Compromise your reality, sterilize your mentality

Haar staart hield ze licht geheven, zodat deze niet door de sneeuw zou slepen en potentiële prooi af zou schrikken. Sinds de prooischaarste begonnen was, had de poes extra hard gewerkt om genoeg prooi binnen te halen. Maar alsnog was er niet genoeg en het frustreerde haar. Een vis losjes tussen haar kaken houdende, wrong ze zichzelf tussen de bosjes door. Ze zou later nog wel een keer terugkeren. Voor nu was ze moe, haar poten waren koud van het water, en de sneeuw hing in losse klompjes aan haar vacht. Misschien dat ze maar terug naar het kamp ging. Haar oren spitsten zich lichtjes toen de ze struiken hoorde ritselen en ze vernauwde haar ogen terwijl ze rondkeek. Je wist maar nooit of het vriend of vijand was die je hier tegen kwam.

{Dawnflight}

I'll run...

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Haar poot trok ze hoog op en schudde ze even uit om de zoveel stappen. Het lange haar was vaak een voordeel, ook tegen de kou, maar zeker niet tegen de sneeuw. Alles bleef erin hangen, écht alles. De rossige poes liep door het territorium heen, opzoek naar prooi en om gewoon even het gebied te bekijken. Alles kreeg een nieuwe kijk nu ze leider was, ze moest op veel meer dingen letten, alles in zich opnemen en als het nodig was er maatregelen tegen nemen. Eerder hoefde ze alleen maar tegen Stormstar te zeggen wat ze had gezien en dan kon ze weer weg, het was nu niet zo simpel meer. Toch hield ze ervan en liep ze met een lichte tred door het kamp. Een vlaag wit-oranje trok haar aandacht en even stond ze stil. Zachtjes liep ze naar voren en een Riverclan geur trok haar neusgaten binnen. Ze liep richting de poes, die op haar hoede leek te zijn. ”Kalmeer maar, ik ben het.” Zei Dawn met haar trademark glimlach. ”Autumnwish, was het niet? “

178 words | Autumnwish ( © hunter. )

Een rood met witte poes kwam tussen de struiken vandaan en Autumnwish ontspande zich lichtjes toen ze zag dat het Dawnflight was. De toekomstige leider van de clan kon ze wel vertrouwen. Die was geen probleem. ”Kalmeer maar, ik ben het.” Miauwde de clanleader, glimlachend. Voorzichtig glimlachte Autumnwish terug naar de leader. ”Autumnwish, was het niet?“ kwam de volgende vraag. Beleefd boog Autumnwish haar kop, tegelijkertijd haar vis neerleggende in de zachte sneeuw. "Dat klopt, aangenaam Dawnflight." Miauwde de poes met een voorzichtige glimlach, haar toon beleefd. "Wat brengt u hier, als ik het vragen mag?"

Dawnflight ||

De vis in de bek van de poes viel haar nu pas op. Dat was al een kleine maaltijd meer. De kattin boog haar kop, waarbij ze gelijk de vis neerlegde op de grond. "Dat klopt, aangenaam Dawnflight." Er stond een glimlach op haar snuit, die het dichtst bij voorzichtig kwam. Haar toon klonk beleefd. "Wat brengt u hier, als ik het vragen mag?" Ze ging zitten op de grond en drapeerde haar staart om haar lichaam. ”Je hoeft niet zo beleefd te doen, ik ben ook maar een poes.” Ze lachte even. ”Ik ben hier om het gebied te bekijken en om prooi te vangen.” Haar blik gleed even naar de vis op de grond. ”Maar ik zie dat jij al wat gevangen hebt.”

Zwijgend volgde Autumnwish het voorbeeld van Dawnflight en ging zitten. Haar staart landde met een lichte plof in de donzige stuifsneeuw en maakte een lichte inkeping. ”Je hoeft niet zo beleefd te doen, ik ben ook maar een poes.” Werd haar lachend toegeworpen. "Sorry," kwam er prompt uit, "macht der gewoonte denk ik..." vervolgde ze, afdwalende. ”Ik ben hier om het gebied te bekijken en om prooi te vangen.” Autumnwish knikte zachtjes, wie was zij dan ook om de motieven van de clanleader in twijfel te trekken? Nee, beter dat ze gewoon luisterde. ”Maar ik zie dat jij al wat gevangen hebt.” merkte Dawnflight vervolgens op. Autumnwish glimlachte wat verlegen en keek naar haar vis op de grond. "Ja.. maar niet genoeg om de clan te voeden vrees ik.." Miauwde ze, haar eigen vangst naar beneden halende uit automatisme.

