..

Onderwerp: Re: Little tiny garden.