Dawnflight ||

Gelijk verontschuldigde de kattin zich, waarna Dawn uitlegde wat ze hier deed. Een kleine knik van de poes voor haar was het antwoord. De poes glimlachte even toen Dawnflight een opmerking maakte over de vis. "Ja.. maar niet genoeg om de clan te voeden vrees ik.." Miauwde de poes. ”Je hoeft niet zo bescheiden te doen, het is al meer dan ik gevangen heb tot nu toe of niet.” Ze lachte en wuifde even met haar poot. ”We kunnen elke vangst nu goed gebruiken, het is een strenge leafbare dit jaar.” In haar ogen lag even wat onzekerheid. Het was de strengste leafbare die ze had meegemaakt en zelfs een paar elders had ze horen praten over de prooischaarste en de strenge vorst. Het was zeker niet makkelijk, maar elke prooi hielp, groot of klein, het zou weer voor een tijdje de honger stillen. ”Eigenlijk verdient elke kat die wat eten binnenbrengt wat eten terug, maar we hebben gewoon niet genoeg.” Ze zuchtte even en toverde een kleine glimlach op haar snuit. ”Maar zoals ik al op de gathering zei, we slaan ons er wel doorheen.”

Wat ongemakkelijk glimlachte Autumnwish toen de clanleader haar bescheidenheid wegwuifde. De poes had altijd zichzelf achter haar bescheidenheid verscholen en het feit dat Dawnflight haar een complimentje gaf maakte haar licht nerveus. Maar ze probeerde zich erdoorheen te slaan. Ze schoof haar poten wat dichter naar elkaar toe en ging wat rechter zitten. "Dat is waar," beaamde de poes dus maar, haar borstkas een aantal vlugge likken gevende om zichzelf een houding te geven. "Natuurlijk.." Miauwde ze, waarna ze licht aarzelde. Ze had nooit gerapporteerd wat ze een paar dagen geleden tegen was gekomen. "Euh.. een paar dagen terug," begon ze aarzelend, "vond ik trouwens een rogue.. hier op het territorium.. Maar ik heb het niet gerapporteerd," gaf ze vervolgens toe. Ze had er niet aan gedacht toen ze in het kamp kwam en daarna durfde ze niet goed op de clanleader of deputy af te stappen. Uitgelezen kans nu dus.

Dawnflight ||

Het was duidelijk te zien dat de poes zich geen houding wist te geven. Dawn probeerde zo ‘normaal’ mogelijk over te komen, ze wou er niet uitzien alsof ze hoger stond dan de rest. Dat had ze al besloten toen ze het nieuws gehoord had gekregen. Ze wou meer een goede vriendin zijn, die je alles kon vertellen en dingen op zou lossen. Natuurlijk zou dit niet altijd opgaan, dat had ze zelf ook al bedacht. Ze zou straffen uit moeten gaan delen, in het ergste geval katten verbannen. "Euh.. een paar dagen terug," De stem van Autumnwish deed haar opkijken. De stem van de poes klonk aarzelend en Dawn hield even haar kop schuin, afwachtend op het nieuws. "vond ik trouwens een rogue.. hier op het territorium.. Maar ik heb het niet gerapporteerd," Ai, dat is niet zulk goed nieuws, dacht Dawn in haar hoofd, maar ze zei niks. Even krabde ze aan haar kop, waarna ze de poes aankeek. ”Het is jammer dat je het nu pas vertelt, we hadden even kunnen bekijken wat de kat wou.” Dacht ze hardop. ”Het is fijn dat je het nu meld, maar de volgende keer mag je het gewoon gelijk zeggen tegen mij of Wolfgaze, dan kunnen we er gelijk iemand achteraan sturen.” Ze keek de poes bemoedigend aan. ”Er is nu gelukkig niks gebeurd, maar je weet nooit wat de volgende keer op ons territorium kan komen.” De bemoedigende glimlach stond nog steeds op haar snuit. Werd zij nou als eng ervaren, zo eng dat katten niet op haar af durfden te stappen, of was het alleen deze poes?

Zwijgend legde Autumnwish haar oren wat achteruit en keek naar haar voorpoten toen Dawnwish begon te spreken. ”Het is jammer dat je het nu pas vertelt, we hadden even kunnen bekijken wat de kat wou.” Dacht ze hardop. ”Het is fijn dat je het nu meld, maar de volgende keer mag je het gewoon gelijk zeggen tegen mij of Wolfgaze, dan kunnen we er gelijk iemand achteraan sturen.” Ze keek de poes bemoedigend aan. ”Er is nu gelukkig niks gebeurd, maar je weet nooit wat de volgende keer op ons territorium kan komen.” Miauwde de clanleader, waarna Autumnwish voorzichtig opkeek. "Uhm... Nou ja.. De kat was doodgevroren of gestorven van de honger..." reageerde de rood met witte poes wat aarzelend, "dus iemand erachteraan sturen had niet zoveel zin meer... Bravesoul was er ook bij."

Dawnflight ||

Voorzichtig ging de kop van de poes voor haar omhoog, waarna Dawn recht in haar gele ogen keek. "Uhm... Nou ja.. De kat was doodgevroren of gestorven van de honger..." Ow. Tja dat was andere koek, dan had ze inderdaad vrij weinig kunnen doen. "dus iemand erachteraan sturen had niet zoveel zin meer... Bravesoul was er ook bij." Ze dacht even na, maar Bravesoul had het ook niet gemeld. ”Ow tja, euh.” Ze was nog steeds even van haar voetstuk geslagen. ”Dan had ik inderdaad vrij weinig kunnen doen.” Ze keek wat aarzelend naar de grond. ”Wat hebben jullie met het, euh… lijk gedaan?” Vroeg ze voorzichtig aan de oranje witte poes.

De clanleader leek ook een beetje uit het veld geslagen door het nieuws en ze hield haar blik dus ook licht ontredderd en beschaamd afgewend. Ze kneedde de sneeuw zachtjes met haar voorpoten. "We hebben de kat bedekt met sneeuw voor nu.." Miauwde Autumnwish, "De grond is te erg bevroren om de kat te begraven.." Legde ze uit. "Het maakt me toch nerveus... Dat de rogues dit lot ondergaan, of tenminste, een rogue." Gaf ze vervolgens toe.

Dawnflight ||

De blik van de poes voor haar werd afgewend. Ow nee, ze wou haar niet voor schut zetten ofzo, dacht Dawn bij zichzelf. Toch bleef ze de kattin aankijken, ze moest het weten voordat roofdieren het zouden vinden. "We hebben de kat bedekt met sneeuw voor nu.." Klonk haar stem en Dawn knikte, alles beter dan het in open zicht laten liggen. "De grond is te erg bevroren om de kat te begraven.." Dat is inderdaad waar, het was al moeilijk om een kleine prooi even te begraven, laat staan een hele kat. "Het maakt me toch nerveus... Dat de rogues dit lot ondergaan, of tenminste, een rogue." Gaf de poes toe. Dawn zakte langzaam door haar achterpoten en ging zitten. ”Dat is waar, je wenst eigenlijk niemand zo’n dood toe, zo… onmenselijk.” Ze zuchtte even. ”Toch kunnen we er weinig aan doen, ze zijn niet één van ons en we hebben het al druk genoeg met onze eigen clan voeden. Eerlijk gezegd vraag ik me soms af hoe ze rogue worden, of ze zo geboren worden, of zijn gedumpt door tweebenen.” Ze sprak het woord minachtend uit. ”Maar zoals ik al zei, ik kan er niet veel meer aan doen, wij moeten net zo goed overleven als zij, en wij hebben nog een stuk meer monden te voeden.”